Ειναι αργα πολυ.Μονος απο ωρα.
Τρεις μερες εχω να την δω.Αντεξα πολυ και ας μην το περιμενα.
Δεν ειναι η πρωτη φορα που αποφασισα να βαλω τελος.
Ας ειναι η τελευταια.
Περασα απο το σπιτι της.Δεν σταματησα.Μια ματια στο παραθυρο και γκαζι.
Πρεπει να τελειωνει.
Η φωνη του ανατολιτη παπα ακουστηκε το απογευμα πιο δυνατη απο ποτε.
Η αυτος φωναζε η εγω εγινα πιο ευαισθητος.
Εχει κατι μακρινο και ερωτικο η προσευχη του χοτζα.
Σαν κλαμα μαροκινου εραστη.
Σαν παραπονο βεδουινου.
Ολοι κατι ζηταμε απ τον υψιστο.
Χριστιανοι και Μουσουλμανοι.
Τι θα γινει οταν ερθει η ωρα να δωσουμε δεν ξερω.
Πρεπει να τελειωνει.
Παπαγαλος εγινα.Για να πεισω τον εαυτο μου.
Λιγο ισιαδα ηταν,μετα κατηφορα.Φρενα χαλασμενα.
Ευκολα βλεπεις τι θα γινοταν.Χαμος.
Την γλιτωσα μια φορα.Δεν εβαλα μυαλο.Τωρα ομως;;Τι θα γινοταν;;
Ο πονος εκεινος οσο μεγαλος και αν ηταν,
οσο και αν οδηγει στην Κολαση
δεν θα συγκρινοταν με αυτον.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ θα ηταν.
Πρεπει να τελειωνει.
Μου λειπει ομως.
την αγαπαω αραγε.
Ποσες φορες δεν ειπα αγαπη.
Σε ποσες;;
Αγαπιεται το πρωινο τσιγαρο.
Αγαπιεται το βραδυνο πιοτο.
Αγαπη ομως δεν ειναι.
Μονο τοτε.Εκεινη.
Και μετα τι;;;
Ξανα προς την δοξα τραβα.
Ζησε σαν να ειναι η τελευταια μερα.
Σαν το πρωι να μην σε βρει.
Μονο μην πληγωνεις.Χαρα στον ΚΟΣΜΟ.
Λατρευω τις αγκαλιες, τα χαδια.
Την προσμονη της συναντησης.
Για αυτο ζω.
Να δω χαμογελα να με περιμενουν.
Χερια να με κλεινουν σφιχτα.
Ανασες να κοβονται.
Σαν να ειναι τελευταια μερα.
Και αν ειναι;;
Πρεπει να τελειωνει.
Και μετα τι;;
Λενε ο Ζυγος ειναι της οικογενειακης ζωης.
Παραπλανηση.
Ναι ειναι αλλα γιατι;;
Εχεις ακουσει για το λημερι του κουρσαρου.
Ασφαλως και ο κουρσαρος αγαπαει το λημερι του.
Κρυβει το θησαυρο του,ξεκουραζεται,δινει την αγαπη του και μετα φευγει.
Κουρσαρος που δεν κουρσευει πεθαινει.
Ετσι και οι εμεις.
Γοητευμενοι γοητευουμε.
Αγαπημενοι αγαπαμε.
Πονεμενοι δινουμε πονο.
Και ο πονος φευγει καποτε.
Και μεναι η γλυκια θυμηση.Και κακια δεν κραταμε και παλι αγαπαμε.
Και καθε μια κατι αφηνει.
Σαν γλυκο πικραμυγδαλο.κατι στο τελος θυμιζει καπως,αλλα η γλυκα τα σκεπαζει.και το αρωμα τα ποτιζει.
Ετσι ειναι ο ερωτας.
Γαιτανακι αποκριατικο.Γρηγορο.με χρωματα,φωνες,λιγωτικο,δεν θες να σταματησει.Αλλα σταματει.
Τρεχεις,βγαζεις εισητηριο και ξανανεβαινεις.Σε αλλη θεση.Αλλη οπτικη γωνια.
Αλλα παλι γαιτανακι.
Συχωρεστε με αν σας κουρασα φιλοι μου Ζυγοι.
Αλλα στα ιδια αστρα βαφτιστηκαμε,τα ιδια μας οδηγουν.
Οτι ζω θα ζησετε,οτι περνατε θα περασω.
Η εξομολογηση ας μεινει μεταξυ μας.
Κι οταν ερθει η ωρα σας εδω θα μαι να ακουσω.
Φιλια πολλα,φιλια γλυκα.
Καλη σας μερα σε ολους-
Τρεις μερες εχω να την δω.Αντεξα πολυ και ας μην το περιμενα.
Δεν ειναι η πρωτη φορα που αποφασισα να βαλω τελος.
Ας ειναι η τελευταια.
Περασα απο το σπιτι της.Δεν σταματησα.Μια ματια στο παραθυρο και γκαζι.
Πρεπει να τελειωνει.
Η φωνη του ανατολιτη παπα ακουστηκε το απογευμα πιο δυνατη απο ποτε.
Η αυτος φωναζε η εγω εγινα πιο ευαισθητος.
Εχει κατι μακρινο και ερωτικο η προσευχη του χοτζα.
Σαν κλαμα μαροκινου εραστη.
Σαν παραπονο βεδουινου.
Ολοι κατι ζηταμε απ τον υψιστο.
Χριστιανοι και Μουσουλμανοι.
Τι θα γινει οταν ερθει η ωρα να δωσουμε δεν ξερω.
Πρεπει να τελειωνει.
Παπαγαλος εγινα.Για να πεισω τον εαυτο μου.
Λιγο ισιαδα ηταν,μετα κατηφορα.Φρενα χαλασμενα.
Ευκολα βλεπεις τι θα γινοταν.Χαμος.
Την γλιτωσα μια φορα.Δεν εβαλα μυαλο.Τωρα ομως;;Τι θα γινοταν;;
Ο πονος εκεινος οσο μεγαλος και αν ηταν,
οσο και αν οδηγει στην Κολαση
δεν θα συγκρινοταν με αυτον.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ θα ηταν.
Πρεπει να τελειωνει.
Μου λειπει ομως.
την αγαπαω αραγε.
Ποσες φορες δεν ειπα αγαπη.
Σε ποσες;;
Αγαπιεται το πρωινο τσιγαρο.
Αγαπιεται το βραδυνο πιοτο.
Αγαπη ομως δεν ειναι.
Μονο τοτε.Εκεινη.
Και μετα τι;;;
Ξανα προς την δοξα τραβα.
Ζησε σαν να ειναι η τελευταια μερα.
Σαν το πρωι να μην σε βρει.
Μονο μην πληγωνεις.Χαρα στον ΚΟΣΜΟ.
Λατρευω τις αγκαλιες, τα χαδια.
Την προσμονη της συναντησης.
Για αυτο ζω.
Να δω χαμογελα να με περιμενουν.
Χερια να με κλεινουν σφιχτα.
Ανασες να κοβονται.
Σαν να ειναι τελευταια μερα.
Και αν ειναι;;
Πρεπει να τελειωνει.
Και μετα τι;;
Λενε ο Ζυγος ειναι της οικογενειακης ζωης.
Παραπλανηση.
Ναι ειναι αλλα γιατι;;
Εχεις ακουσει για το λημερι του κουρσαρου.
Ασφαλως και ο κουρσαρος αγαπαει το λημερι του.
Κρυβει το θησαυρο του,ξεκουραζεται,δινει την αγαπη του και μετα φευγει.
Κουρσαρος που δεν κουρσευει πεθαινει.
Ετσι και οι εμεις.
Γοητευμενοι γοητευουμε.
Αγαπημενοι αγαπαμε.
Πονεμενοι δινουμε πονο.
Και ο πονος φευγει καποτε.
Και μεναι η γλυκια θυμηση.Και κακια δεν κραταμε και παλι αγαπαμε.
Και καθε μια κατι αφηνει.
Σαν γλυκο πικραμυγδαλο.κατι στο τελος θυμιζει καπως,αλλα η γλυκα τα σκεπαζει.και το αρωμα τα ποτιζει.
Ετσι ειναι ο ερωτας.
Γαιτανακι αποκριατικο.Γρηγορο.με χρωματα,φωνες,λιγωτικο,δεν θες να σταματησει.Αλλα σταματει.
Τρεχεις,βγαζεις εισητηριο και ξανανεβαινεις.Σε αλλη θεση.Αλλη οπτικη γωνια.
Αλλα παλι γαιτανακι.
Συχωρεστε με αν σας κουρασα φιλοι μου Ζυγοι.
Αλλα στα ιδια αστρα βαφτιστηκαμε,τα ιδια μας οδηγουν.
Οτι ζω θα ζησετε,οτι περνατε θα περασω.
Η εξομολογηση ας μεινει μεταξυ μας.
Κι οταν ερθει η ωρα σας εδω θα μαι να ακουσω.
Φιλια πολλα,φιλια γλυκα.
Καλη σας μερα σε ολους-
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ