Brujo, το Πρόβλημα δυστυχώς είναι πιο αβανταδόρικο και πιο κραυγαλέο κι επικεντρωνόμαστε σε αυτό ενώ τις στιγμές ευτυχίας τις θεωρούμε αυτονόητες και δεν τους δίνουμε την ανάλογη δημοσιότητα...
Πάντως έχετε δίκιο οι σχέσεις βρίσκονται σε κρίση, η δημιουργικότητα δεν υπολογίζεται, η ζωή πέφτει από ύφαλο σε ύφαλο...
Τι προτείνετε σε όλα αυτά? Η μάλλον τι κάνετε εσείς για όλα αυτά?
παντως το μεγαλύτερο από τα προβληματα, αν σκεφτούμε και τα τελευταία γεγονότα, είναι ότι αναρωτιόμαστε τί μπορούμε να κάνουμε για να τα λύσουμε κι ερχομαστε σε αδιεξοδο. μάλλον o brujo θελει ακριβως αυτό να τονισει. και εντος και εκτος σταρντομ. έτσι καταλαβα εγω τουλαχιστον...
Σωστα το εθεσε. Υπαρχει οντως προβλημα.
Το προβλημα υπαρχει απο παντα οσο θυμαμαι. Η διαφορα ισως εγκειται στη συνειδητοποιηση απο ολο και περισσοτερους οτι υπαρχει προβλημα και τα πραγματα δεν ειναι αυτα που πρεπει να ειναι.
Η ζωη μας ειναι συμβιβασμος σε ολα και υπομονη μεχρι που να μην παει αλλο και να κρατησουμε τα λιγα μην τα χασουμε και αυτα. Οσοι το συνειδητοποιουν και κανουν κατι για αυτο τους λεμε επαναστατες.
Θελει πολυ μεγαλα cojones ομως το να ζησεις αυτη τη χηω γιατι ζεις αναγκαστικα στα ορια και ανοιγεις στον ευατο σου πολυ μεγαλες πληγες καποιες στιγμες.
Απο την αλλη η ζωη σου εχει παντα πολυ ενδιαφερον. Εγω χαιρετιζω και τη διαπιστωση και οσους κανουν κατι για αυτη. Ισως πλησιαζει η στιγμη της δρασης σε παγκοσμιο επιπεδο.
Προσπαθω να ''ξεβολευτω'' απο αυτο που ειμαι. Για να ειμαι ειληκρινης αυτη η διαδικασια ξεκινησε ασυνειδητα δεν ηταν επιλογη μου. Αμφισβητηση για τα οσα εχω υποστει και με εχουν εκπαιδευσει να κανω.
Προσπαθω να ακουω την εσωτερικη φωνη για τον ειμαι σωστος η οχι. Τοσα χρονια ρωτουσα τους αλλους και την απαντηση την ηξερα ηδη.
Πιστευω πως πρεπει πρωτα να αλλαξω εγω και ισως τοτε αλλαξω και καποιους γυρω μου. Δεν ειναι ευκολο και ειναι επιπονο. Τουλαχιστον προσπαθω να μην δεχομαι επιροες χωρις διεργασια και κριτικη. Και προσπαθω να γινω οσο το δυνατον πιο ειληκρινεις με εμενα και το περιβαλλον γυρω μου. Θελω να βγει η ''μασκα''. Προσπαθω να δημιουργω εστω μικρα ανουσια κειμενακια στιχακια για να νιωθω ανθρωπος. Η δημιουργια ειναι κατα τη γνωμη μου ο μοναδικος λογος υπαρξης του καθενα μας. Επισης εχω αποριψει τα προτυπα. Δεν υπαρχουν αυθεντιες σε κανεναν τομεα. Δεν εχω καταφερει και πολλα
αλλα προσπαθω. Βεβαι ο τροποος ζωης μου δεν ειναι και ο πλεον
ιδανικος αλλα πληρωνω το κοστος.
η μασκα υπαρχει για να καλυπτει το δερμα. εγω λέω καλύτερα να την ενσωματωνουμε στο προσωπο μας, παρα να την πεταμε. να βλεπουμε τι υπαρχει απο κατω, αλλα δεν ειναι απαραιτητα ψευτια μια μασκα. ενταξει, να τη βγαζουμε, αλλα μεχρι εκει.(αυτο ειναι το μονο σημειο που διαφωνω)
Συμφωνω απολυτα flamescreen73 και ελπιζω να γινει κατι σε παγκοσμιο επιπεδο . Πιστευω πρεπει να υπαρξει πρωτα εσωτερικη αλλαγη στον τροπο που αντιμετοπιζουμε τον κοσμο και τον εαυτο μας
και να θυμηθουμε πως εχουμε δυναμη πολυ περισσοτερη απο αυτη που μας εχουν κανει να νομιζουμε.
Υπαρχει μια θεωρια για αυτο δεν ξερω αν στεκει αλλα εκ πρωτης οψεως μοιαζει σωστη. Η θεωρια της "κρισιμης μαζας". Δεν χρειαζεται καν να γινει μια αλλαγη ταυτοχρονα η μεσα σε μικρο χρονικο διαστημα απο ολους.
Χρειαζεται να γινει απλως απο ενα σημαντικο αριθμο ατομων και η αλλαγη επερχεται και για τους υπολοιπους(δεν διευκρινιζει ομως αν αυτο γινεται βιαια η μεσω του παραδειγματος που παρεχει η κρισιμη μαζα, η απλα οι υπολοιποι καθονται με σταυρωμενα χερια και ακολουθουν το ρευμα της αλλαγης χωρις να την περιορισουν - σκοτεινο σημειο αυτο) οτι και να κανουν οτι και να σκεφτονται.
Αν το σκεφτει καποιος μια κρισιμα μαζα πραγματοποιει παντα τις αλλαγες υποκινουμενη απο μια σπιθα σκεψης που καποιος αναψε την καταλληλη στιγμη.
Παντως ειμαστε και στα πλαισια του ουτοπικου. Ωραια να ζεις γεματη ζωη και εντονη, στα ακρα, αλλα μιλαμε για μαζικη αποδομηση του υπαρχοντος κοσμου με συνεπακολουθο τρομερη καταστροφη κατα τη διαρκεια της μεταβασης.
Θα μας χρησιμεψουν τα ψυχρα ρομποτ (που συζητιοταν τις προαλλες) σε κατι τετοιο. Οι ανθρωποι δεν ειναι σιγουρο οτι θα μπορουν παντα να λειτουργησουν στη διαρκεια της μεταβασης. Κατι σαν το Pleasantville σε μεγαλη κλιμακα.
Προσωπικα δεν συνδεω την κοινωνικη αλλαγη με την καταστροφη και τη βια.Ισως ετσι θελουν καποιοι να πιστευουμε οτι αν αλαξει η κοινωνικη δομη θα καταστραφει ο κοσμος. Δεν νομιζω να συμφωνουν με αυτους οι λαοι στην Αφρικη ή αλλες κοινωνικες ομαδες.
Φυσικα θα υπαρξουν αντιδρασεις απο αυτους που δεν επιθυμουν την παραμικρη αλλαγη αλλα αν ενα ρευμα ειναι παγκοσμιο και διασυλογικο ολα ειναι πιθανα. Την συγκεκριμενη θεωρια που αναφερεσαι δεν τη γνωριζω. Θα ψαξω να βρω στο νετ.
Επισης πιστευω πως θα αλλαξει ετσι και αλλιως το κοινωνικο συστημα
οπως τοσους αιωνες απο τη φεουδαρχια στην βασιλεια στην δημοκρατια στον καπιταλισμο και στην εταιριοκρατια. Μακαρι να ειμαι εδω να το δω. Και τουλαχιστον αυτη τη φορα να αλλαξει προς το κοινο καλο.
Παντως οπως και να εχει η πτωση ξεκινησε. Η κρουση να δω πως θα ειναι.
Εγω συνδεω τη συγκεκριμμενη αλλαγη, η ισως ειναι περιορισμενη η σκεψη μου. Αν παμε για συνολικη και τεραστια αλλαγη θα επηρεαστουν ολοι οι τομεις.
Απλως κανω σκεψεις και υποθεσεις, τι θα γινει αν καποιος εχει δωσει τα παντα σε εναν πολυ μεγαλο ερωτα και πληγωθει και δεν μπορει καν να σκεφτει. Και ειναι υπευθυνος σε πυρηνικο εργοστασιο ας πουμε η σε ποστο αλλαγης γραμμων σε τρενα. Και θυμαται καποια στιγμη που δεν πρεπει καποια πραγματα. Και το βαλεις αυτο σε πλανητικη κλιμακα(που βεβαια δεν ξερω αν γινεται να ειναι ολοι οι ερωτες εντονοι και για αυτο λεω για ουτοπια).
Η αν θελεις να αφησουμε τις δουλειες μας ολοι και η υδρευση, το αεριο, το πετρελαιο κλπ κλπ πρεπει καποιος να το φροντισει μεχρι να αποφασισει καποιος αν θελει να το κανει η να τα καταργησουμε τελειως...
Υπαρχουν παρα πολλες μικρες λεπτομερειες που μπορουν να παιξουν καθοριστικο ρολο σε μια τετοια μεταβαση. Και πως θα γινει και ποσο γρηγορα θα γινει κλπ.
Αλλα η βια και η καταστροφη απο μονα τους δεν ειναι τελειως αρνητικα, μπορει ν εχουν και μορφη καθαρσης. Σε τοσο μεγαλη κλιμακα αλλαγων αν μιλαμε για πλανητικο επιπεδο, εκτιος αν κανουμε μια μεταβαση παρα πολλων βηματων μεσα σε πχ. δυο αιωνες, αδυνατο να τα αποφυγεις τελειως.
Δεν μπορεις να κανεις ομελετα χωρις να σπασεις αυγα που λενε. Η οπως ειπα και στην αρχη, μπορει να σκεφτομαι εξαιρετικα περιορισμενα και χωρις δημιουργικη φαντασια κολλημενος οντως σε νορμες σκεψης που εχουν εμφυσηθει απο το κατεστημενο.
Και εμενα με βρισκει συμφωνο η αποψη οτι η βια και η καταστροφη εχουν θετικα χαρακτηριστηκα ιδιαιτερα οταν προκειται για απαλλαγη απο την κοινωνικη αλλωτριωση. Δεν βλεπω κανενα αρνητικο. Και σιγουρα τιποτα δεν χαριζεται ποσο μαλλον η απελευθερωση απο το ολοκληρωτικο συστημα που ζουμε.
Η σκεψη σου δεν ειναι περιορισμενη το αντιθετο θα ελεγα. Σιγουρα εχουμε ολοι μεγαλωσει μεσα σε νορμες και μεχρι να τις αποβαλουμε θα χρειαστει εντονη αμφισβητηση. Δεν ισχυριζομαι σε καμια περιπτωση
πως εγω εχω ελευθερη σκεψη παρα μονο την ταση να αποβαλω οτι με εμποδιζει να σκεφτω καλυτερα.Και σιγουρα εντονο προβληματισμο.
Αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι καποια στιγμη το αδιεξοδο θα ειναι τοσο ορατο που θα καταρευσει απο μονο του το οικονομικοπολιτικο συστημα σαν χαρτινος πυργος.
Φυσικα μεχρι τοτε θα κανω οτι μπορω με τις λιγες δυνατοτητες που εχω θα δημιουργω προβλημα σε αυτο το ετσι και αλλιως προβληματικο δημιουργημα.
Οι δυνατοτητες σημερα υπαρχουν για να αλλαξουν πολλα απο αυτα που μας
περιοριζουν καθε μερα. Το θεμα ειναι πως αν δεν φτασουμε στο σημειο οπου δεν θα υπαρχει καμια επιλογη για τη διατηρηση του υπαρχοντος πλαισιου ειναι αναποφευκτη η ρηξη.
Μπορει να ειμαι υπεραισιοδοξος αλλα εχω αρχισει να βλεπω τα σημαδια της παρακμης. Και ελπιζω να μην βγει σωστος ο Οργουελ!
Ερωτηση
Πάντως έχετε δίκιο οι σχέσεις βρίσκονται σε κρίση, η δημιουργικότητα δεν υπολογίζεται, η ζωή πέφτει από ύφαλο σε ύφαλο...
Τι προτείνετε σε όλα αυτά? Η μάλλον τι κάνετε εσείς για όλα αυτά?
Το προβλημα υπαρχει απο παντα οσο θυμαμαι. Η διαφορα ισως εγκειται στη συνειδητοποιηση απο ολο και περισσοτερους οτι υπαρχει προβλημα και τα πραγματα δεν ειναι αυτα που πρεπει να ειναι.
Η ζωη μας ειναι συμβιβασμος σε ολα και υπομονη μεχρι που να μην παει αλλο και να κρατησουμε τα λιγα μην τα χασουμε και αυτα. Οσοι το συνειδητοποιουν και κανουν κατι για αυτο τους λεμε επαναστατες.
Θελει πολυ μεγαλα cojones ομως το να ζησεις αυτη τη χηω γιατι ζεις αναγκαστικα στα ορια και ανοιγεις στον ευατο σου πολυ μεγαλες πληγες καποιες στιγμες.
Απο την αλλη η ζωη σου εχει παντα πολυ ενδιαφερον. Εγω χαιρετιζω και τη διαπιστωση και οσους κανουν κατι για αυτη. Ισως πλησιαζει η στιγμη της δρασης σε παγκοσμιο επιπεδο.
Προσπαθω να ακουω την εσωτερικη φωνη για τον ειμαι σωστος η οχι. Τοσα χρονια ρωτουσα τους αλλους και την απαντηση την ηξερα ηδη.
Πιστευω πως πρεπει πρωτα να αλλαξω εγω και ισως τοτε αλλαξω και καποιους γυρω μου. Δεν ειναι ευκολο και ειναι επιπονο. Τουλαχιστον προσπαθω να μην δεχομαι επιροες χωρις διεργασια και κριτικη. Και προσπαθω να γινω οσο το δυνατον πιο ειληκρινεις με εμενα και το περιβαλλον γυρω μου. Θελω να βγει η ''μασκα''. Προσπαθω να δημιουργω εστω μικρα ανουσια κειμενακια στιχακια για να νιωθω ανθρωπος. Η δημιουργια ειναι κατα τη γνωμη μου ο μοναδικος λογος υπαρξης του καθενα μας. Επισης εχω αποριψει τα προτυπα. Δεν υπαρχουν αυθεντιες σε κανεναν τομεα. Δεν εχω καταφερει και πολλα
αλλα προσπαθω. Βεβαι ο τροποος ζωης μου δεν ειναι και ο πλεον
ιδανικος αλλα πληρωνω το κοστος.
και να θυμηθουμε πως εχουμε δυναμη πολυ περισσοτερη απο αυτη που μας εχουν κανει να νομιζουμε.
Χρειαζεται να γινει απλως απο ενα σημαντικο αριθμο ατομων και η αλλαγη επερχεται και για τους υπολοιπους(δεν διευκρινιζει ομως αν αυτο γινεται βιαια η μεσω του παραδειγματος που παρεχει η κρισιμη μαζα, η απλα οι υπολοιποι καθονται με σταυρωμενα χερια και ακολουθουν το ρευμα της αλλαγης χωρις να την περιορισουν - σκοτεινο σημειο αυτο) οτι και να κανουν οτι και να σκεφτονται.
Αν το σκεφτει καποιος μια κρισιμα μαζα πραγματοποιει παντα τις αλλαγες υποκινουμενη απο μια σπιθα σκεψης που καποιος αναψε την καταλληλη στιγμη.
Παντως ειμαστε και στα πλαισια του ουτοπικου. Ωραια να ζεις γεματη ζωη και εντονη, στα ακρα, αλλα μιλαμε για μαζικη αποδομηση του υπαρχοντος κοσμου με συνεπακολουθο τρομερη καταστροφη κατα τη διαρκεια της μεταβασης.
Θα μας χρησιμεψουν τα ψυχρα ρομποτ (που συζητιοταν τις προαλλες) σε κατι τετοιο. Οι ανθρωποι δεν ειναι σιγουρο οτι θα μπορουν παντα να λειτουργησουν στη διαρκεια της μεταβασης. Κατι σαν το Pleasantville σε μεγαλη κλιμακα.
Φυσικα θα υπαρξουν αντιδρασεις απο αυτους που δεν επιθυμουν την παραμικρη αλλαγη αλλα αν ενα ρευμα ειναι παγκοσμιο και διασυλογικο ολα ειναι πιθανα. Την συγκεκριμενη θεωρια που αναφερεσαι δεν τη γνωριζω. Θα ψαξω να βρω στο νετ.
Επισης πιστευω πως θα αλλαξει ετσι και αλλιως το κοινωνικο συστημα
οπως τοσους αιωνες απο τη φεουδαρχια στην βασιλεια στην δημοκρατια στον καπιταλισμο και στην εταιριοκρατια. Μακαρι να ειμαι εδω να το δω. Και τουλαχιστον αυτη τη φορα να αλλαξει προς το κοινο καλο.
Παντως οπως και να εχει η πτωση ξεκινησε. Η κρουση να δω πως θα ειναι.
Απλως κανω σκεψεις και υποθεσεις, τι θα γινει αν καποιος εχει δωσει τα παντα σε εναν πολυ μεγαλο ερωτα και πληγωθει και δεν μπορει καν να σκεφτει. Και ειναι υπευθυνος σε πυρηνικο εργοστασιο ας πουμε η σε ποστο αλλαγης γραμμων σε τρενα. Και θυμαται καποια στιγμη που δεν πρεπει καποια πραγματα. Και το βαλεις αυτο σε πλανητικη κλιμακα(που βεβαια δεν ξερω αν γινεται να ειναι ολοι οι ερωτες εντονοι και για αυτο λεω για ουτοπια).
Η αν θελεις να αφησουμε τις δουλειες μας ολοι και η υδρευση, το αεριο, το πετρελαιο κλπ κλπ πρεπει καποιος να το φροντισει μεχρι να αποφασισει καποιος αν θελει να το κανει η να τα καταργησουμε τελειως...
Υπαρχουν παρα πολλες μικρες λεπτομερειες που μπορουν να παιξουν καθοριστικο ρολο σε μια τετοια μεταβαση. Και πως θα γινει και ποσο γρηγορα θα γινει κλπ.
Αλλα η βια και η καταστροφη απο μονα τους δεν ειναι τελειως αρνητικα, μπορει ν εχουν και μορφη καθαρσης. Σε τοσο μεγαλη κλιμακα αλλαγων αν μιλαμε για πλανητικο επιπεδο, εκτιος αν κανουμε μια μεταβαση παρα πολλων βηματων μεσα σε πχ. δυο αιωνες, αδυνατο να τα αποφυγεις τελειως.
Δεν μπορεις να κανεις ομελετα χωρις να σπασεις αυγα που λενε. Η οπως ειπα και στην αρχη, μπορει να σκεφτομαι εξαιρετικα περιορισμενα και χωρις δημιουργικη φαντασια κολλημενος οντως σε νορμες σκεψης που εχουν εμφυσηθει απο το κατεστημενο.
Η σκεψη σου δεν ειναι περιορισμενη το αντιθετο θα ελεγα. Σιγουρα εχουμε ολοι μεγαλωσει μεσα σε νορμες και μεχρι να τις αποβαλουμε θα χρειαστει εντονη αμφισβητηση. Δεν ισχυριζομαι σε καμια περιπτωση
πως εγω εχω ελευθερη σκεψη παρα μονο την ταση να αποβαλω οτι με εμποδιζει να σκεφτω καλυτερα.Και σιγουρα εντονο προβληματισμο.
Αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι καποια στιγμη το αδιεξοδο θα ειναι τοσο ορατο που θα καταρευσει απο μονο του το οικονομικοπολιτικο συστημα σαν χαρτινος πυργος.
Φυσικα μεχρι τοτε θα κανω οτι μπορω με τις λιγες δυνατοτητες που εχω θα δημιουργω προβλημα σε αυτο το ετσι και αλλιως προβληματικο δημιουργημα.
Οι δυνατοτητες σημερα υπαρχουν για να αλλαξουν πολλα απο αυτα που μας
περιοριζουν καθε μερα. Το θεμα ειναι πως αν δεν φτασουμε στο σημειο οπου δεν θα υπαρχει καμια επιλογη για τη διατηρηση του υπαρχοντος πλαισιου ειναι αναποφευκτη η ρηξη.
Μπορει να ειμαι υπεραισιοδοξος αλλα εχω αρχισει να βλεπω τα σημαδια της παρακμης. Και ελπιζω να μην βγει σωστος ο Οργουελ!