Γνωρίζω πως είστε πολυάσχολος και για αυτό θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα αν βρείτε το χρόνο να διαβάσετε το ζήτημα που με απασχολεί και να μου δώσετε τις συμβουλές σας. Απευθύνομαι σε εσάς, γιατί, ως γνωστόν σε σας πλέον, με αφήνει άφωνη και εμένα το γεγονός πόσο καλά περιγράφετε μέσα από τις προβλέψεις σας, αυτό που μας συμβαίνει.
Το πρόβλημά μου τα τελευταία 2 χρόνια είναι ότι βρίσκομαι σε ένα τέλμα, προσωπικά και επαγγελματικά. Ας ξεκινήσω από το πρώτο, μια και αυτό θεωρούσα πάντα σημαντικότερο.
Είμαι Ζυγός με ωροσκόπο Παρθένο και 9 χρόνια είμαι με έναν Αιγόκερω (ωροσκόπο δεν θυμάμαι), τα 3μιση από τα οποία παντρεμένη. Μια καλή ζωή με διαφορές στο χαρακτήρα που φαινόντουσαν χωρίς να δίνουμε σημασία, λογικό, με μεγάλη αγάπη και έναν όμορφο έρωτα που μας ένωσε. Και με ένα σοβαρό πρόβλημα που ενώ παρουσιάστηκε νωρίς στη σχέση, δεν δώσαμε τη δέουσα σημασία γιατί όλα τα άλλα ήταν καλά, και έτσι διαιωνίστηκε και ποτέ δεν βελτιώθηκε. Πριν από δυο χρόνια γνώρισα έναν Κριό με ωροσκόπο Λέοντα και ξύπνησα από μια νεφέλη. Σε όλα τα επίπεδα. Δεν ξέρω αν είναι ο ιδανικός και ποιο είναι το ιδανικό ταίρι για τον καθένα μας, αλλά ερωτεύτηκα ξανά μετά από χρόνια και πολύ. Ο Κριός σε άλλη χώρα, εγώ εδώ. Ήμουν έτοιμη να χωρίσω όταν η άλλη μου πλευρά, η λογική-συναισθηματική, η υπεύθυνη, βγήκε μπροστά και την ακολούθησε ο φόβος, η ανασφάλεια ή μήπως ήταν και η αγάπη ή και η συνήθεια; Κουβάρι όλα μέσα μου. Και έμεινα. Και μετά από ενάμιση χρόνο με σκαμπανεβάσματα στην «παράνομη» σχέση (τη μοναδική στη ζωή μου) διακόψαμε και με τον Κριό, καθώς εγώ ήμουν αναποφάσιστη και πώς και για πόσο ακόμα να κρατούσα τον άλλο σε στάση αναμονής; Έχουμε να μιλήσουμε κάτι μήνες και τον σκέφτομαι κάθε μέρα. Μήπως όμως τον εξιδανικεύω;
Αγνοώ τα πάντα πλέον και παρότι αισιόδοξη από τη φύση μου, φοβάμαι τη μέρα που θα ξυπνήσω πραγματικά και θα πω «τι έκανα; Τι δεν έκανα; Τι έχασα;». Εδώ και πολύ καιρό είμαι στάσιμη. Βήμα μπρος. Και κουράστηκα. Ξυπνάω και η πρώτη μου σκέψη είναι δεν μπορείς να αλλάξεις αυτό που έχεις συνηθίσει, περνάει η μέρα και λέω και γιατί όχι. Ο εαυτός μου μοιρασμένος στα δύο.
Τελικά, τι λένε τα άστρα; Έχει κάποια προοπτική η άλλη σχέση; Και αυτή που είμαι τώρα πως δείχνει;
Μπορώ να χωρίσω; Πρέπει; Μπορώ να φύγω μακριά από τη χώρα μου και τους ανθρώπους μου; Και ναι, και όχι. Ζυγός είπαμε, αναποφάσιστη και διυλίζω τον κώνωπα.
Και μέσα σε όλα, επαγγελματικά μια τραγωδία. Υποτίθεται ότι εργάζομαι σε οικογενειακή επιχείρηση, βασικό στέλεχος (τί λέξη) αλλά με μειωμένα περιθώρια πρωτοβουλιών, πάντα πρέπει να αναφέρομαι στον τελειομανή και συγγενή προϊστάμενο που έχει δική του φιλοσοφία περί εργασιακού καθεστώτος, δική τους νοοτροπία, άλλους ρυθμούς που καθόλου πλέον δεν ταιριάζουν με τη δική μου ιδιοσυγκρασία. Και μετά από 8 χρόνια αποφάσισα αυτό που δεν τολμώ να κάνω 4 χρόνια τώρα, να παραιτηθώ και από τη θέση και από τα χρήματα που λαμβάνω και από την εταιρεία που ξεκίνησε ο πατέρας μου και να παραμείνω με τη μετοχική μου ιδιότητα. Κάτι που δεν θα γίνει δεκτό με τυμπανοκρουσίες αλλά θέλω να κάνω μια πιο ποιοτική ζωή, να έχω χρόνο για τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες, τους φίλους μου, εμένα, χωρίς άγχος που με κρατάει ξάγρυπνη τα βράδια και χωρίς το κλίμα που επικρατεί στην εταιρεία που περνάω τον περισσότερό μου χρόνο και στο οποίο έχω αναπτύξει δυσανεξία…
Δεν σας κρύβω ότι πριν από ένα χρόνο απευθύνθηκα σε κάποιον αστρολόγο που μου συνέστησαν και μου είπε κάποια πράγματα. Αλλά εκτιμώ τη δική σας γνώμη πολύ.
Σας κούρασα ίσως και ακόμα δεν έχω πει τίποτα. Αλλά δεν έχω κι άλλο τρόπο να σας προσεγγίσω.
Ελπίζω να λάβω απάντησή σας, όποτε μπορέσετε.
Σας ευχαριστώ και με το καλό ο καινούριος χρόνος και να σας φέρει ό,τι επιθυμείτε.
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ