Εκεί που λες να πάρω μια ανάσα, μια χαρά θεού έξω... πάμε πάλι από την αρχή... μαύρη καταχνιά μέσα... Και όχι δεν φταίει κανείς... Μόνος σου τα κάνεις όλα χάος και κλέγεσαι μέσα στη μαυρίλα... Σε μια μικρή στιγμή χάνεις ανθρώπους... χάνεις χρήματα... χάνεις τη ζωή σου όλη... Και ΞΕΡΕΙΣ ότι εσύ και μόνο είσαι υπαίτιος για τη μαύρη σου τη μοίρα... Αλλά είσαι και ανίκανος να κάνεις οτιδήποτε, γιατι δεν ξέρεις ΤΙ να κάνεις...

Και τώρα?