help?

Εδω και καιρο, εχω μια διαθεση να τα "τιναξω" στον αερα - η λιστα ειναι μεγαλη: φιλιες χρονων και σχεσεις που βρισκονται σε διαρκη συνδιαλλαγη (αλλα στοχο;), οικογενειακες ισορροπιες (που ομως βασιζονται σε μεγαλη ανασφαλεια...) κλπ κλπ - οχι πως ειναι νεο το φαινομενο, βλεπω πως υπαρχει ενα μοτιβο... κανω υπομονη και τα δεχομαι ολα, μεχρι να γινει ενα μπαμ, και μετα το χαος.

Επειδη η αποχωρηση και η σιωπη, μου ηταν παντα το πιο ευκολο πραγμα (ασπρο μαυρο, ενα κι ενα κανουν δυο) και τη μοναξια μου ειναι(ηταν) συνηθισμενο πραμα.... επειδη υπαρχουν καποιες φωνες εκει εξω που μου λενε "μην κλεινεσαι", και με .... συγκινουν... επειδη μεγαλωσα λιγο... ΜΗΠΩΣ να μην τα γκρεμισω ολα, ξανα;
Αλλα ΠΩΣ το κανουνε αυτο;
Η μηπως με συζητησεις και εκ νεου ανοιγματα, απλα συντηρουνται πτωματοειδεις καταστασεις στην καταψυξη;