Το γεγονός ότι δεν έχει τύχει σχολιασμού είναι σημάδι ενοχής??
Εκ του μηδενός δημιουργήθηκε το παν λένε οι πιστοί... Ως ένδειξη ελπίδας άραγε;
Thanks GP για την τροφή του μυαλού...
2000 sa na leme?? den exw oute mia pistwtiki karta, den exw oute daneio, den exw tpt parapanw apo osa borw na exw, tha borouse na parapebei sto exein kai to einai,, xreiazotan to bam gia na diaxwristoun, baaaaam, kai nai men gia na kanoume to otidipote xreiazodai xrimata, alla obviously de boroume na kanoume ta pada, i nova me to podosfairo mesa sta pagia e?? bonjour
Η συλλογική ευθύνη ως μοχλός κοινωνικής εξέλιξης είναι μάλλον υπερεκτιμημένος, και ως αιτία ενοχής είναι παρεξηγημένος. Κατ' εμένα θυμίζει κριτική ματιά εφήβου προς τη γενιά των γονέων του. Εξάλλου η δεκαετία της ατομικότητας και του εγωκεντρισμού είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα των ματαιωμένων προσδοκιών των προηγούμενων γενιών που πρωτοστάτησαν σε προσωπικές, κοινωνικές και πολιτικές 'επαναστάσεις'. Επειδή η πολιτική, η νομή χρήματος και εξουσίας είναι έννοιες δυνατότερες του ανθρώπινου παράγοντα, ιδίως όταν απευθύνονται σε ανθρώπους χωρίς αξίες ή φραγμούς, είναι λογικό κάποια στιγμή να παρασυρθούν όλα από το κυνήγι της εξουσίας. Οπότε φτάσαμε στον άνθρωπο της δεκαετίας που είναι εγωκεντρικός, φιλάργυρος, 'μηδενικός'...
Δεν σημαίνει όμως ότι μας καλύπτει όλους η συλλογική ευθύνη, ή όλοι αισθανόμαστε ενοχή. Είναι σαν να πρωτοστατήσαμε όλοι ή να ανεχτήκαμε (λες και μπορούσε να γίνει αλλιώς σε πολλές περιπτώσεις) στην καταστροφή του περιβάλλοντος ή το τρομοκλίμα... Δεν ισχύει αυτό που έννοιωσαν οι Γερμανοί μετά το πέρας του Β Παγκ. Πολέμου.
Πάντα θα εξαιρούνται κάποιοι.
Εξάλλου το δικαίωμα της αυτοεξαίρεσης θα το ευαγγελίζονται ομάδες που διαφοροποιούνται και αντιστέκονται (όπως το θεωρούν αυτές) - βλέπε κομμουνιστές (άσχετα αν συμφωνεί κάποιος με τις ιδέες τους). Όπως επίσης και θα το ευαγγελίζονται όσοι πιστεύουν στη διαφορά τους από το χύδην όχλο της κοινωνικής απαξίωσης που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του.
Καλημέρα σας.
Υ.Γ.
Συμφωνώ με την περιγραφή της κατάστασης - διαφωνώ με την έννοια της συλλογικής ευθύνης
Το δικαίωμα του οποιουδήποτε να ανήκει ή να αυτοεξαιρείται είναι προφανώς προσωπικό (τουλάχιστον μέχρι και αυτό να περιοριστεί ή να καταπατηθεί όπως τόσα και τόσα δικαιώματα). Θα μπορούσα ίσως και εγώ να βρω 1000 προσχήματα για να πω ότι αυτοεξαιρούμαι.
Για παράδειγμα θα έλεγα ότι και εγώ ανακυκλώνω χαρτί και πλαστικό και συσκευασίες και άρα δεν με αγγίζει το θέμα του περιβάλλοντος. Όμως και αύριο που θα ξυπνήσω τα αέρια του θερμοκηπίου θα υπάρχουν εκεί έξω από το ρεύμα που καταναλώνω, από τα προϊόντα που θα παράγονται προς δική ου τέρψη και κατανάλωση, από το μελλοντικό μου αυτοκίνητο ή από το αυτοκίνητο των φίλων μου που παρεμπιπτόντως θα είναι το 4ο της οικογένειας τους. Το χαρτί που θα τυπώσω το κάθε pps που θα μου κάνουν forward στο γραφείο το στερεί από ένα κορμό που πρώτα πρέπει να κοπεί.
Θα μπορούσα επίσης να πω ότι όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος στο Ιράκ και το Αφγανιστάν ήμουν στους δρόμους και διαδήλωνα. Ναι και έφαγα τα πρώτα δακρυγόνα για αυτό τον πόλεμο. Όμως το Guantanamo εξακολουθεί να υπάρχει, οι Χούντες συνεχίζουν να υπάρχουν, το δάχτυλο είναι ακόμη στη σκανδάλη των λαών. Η αστυνομική βία εξακολουθεί επίσης και η επιβολή του ισχυρού στον αδύναμο.
Αυτό που θέλω τελικά να πω ότι το κείμενο ίσως δεν έχει σκοπό να κατανείμει ευθύνες ή να σας κατηγορήσει. Σκοπό είχε πρώτα από όλα να σας βάλει σε σκέψεις για το πως λειτουργούμε σαν δυτικός κόσμος. Τώρα αν κάποιος ζει στη δυτική κοινωνία και έχει την πεποίθηση ότι αποποιείται των ευθυνών του τότε δικαιώματα του να το πει. Δικαίωμα μου και εμένα να λέω ότι μηδέν, από μηδέν, μηδέν....
Ω ναι, φυσικά, βέβαια, οπωσδήποτε, ασφαλώς, μα κυρίως, σαφέστατα, αναμφίβολα, σίγουρα, αναπόδραστα, μοιραία... φταίει ο Άλλος...πάντα ο Άλλος...αχ αυτός ο Άλλος και να μην υπήρχε πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή...αυτός ο Άλλος που θολώνει την τελειότητά μας, που θυμίζει πόσο ανήμερα θηρία είμαστε, πόσο απολίτιστοι, πόσο μικροί, πόσο άπληστοι...
Ο Νίτσε λέει ότι "μόνο όταν παραδεχτούμε ότι το χειρότερο κομμάτι του εαυτού μας ειναι ότι καλύτερο διαθέτουμε θα αρχίσει η εσωτεριική μας αναγέννηση"... Αλλά είπαμε Εγώ είμαι αθώος και φταίνε Όλοι οι Άλλοι...
υγ Το κείμενο αυτό δεν ειναι δικό μου...είναι του εξαιρετικού μπλόγκερ ManifestoGr
pote vgike auto proswpo tis dekaetias??????? aaaaaaaa,ola k ola!!!!!!! auto de mou moiazei ka8olou!!!katarxas egw exw k matia,k fridia,k muti,k stoma...... k autia!!! mi sou pw k kati grammes ekfrasis opws legontai eugenika...... eutixws pou den exw moustaki!!!!! megali i xari Tou...........
Ο καθένας αλλάζει τον εαυτό του και τον κόσμο με τον τρόπο που θεωρεί καλύτερο και πιο αποτελεσματικό. Δεν αυτοεξαιρείται κανένας, ούτε καταλογίζει τα σφάλματα στον Άλλο. Ελάχιστη αυτοκριτική να έχει κάνει θα ξέρει ότι ουδείς αλάθητος.
Εξαιρετικός σημαίνει ότι εξαιρείται κριτικής ο κύριος blogger;
fl einai gnwstos o tropos leitourgias tou dytikou kosmou, afou esy ki egw kai oi alloi xreiazetai na doulevoume dekawra tha pioume kai pede koupes kafe, ara tha kopoun polla dedra sti vrazilia,opws leei kai o mimis, kai ama thes mi doulepseis polles wres kai pes ekei pou pas, a!! sorry, egw doulevw twtrawrakia gia na min kourazomai.. kai ama thes pes a! sorry, exromai sti douleia me podilato, gi afto argw, den einai to thema i katigoria i oxi, afto einai safes, alla o monos tropos na mi metexeis kyriws se afto einai na pas na meineis stin taylandi kai na kaneis masaz se allous, profanws kai symmetexoume afou zoume sti dytiki koinwnia, alla Επειδή η πολιτική, η νομή χρήματος και εξουσίας είναι έννοιες δυνατότερες του ανθρώπινου παράγοντα, opws wraiotata eipe o renos, nai stin xeiroteri periptwsi, pou ekdilwnetai omws poly syxna, yparxei kai o anthrwpos zero pou einai kai i vasi tis sizitisi mas afti ti stigmi kalimera kai pali
renos νομίζει ότι το λέει ξεκάθαρα πως δεν εξαιρείται. Για δες 3 γραμμές πριν το τέλος: "Εσύ, εγώ, εμείς είμαστε τα πρόσωπα της δεκαετίας του μηδενός."
Το εγώ του δεν βγαίνει απ' έξω....
kelly μου καταρχήν καλημέρα ... Και επέτρεψε μου να διαφωνήσω ότι ο μόνος τρόπος είναι να πας στην Ταϊλάνδη. Το ότι είσαι μέρος του συστήματος δεν σημαίνει ότι το σύστημα δεν μπορεί να διαμορφωθεί εκ των έσω. Το θέμα είναι να υπάρχει η συνείδηση των προβλημάτων από μεγάλα κομμάτια πληθυσμού και δυστυχώς αυτές οι μάζες κινούνται μόνο αν δεχτούν απανωτά σοκ. Προς το παρόν η μεγάλη πλειοψηφία έχει αφεθεί σε ένα τρόπο ζωής που μόνο βραχυπρόθεσμα οφέλη έχει συνολικά.
Όσο για το "Επειδή η πολιτική, η νομή χρήματος και εξουσίας είναι έννοιες δυνατότερες του ανθρώπινου παράγοντα" φαίνεται εκ πρώτης όψεως μια πολύ ωραία πρόταση και πολύ καλά δομημένη για τις κοινωνικές συνθήκες που ζούμε. Αλλά χωρίς τον ανθρώπινο παράγοντα δεν μπορούν να οριστούν. Πως μπορεί αυτό που ορίζει να είναι πιο αδύναμο του ορισθέντος;
fldown όπως λες 'ισχύει για τις κοινωνικές συνθήκες που ζούμε'. Το άτομο μόνο του δεν είναι εύκολο να αλλάξει τις πεποιθήσεις και τις συνήθειες μεγαλύτερων κοινωνικών ομάδων. Γενιές ολόκληρες μπορούν. Ή άτομα σε θέσεις ευθύνης - αλλά φτάνοντας εκεί μπορεί και να έχουν αλλοτριωθεί.
giati den to poianoume ligo apo tin vasi tou to 8ema........ posoi apo mas exoun kataferei i estw prospa8oun na exoun kanei tropo zwis tin ali8ini agapi????? stin ka8imerinotita,stin oikogeneia,stis filies,stous erwtes,akoma k stis sinomilies edw mesa????? oi kales pro8eseis fainontai apo ta poli poli poli apla pragmata..........
fl yein!! giati an thes na apokopeis aftomatws, o monos tropos einai kati san na pas stin taylandi, giati to systima diamorfwnetai men kai ek twn esw, alla gia na beis se afto tha paixeis me tous vasikous kanones tou,gia poly kairo sigoura kai symfwnw kai me ta vraxyprothesma ofeli, alla ela pou thewrw sypmtwsi to gegonos oti apokalyfthike to skandalo me to vatopaidio px, dil se afti tin periptwsi ti egine?? to systima esfale mono tou epeidi den itan kala kleisti i porta?? eimai poly periergi na dw sto telos an tha apodothoun efthynes, edw mazi ta legame pou prepi na pas se ena asfalistiko tamio kai gia na pareis pisw ta xrimata sou prepei na paixeis se tainia psyxologikou thriler, kapoioi pou tha thwrakistoun me logiki, ypothetw tha einai oi idioi pou tha exoun kai ti dynami na diamorfwnoun systima ek twn esw, alla ta ebodia einai para polla, dil otan akous esy stis eidiseis px oti den efinoun tous eisaggeleis na eisagoun ti dikografia sti vouli, ti akrivws tha kaneis??/ tha psifiseis tha mou peis, mexri tote tha perasei kairos, fysika kai oi allages theloun poly xrono ,sto endiameso tha yparxoun kai oi anthrwpoi zero alla kai oi ligo parapanw apo to zero, pou nai men ferodai ws zero giati etsi mono xwrane, alla den pistevoun zero
Η σημειολογία του σκίτσου έπρεπε να έχει βελάκια.
1) επειδή χωρίς βελάκια θα ήταν σαν ένα προσωπείο του προσώπου χωρίς χαρακτηριστικά, προσωπείο που και το ίδιο δεν έχει χαρακτηριστικά.
2) επειδή τα βελάκια δίνουν την ψευδαίσθηση της αλλαγής και τελικά στο ίδιο σημείο καταλήγουμε.
Η δική μου αντίληψη περί σημειολογίας, τουλάχιστον...
Μωρέ και γω συμφωνώ. Απλά το είπα με άλλο τρόπο.
Πάντως αν το βάλει πάνω από το κεφάλι του θα μπορεί να υποδυθεί ότι είναι άγιος και άρα αμέτοχος (λίγος σαρκασμός/αυτοσαρκασμός δε βλάπτει...)
Πάντως επανερχόμενος στο θέμα, το κειμένο λειτουργεί και ως μια δήλωση. Όπως κάποιος που έχει κάποιο σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα/νόσημα. Για να πάει στον ψυχολογό για να το ξεπεράσει και να θεραπευτεί πρέπει πρώτα να το αναγνωρίσει έτσι ώστε να αναζητήσει βοήθεια.
Έτσι κι εδώ. Διαπιστώνοντας τις δυσλειτουργίες μπορούν οι μονάδες και τα σύνολα να μπουν σε διαδικασίες ίασης (όχι βέβαια με τον τρόπο της κριτικής που ασκούν τα ΜΜΕ που απλά αποσκοπούν στον πανικό και την αποχαύνωση)
Το να αναγνωρίζεις πως υπάρχει πρόβλημα και να ζητάς βοήθεια (γιατί μόνος σου δεν μπορείς ή δεν ξέρεις τον τρόπο) είναι ίσως και το πιο σημαντικό βήμα.
Όλοι τους αυτό το καιρό
τραγουδάν τον ίδιο σκοπό
χορεύουν τον ίδιο χορό
όλοι μες στον ίδιο σωρό
όλοι τους στην ίδια σειρά
όλοι με την ίδια στολή
όλα με την ίδια φορά
όλα μια ευθεία γραμμή
όλοι από το ίδιο καρμπόν
όλοι τους για μια σεζόν
και μετά λοιπόν ;
όλοι τους γίνονται παρελθόν
πιθανόν
να είμαι ο τελευταίος των Μοικανών
σʼ αυτήν την κοινωνία ζωντανών νεκρών
που ως γνωστόν παίρνει άξια
η κάθε μ@λακία δίχως ουσία
πολλοί αστέρες
κι όμως δεν είδα ακόμα ούτε μια λάμψη
που να μπορεί το σκοτάδι να ταράξει
κάτι ν΄ αλλάξει
όλα φαίνονται ένταξει
όλα φαίνονται καθαρά
επιφανειακά
όμως βρωμάνε κατά βάθος
όλοι οι λάθος
όλοι οι δήθεν και οι κάπως
απλώθηκαν σε όλο το μήκος και το πλάτος
αυτής της χώρας και γίνανε κράτος
όλα τα ψώνια
έχουνε πιάσει τα πόστα
με αποστολή να κάνουν τα μυαλά μας κομπόστα
Όλοι οι λάθος
σβήνουν εσκεμμένα τα φώτα.
Γίνανε κράτος
Νομίζω ότι θα σκάσω σα βόμβα.
Όλοι οι λάθος
σβήνουν εσκεμμένα τα φώτα
μʼ αποστολή
να κάνουν τα μυαλά μας κομπόστα
Έχουν αποστολή
να κάνουν τα μυαλά μας κομπόστα.
Μας έχουν δέσει
λάθος άνθρωποι σε λάθος θέσεις
έχουν πέσει
χορεύουν τριγύρω
και εμείς στην μέση.
Ανίκανα όντα
και όσοι δεν έχουν προσόντα
τώρα από σπόντα πιάνονται και γίνονται μόδα.
Όλα τα ψώνια
μας έχουν στην σκακιέρα τους πιόνια
κρατάει χρόνια η βρώμα από την δικιά τους κολώνια
όλα τα χάλια κεφάλια
πήραν μεγάλα κανάλια
σου κάνουν χάδια τα βράδια
μυαλά που είναι άδεια από λάδια
Όλοι με βάτες
όλοι με τις ίδιες γραβάτες
όμοιες φάτσες
κάνουνε τις ίδιες γκριμάτσες
όλοι οι σπαστες
προβάλλονται σα ριζοσπάστες
κάνουνε κάστες
και βάζουν γύρω γύρω γλάστρες
Α! Βοήθεια!
Φέρονται ηλίθια
Είναι στʼ αλήθεια αρρώστια
σου καίνε τα μυαλά και τα εντόσθια
πουλάνε μόστρα
όσοι έχουν λόξα για δόξα
μʼ αποστολή να κάνουν τα μυαλά μας κομπόστα.
Με αυτό το κείμενο φωτογραφίζεται πολύπλευρα η ζωή που βιώνω. Βλέποντας την φωτογραφία αυτή είναι σαν να κοιτάω στον καθρέφτη. Δεν μου αρέσει αυτό που αντικρίζω... νοιώθω ενοχές. Ρίχνω αλλού τη ματιά μου. Είναι οι ευθύνες που δεν θέλησα ποτέ να αναλάβω. Η σιωπή ήταν η συνευθύνη που έπρεπε να αντιμετωπίσω, η δειλία, η προσφορά πέραν του εγώ μου. Ζω το σήμερα χωρίς να με ενδιαφέρει το αύριο. Κοντόφθαλμο και καταστροφικό. Τα υλικά αγαθά που με πολύ κόπο αποκτώ δεν αντικαθιστούν τα ψυχικά, ούτε τα υποκαθιστούν.
Το σώμα χρειάζεται τροφή και ένδυση, όμως το εγώ δεν σταματά εκεί. Δεν του είναι αρκετό. Θέλει να προσπεράσει οποιονδήποτε και οτιδήποτε το μειώνει. Ο αγώνας είναι μέχρι τελικής πτώσης.
Το πνεύμα χρειάζεται τροφή όπως, μόρφωση, καλλιέργεια, αναζήτηση, έρευνα. Δεν υπάρχει ασφαλής οδός, χάνεται, παραπλανάται.
Δεν είμαι όμως, μόνο σώμα και πνεύμα έχω καρδιά και ψυχή. Η αγάπη, η χαρά, η δυστυχία, ο πόνος πηγάζουν από το σώμα και το πνεύμα που το Εγώ κρίνει, επιλέγει, αποφασίζει και καταλήγει. Ανθίζω ή μαραίνομαι; Αναζητώ την αγάπη μα δεν ξέρω να αγαπώ. Αναζητώ την χαρά μα δεν με χαροποιεί τίποτα. Αναζητώ, ψάχνω, εκλιπαρώ. Γυρίζω το βλέμμα στον καθρέφτη. Κοιτώ το Εγώ μου. Πρέπει να αντέξω. Βλέπω ότι δεν άφησα το Εγώ μου να αγαπήσει, να δοθεί, να χαρεί, να πονέσει, να μάθει. Πως απαιτώ το αντίδωρο όταν δεν έχω δωρίσει;
Στη ζωή υπάρχει η χαρά υπάρχει και ο πόνος... Είναι απαραίτητος... Μας βοηθά να μαθαίνουμε, να κρίνουμε, να αξιολογούμε, να εστιάζουμε στο ουσιώδες και στο πολύτιμο...
Η ζωή είναι όμορφη και πάντα ενδιαφέρουσα, επειδή ποτέ δεν τελειώνει αν δεν την αφήσουμε εμείς να τελειώσει...
Πρεπει να βγαλω την τηλεοραση απ τη μπριζα για να νιωσω οτι "συμμετεχω" οταν οι συμμοριες της εξουσιας με βομβαρδιζουν με πλουτωνιο?
Η μονη ελπιδα, ειναι το -αυτοκαταστροφικο απ τη φυση του- συστημα που μας εμαθαν να δεχομαστε ως δεδομενο, να καταρευσει. Ας το αφησουμε να καταρρευσει λοιπον! Μπορει ετσι να γεννηθει απ τις σταχτες του κατι καινουριο. Αλλά, οχι, ειναι πολλα τα συμφεροντα -τα μικρα και τα μεγαλα-που προσφερουν χερι βοηθειας...
Βουλιαζουμε γλυκα και βολικα προς τον πατο, και μαθαινουμε να βολευομαστε καθ οδον, αλλα οι μεγαλες αλλαγες δε γινονται αναιμακτα. Και οταν φτασουμε στο αδιεξοδο στο οποιο κατευθυνομαστε, η αναγκη θα γεννησει τις ιδεες που τοσο λειπουν -ελπιζω!!- και δε θα αρκεστουμε σε μια απλη ανακατανομη των δυναμεων αλλα σε μια πραγματικη αλλαγη πορειας, διασπωντας το φαυλο κυκλο της επαναληψης....
...αγαπητέ gpano...υπομονή... και σε όλους μηδενός εξαιρουμένου...οσονούπω επέρχεται ο Πλούτωνας στον Αιγόκερω...θέλουμε δε θέλουμε...θα γίνουν ανατρεπτικές αλλαγές εκ βαθέων...από την στάχτη θα αναγεννηθούν νεά πρότυπα...έννοιες...ιδέες...
...και θα σταθώ στην τελευταία φράση:"Όπως γνωρίζουμε από τα ανώτερα μαθηματικά : μηδέν από μηδέν, μηδέν". Ορθώς!!
...Το μηδέν εκτός από μηδέν...αποτελεί (ενίοτε εξαρτάται και από την ιδιοσυγκρασία του καθενός μας), το εναρκτήριο λάκτισμα...το αύριο ενός καλύτερου κόσμου, γιατί ως άνθρωποι θέλουμε να πάμε μπροστά και όχι πίσω, άσχετα αν στο διάβημα των αιώνων υπήρχαν πισωγυρίσματα, και επειδή σαν άνθρωποι έστω και λίγο... κάτι... αν προσθέσεις δίπλα στο μηδέν, αυτομάτως αποκτά άλλη ουσία και άλλη διάσταση με αποτέλεσμα να προχωράς, άλλοτε μπροστά, άλλοτε πίσω, άλλοτε τεθλασμένα, και άλλοτε καμπυλωτά...το θέμα πάντως είναι ότι προχωράς...ακόμα και αν είσαι στο μηδέν...στο χέρι σου/μας είναι να το κάνουμε....πράξη και όχι λόγια....
Καλα τα λέει ο μπλόγκερ, αν και δε νομίζω πως είναι ζήτημα δεκαετίας και μόνο.
Καλά τα λέει, αλλά...
η μεγαλύτερη ανθρώπινη εφεύρεση είναι το μηδεν. Δεν υπάρχει κατι τέτοιο στο συμπαν, μόνο άπειρο. Και όλα είναι μια συνέχεια. Μακάρι να την ακολουθούσαμε χωρις να σταματάμε για να βάλουμε ένα τέλος - μηδεν -και μια καινούργια αρχή. Όμως αν είμαστε όντως ΜΗΔΕΝΙΚΟΙ, θα μπορούσε να ξεκινήσει κατι καινούργιο. Και από το 0 ως το επόμενο 0 η απόσταση είναι μακρινή..........και τα ενδιάμεσα νούμερα έχουν πραγματική αξία.
Signs of the Times
Εκ του μηδενός δημιουργήθηκε το παν λένε οι πιστοί... Ως ένδειξη ελπίδας άραγε;
Thanks GP για την τροφή του μυαλού...
Η ενοχη για ολους ειναι δεδομενη .
Δεν σημαίνει όμως ότι μας καλύπτει όλους η συλλογική ευθύνη, ή όλοι αισθανόμαστε ενοχή. Είναι σαν να πρωτοστατήσαμε όλοι ή να ανεχτήκαμε (λες και μπορούσε να γίνει αλλιώς σε πολλές περιπτώσεις) στην καταστροφή του περιβάλλοντος ή το τρομοκλίμα... Δεν ισχύει αυτό που έννοιωσαν οι Γερμανοί μετά το πέρας του Β Παγκ. Πολέμου.
Πάντα θα εξαιρούνται κάποιοι.
Εξάλλου το δικαίωμα της αυτοεξαίρεσης θα το ευαγγελίζονται ομάδες που διαφοροποιούνται και αντιστέκονται (όπως το θεωρούν αυτές) - βλέπε κομμουνιστές (άσχετα αν συμφωνεί κάποιος με τις ιδέες τους). Όπως επίσης και θα το ευαγγελίζονται όσοι πιστεύουν στη διαφορά τους από το χύδην όχλο της κοινωνικής απαξίωσης που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του.
Καλημέρα σας.
Υ.Γ.
Συμφωνώ με την περιγραφή της κατάστασης - διαφωνώ με την έννοια της συλλογικής ευθύνης
Για παράδειγμα θα έλεγα ότι και εγώ ανακυκλώνω χαρτί και πλαστικό και συσκευασίες και άρα δεν με αγγίζει το θέμα του περιβάλλοντος. Όμως και αύριο που θα ξυπνήσω τα αέρια του θερμοκηπίου θα υπάρχουν εκεί έξω από το ρεύμα που καταναλώνω, από τα προϊόντα που θα παράγονται προς δική ου τέρψη και κατανάλωση, από το μελλοντικό μου αυτοκίνητο ή από το αυτοκίνητο των φίλων μου που παρεμπιπτόντως θα είναι το 4ο της οικογένειας τους. Το χαρτί που θα τυπώσω το κάθε pps που θα μου κάνουν forward στο γραφείο το στερεί από ένα κορμό που πρώτα πρέπει να κοπεί.
Θα μπορούσα επίσης να πω ότι όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος στο Ιράκ και το Αφγανιστάν ήμουν στους δρόμους και διαδήλωνα. Ναι και έφαγα τα πρώτα δακρυγόνα για αυτό τον πόλεμο. Όμως το Guantanamo εξακολουθεί να υπάρχει, οι Χούντες συνεχίζουν να υπάρχουν, το δάχτυλο είναι ακόμη στη σκανδάλη των λαών. Η αστυνομική βία εξακολουθεί επίσης και η επιβολή του ισχυρού στον αδύναμο.
Αυτό που θέλω τελικά να πω ότι το κείμενο ίσως δεν έχει σκοπό να κατανείμει ευθύνες ή να σας κατηγορήσει. Σκοπό είχε πρώτα από όλα να σας βάλει σε σκέψεις για το πως λειτουργούμε σαν δυτικός κόσμος. Τώρα αν κάποιος ζει στη δυτική κοινωνία και έχει την πεποίθηση ότι αποποιείται των ευθυνών του τότε δικαιώματα του να το πει. Δικαίωμα μου και εμένα να λέω ότι μηδέν, από μηδέν, μηδέν....
Ο Νίτσε λέει ότι "μόνο όταν παραδεχτούμε ότι το χειρότερο κομμάτι του εαυτού μας ειναι ότι καλύτερο διαθέτουμε θα αρχίσει η εσωτεριική μας αναγέννηση"... Αλλά είπαμε Εγώ είμαι αθώος και φταίνε Όλοι οι Άλλοι...
υγ Το κείμενο αυτό δεν ειναι δικό μου...είναι του εξαιρετικού μπλόγκερ ManifestoGr
Εξαιρετικός σημαίνει ότι εξαιρείται κριτικής ο κύριος blogger;
Το εγώ του δεν βγαίνει απ' έξω....
1) επειδή χωρίς βελάκια θα ήταν σαν ένα προσωπείο του προσώπου χωρίς χαρακτηριστικά, προσωπείο που και το ίδιο δεν έχει χαρακτηριστικά.
2) επειδή τα βελάκια δίνουν την ψευδαίσθηση της αλλαγής και τελικά στο ίδιο σημείο καταλήγουμε.
Η δική μου αντίληψη περί σημειολογίας, τουλάχιστον...
Πάντως αν το βάλει πάνω από το κεφάλι του θα μπορεί να υποδυθεί ότι είναι άγιος και άρα αμέτοχος (λίγος σαρκασμός/αυτοσαρκασμός δε βλάπτει...)
Έτσι κι εδώ. Διαπιστώνοντας τις δυσλειτουργίες μπορούν οι μονάδες και τα σύνολα να μπουν σε διαδικασίες ίασης (όχι βέβαια με τον τρόπο της κριτικής που ασκούν τα ΜΜΕ που απλά αποσκοπούν στον πανικό και την αποχαύνωση)
Αδιόρθωτος.
Είναι και δεξιόχειρας.
Αλτρουισμός πάνω από όλα!
Frankestein Junior ασθενής.
τραγουδάν τον ίδιο σκοπό
χορεύουν τον ίδιο χορό
όλοι μες στον ίδιο σωρό
όλοι τους στην ίδια σειρά
όλοι με την ίδια στολή
όλα με την ίδια φορά
όλα μια ευθεία γραμμή
όλοι από το ίδιο καρμπόν
όλοι τους για μια σεζόν
και μετά λοιπόν ;
όλοι τους γίνονται παρελθόν
πιθανόν
να είμαι ο τελευταίος των Μοικανών
σʼ αυτήν την κοινωνία ζωντανών νεκρών
που ως γνωστόν παίρνει άξια
η κάθε μ@λακία δίχως ουσία
πολλοί αστέρες
κι όμως δεν είδα ακόμα ούτε μια λάμψη
που να μπορεί το σκοτάδι να ταράξει
κάτι ν΄ αλλάξει
όλα φαίνονται ένταξει
όλα φαίνονται καθαρά
επιφανειακά
όμως βρωμάνε κατά βάθος
όλοι οι λάθος
όλοι οι δήθεν και οι κάπως
απλώθηκαν σε όλο το μήκος και το πλάτος
αυτής της χώρας και γίνανε κράτος
όλα τα ψώνια
έχουνε πιάσει τα πόστα
με αποστολή να κάνουν τα μυαλά μας κομπόστα
Όλοι οι λάθος
σβήνουν εσκεμμένα τα φώτα.
Γίνανε κράτος
Νομίζω ότι θα σκάσω σα βόμβα.
Όλοι οι λάθος
σβήνουν εσκεμμένα τα φώτα
μʼ αποστολή
να κάνουν τα μυαλά μας κομπόστα
Έχουν αποστολή
να κάνουν τα μυαλά μας κομπόστα.
Μας έχουν δέσει
λάθος άνθρωποι σε λάθος θέσεις
έχουν πέσει
χορεύουν τριγύρω
και εμείς στην μέση.
Ανίκανα όντα
και όσοι δεν έχουν προσόντα
τώρα από σπόντα πιάνονται και γίνονται μόδα.
Όλα τα ψώνια
μας έχουν στην σκακιέρα τους πιόνια
κρατάει χρόνια η βρώμα από την δικιά τους κολώνια
όλα τα χάλια κεφάλια
πήραν μεγάλα κανάλια
σου κάνουν χάδια τα βράδια
μυαλά που είναι άδεια από λάδια
Όλοι με βάτες
όλοι με τις ίδιες γραβάτες
όμοιες φάτσες
κάνουνε τις ίδιες γκριμάτσες
όλοι οι σπαστες
προβάλλονται σα ριζοσπάστες
κάνουνε κάστες
και βάζουν γύρω γύρω γλάστρες
Α! Βοήθεια!
Φέρονται ηλίθια
Είναι στʼ αλήθεια αρρώστια
σου καίνε τα μυαλά και τα εντόσθια
πουλάνε μόστρα
όσοι έχουν λόξα για δόξα
μʼ αποστολή να κάνουν τα μυαλά μας κομπόστα.
(για το ποστ)
Το σώμα χρειάζεται τροφή και ένδυση, όμως το εγώ δεν σταματά εκεί. Δεν του είναι αρκετό. Θέλει να προσπεράσει οποιονδήποτε και οτιδήποτε το μειώνει. Ο αγώνας είναι μέχρι τελικής πτώσης.
Το πνεύμα χρειάζεται τροφή όπως, μόρφωση, καλλιέργεια, αναζήτηση, έρευνα. Δεν υπάρχει ασφαλής οδός, χάνεται, παραπλανάται.
Δεν είμαι όμως, μόνο σώμα και πνεύμα έχω καρδιά και ψυχή. Η αγάπη, η χαρά, η δυστυχία, ο πόνος πηγάζουν από το σώμα και το πνεύμα που το Εγώ κρίνει, επιλέγει, αποφασίζει και καταλήγει. Ανθίζω ή μαραίνομαι; Αναζητώ την αγάπη μα δεν ξέρω να αγαπώ. Αναζητώ την χαρά μα δεν με χαροποιεί τίποτα. Αναζητώ, ψάχνω, εκλιπαρώ. Γυρίζω το βλέμμα στον καθρέφτη. Κοιτώ το Εγώ μου. Πρέπει να αντέξω. Βλέπω ότι δεν άφησα το Εγώ μου να αγαπήσει, να δοθεί, να χαρεί, να πονέσει, να μάθει. Πως απαιτώ το αντίδωρο όταν δεν έχω δωρίσει;
Στη ζωή υπάρχει η χαρά υπάρχει και ο πόνος... Είναι απαραίτητος... Μας βοηθά να μαθαίνουμε, να κρίνουμε, να αξιολογούμε, να εστιάζουμε στο ουσιώδες και στο πολύτιμο...
Η ζωή είναι όμορφη και πάντα ενδιαφέρουσα, επειδή ποτέ δεν τελειώνει αν δεν την αφήσουμε εμείς να τελειώσει...
Η μονη ελπιδα, ειναι το -αυτοκαταστροφικο απ τη φυση του- συστημα που μας εμαθαν να δεχομαστε ως δεδομενο, να καταρευσει. Ας το αφησουμε να καταρρευσει λοιπον! Μπορει ετσι να γεννηθει απ τις σταχτες του κατι καινουριο. Αλλά, οχι, ειναι πολλα τα συμφεροντα -τα μικρα και τα μεγαλα-που προσφερουν χερι βοηθειας...
Βουλιαζουμε γλυκα και βολικα προς τον πατο, και μαθαινουμε να βολευομαστε καθ οδον, αλλα οι μεγαλες αλλαγες δε γινονται αναιμακτα. Και οταν φτασουμε στο αδιεξοδο στο οποιο κατευθυνομαστε, η αναγκη θα γεννησει τις ιδεες που τοσο λειπουν -ελπιζω!!- και δε θα αρκεστουμε σε μια απλη ανακατανομη των δυναμεων αλλα σε μια πραγματικη αλλαγη πορειας, διασπωντας το φαυλο κυκλο της επαναληψης....
...και θα σταθώ στην τελευταία φράση:"Όπως γνωρίζουμε από τα ανώτερα μαθηματικά : μηδέν από μηδέν, μηδέν". Ορθώς!!
...Το μηδέν εκτός από μηδέν...αποτελεί (ενίοτε εξαρτάται και από την ιδιοσυγκρασία του καθενός μας), το εναρκτήριο λάκτισμα...το αύριο ενός καλύτερου κόσμου, γιατί ως άνθρωποι θέλουμε να πάμε μπροστά και όχι πίσω, άσχετα αν στο διάβημα των αιώνων υπήρχαν πισωγυρίσματα, και επειδή σαν άνθρωποι έστω και λίγο... κάτι... αν προσθέσεις δίπλα στο μηδέν, αυτομάτως αποκτά άλλη ουσία και άλλη διάσταση με αποτέλεσμα να προχωράς, άλλοτε μπροστά, άλλοτε πίσω, άλλοτε τεθλασμένα, και άλλοτε καμπυλωτά...το θέμα πάντως είναι ότι προχωράς...ακόμα και αν είσαι στο μηδέν...στο χέρι σου/μας είναι να το κάνουμε....πράξη και όχι λόγια....
Καλά τα λέει, αλλά...
η μεγαλύτερη ανθρώπινη εφεύρεση είναι το μηδεν. Δεν υπάρχει κατι τέτοιο στο συμπαν, μόνο άπειρο. Και όλα είναι μια συνέχεια. Μακάρι να την ακολουθούσαμε χωρις να σταματάμε για να βάλουμε ένα τέλος - μηδεν -και μια καινούργια αρχή. Όμως αν είμαστε όντως ΜΗΔΕΝΙΚΟΙ, θα μπορούσε να ξεκινήσει κατι καινούργιο. Και από το 0 ως το επόμενο 0 η απόσταση είναι μακρινή..........και τα ενδιάμεσα νούμερα έχουν πραγματική αξία.