Stardome* - Kενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας

ΦΥΛΕΣ ΤΩΝ ΖΩΔΙΩΝ

Kενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας

DARKPHOENIX2008 @ 13.10.2009 19:48

Δηλώνω ότι πληγώνω
Πληγώνω όταν θυμώνω
Θυμώνω όταν πληγώνω
Κλαίω στον δικό σου χαρακτηριστικό τόνο...
Ακόμα το ίδιο μέσα μου απροσδιόριστο
ασυντόνιστο,απλόχερα γενναιόδωρο
σημαίνον κενό,
έλλειμμα,απωθημένο μου σώμα
Αγάπη σε ονόμασα
έτσι
για να παραδίδομαι στο άγριο ένστικτο
ανώδυνα,ανώφελα και αναντάμωτα
Ακόμα σε πλημμύρα παλεύω να σε φτάσω,Κιβωτέ μου
Θυμέ μου,Λύσσα μου απροσμάχητη
Ακριβή η έλλειψη,πώς να προσέξω το κενό
μεταξύ συρμού και αποβάθρας;
Σιγουρεύω την αφή με καλώδια
Βαρβιτουρικές εικόνες
Σαν τη φωτογραφία σου σε διαδικτυακή διάσταση
Μεθυσμένη,αλλά ακινητοποιημένη παράσταση
Και τα μάτια ψάχνουν στο πρόσωπό σου έστω μια νοσταλγία
αγνού συναισθήματος
στις λέξεις σου κάποιο ρεύμα βραδυφλεγούς ευτυχίας...
Είσαι καλά,λαμπερά,όμορφα καμωμένος
μ'αρέσεις
σαν θεός ασημωμένος...
Δεν θέλω άλλο της ζήλειας να είμαι υπηρέτης
ούτε του ενδιαφέροντός σου εκβιαστικός επαίτης
ή ψυχοεπαναστάτης που ακύρωσε τη μέσα του θρησκεία
Αυτή την λέω απληστία
Αυτή που δεν μ'αφήνει να σ'αγαπώ
χωρίς ναρκισσευόμενα στολίδια
χωρίς της ζωής τα εγχειρίδια
Είσαι γλυκός,θυμάμαι να το λέω
Να μην ξεχνώ πλέον ότι δε σ'έχω
ότι πρέπει να αντέχω και να απέχω
από μίσος και εγωισμό
Μήπως μ'αγαπάς;
Mήπως διαβάζεις πίσω από τον ρόλο;
Μήπως είσαι αρκετά ψηλά για μένα;
Είναι βολικό να μην σε φτάνω;
Ό,τι χάνω είναι για να βρεθεί
ή μήπως να μεταμφιεστεί
σε μειωμένη αντίσταση
σε μηδενισμένο χρόνο;
(Δεν το περίμενα
όχι,τέτοια σκοτεινή μέρα δεν αξίζει κανείς να την περιμένει..
Θυμάσαι;
Tότε που κυνηγούσαμε τις θύελλες γυμνοί
και γέλαγες;
Γέλαγες και ένα τραγούδι ξεχύθηκε σαν άρωμα,
σαν όλα τα αρώματα να είχαν χάσει το νόημά τους...
Θυμάσαι;
Όταν κατέλαβες τον παράδεισο
προσπέρασες τον άγγελο με τη ρομφαία του
και γεύτηκες όλους τους απαγορευμένους καρπούς του;
Θυμάσαι;
Ti μικρός που έμοιαζε ο κόσμος
όταν κατακρήμνιζες τα τείχη της θολής πραγματικότητας
και τύλιγες τα όνειρα με χρυσοποίκιλτες κορδέλες;
Θυμάσαι;
Τώρα όμως
η σκοτεινή μέρα δεν περιμένει πια...
Εγώ,όμως,θα σε περιμένω...)

......................
Είσαι εκεί ακόμα;
Μια ευκαιρία ψάχνω για να φιλήσω το δικό σου στόμα...
Θες να έρθω
να ανακτήσουμε χαμένα παιχνίδια
ξεχασμένες πατρίδες
και αλησμόνητα τραύματα;
Tι,δεν πιστεύεις σε θαύματα;
Oύτε εγώ
γιατί τα θαύματα είναι ασχημάτιστα
άχρονα
δεν διεκδικούν "πιστεύω" και "λατρεύω",
θέλουνε ελευθερία,αγάπης πορεία...
Έγω δεν είμαι ικανός αλλά θα γίνω όσο μπορώ
όσο με σκεπάζει ο ίδιος γαλάζιος ουρανός
κι ας μην σε δω από κοντά
ποτέ...

αναφορά περιεχομένου