Καλημέρα Γιώργο και λοιποί,

Είμαι Ζυγός με ωροσκόπο Παρθένο. Δεν ξέρω τί από όλα με ταλανίζει ή όλα μαζί, αλλά μου πέφτουνε πολλά μαζεμενα και αδυνατώ να κατανοήσω το γιατί κ να δω την άκρη στο φως του τούνελ, παρότι γενικά ονειροπόλα κ αισιόδοξη.
Χώρισα με το Κριό σύντροφό μου έπειτα από σχεδόν 2 χρόνια, όντας κατά παραδοχή κ των 2 στην καλύτερή μας φάση. Ο λόγος: ''η διαίσθησή μου λέει ότι δεν ταιριάζουμε για να πω ότι κάνω το βήμα για κάτι πιο σοβαρό, όταν το δω θα το καταλάβω ότι το θέλω. Υπάρχουν συναισθήματα αλλά στις ηλικίες μας (36,5 εγώ, 40,5 εκείνος) πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι''. Ναι, έχει φόβο δέσμευσης. Παρόμοια κουβέντα έγινε στους 9 μήνες κ στον ενάμιση χρόνο όπου η θέση μου ήταν ξεκάθαρη, ''αν εσύ δεν ξέρεις τι κ πως το θες κ δε σου κάνω τελειώνει εδώ''. Και επέλεξε να συνεχίσει κ η σχέση δυνάμωνε αντί να ξεθυμαίνει όσο πέρναγε ο καιρός σε όλους τους τομείς.
Ο Κριός μου με τη φήμη του αμετανόητου εργένη που αγαπά τις γυναίκες και θέλει κάποια δίπλα του, ένας απόμακρος άν8ρωπος σε αυτούς που δεν τον γνωρίζουν κ δεν γνωρίζει καλά, πολύ τρυφερός, ο πιο τρυφερός άνδρας που νομίζω θα γνωρίσω ποτέ μου. Που δεν μπορεί ποτέ να εκφράσει με λόγια τα συναισθήματά του, απλά ένιωθες ότι ήταν καλά μαζί σου.
Υπήρξα η τρίτη μακρόχρονη σχέση στη ζωή του, οι προηγούμενες δύο κυμαίνονταν από 2-2.5 χρόνια. Στο μεσοδιάστημα αρκετές γυναίκες απο 2-12 μηνες.
Ο αιώνιος έφηβος που είναι επιτυχημένος επαγγελματικά, έχει την υγεία του, και επιμένει να διασκεδάζει συχνά έξω μέχρι πρωίας, κοινωνικά ενεργός και με τάσεις να αποτραβιέται για την ηρεμία του επισης.
Δεν ένιωσε ποτέ πίεση από μένα, ήταν ένας από τους λόγους που έμεινε μαζί μου από την αρχή, αναγνωρίζει το γεγονός ότι η διπλωματικότητά μου και οι αντοχές μου κράτησαν τη σχέση και από κει και πέρα περπάτησε όμορφα μόνη της.
Έχει γεννηθεί στην Αθήνα στις 15 Απριλίου 1969, κάπου μεσημέρι.
Δεν ξέρω πως να το χειριστώ, δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω για να αντιμετωπίσω την κατάσταση από το ζενίθ στο ναδίρ (από το γέλιο μας στο σινεμά, λίγες ώρες μετά χωρίζαμε, κάνοντας έρωτα κ να μην ξεκολλά από δίπλα μου, η αγκαλιά-στρείδι). Προσπαθώ να χωνέψω αυτό που συμβαίνει, ευχόμενη να πονά το ίδιο όπως κι εγώ πού είναι ώρες ώρες δυσβάσταχτο, κι ας το αντιμετωπίζω ψύχραιμα κ ήρεμα.

Ποιο είναι το μάθημά μου;

όποιος έχει μια καλή ιδέα, ας μου πει.

Catlover