Γεννήθηκα φθινόπωρο

έναν Σεπτέμβρη ανυπόφορο

και από της μάνας μου τη μήτρα

βγήκα σαν ανοιχτή βεντάλια

μέσα απ΄του χρόνου τα αιμοπετάλια

μέσα από την πνιγηρή σιωπή

του σώματός της την τανάλια

που μ'ένιωσε σαν καρδιοχτύπι και σαν ανακοπή.

Γεννήθηκα μιας μέρας στα δυο δεκατριάρια

που ένα κουμπί θα έκανε ασπρόμαυρο τον πλανήτη

και σαν να είδα τη σκιά ενός οπλίτη

κάτω από σημύδες με χορό Μαινάδων αναθρέφτηκα

και του Θεού το χέρι με ευλογούσε

και στα αγκάθια μου γυμνώθηκα και πορεύτηκα

Γεννήθηκα με μια λέξη

φως η πρώτη θέλξη

και περιζωσμένος με ελλείψεις και σπείρες

που μια Ιδέα τα όνειρά μου συναντούσε

σε χορό μιας ανόρεχτης εφηβείας

εξοβελίστηκα

στα εντευκτήρια του Εαυτού κλείστηκα

μα δεν πείστηκα...

Μετά την αντίθεη επανάσταση

μετά τις διάτρητές μου αντιστάσεις

και του σώματος τις σχάσεις

παραδόθηκα στη λήξη

στη ρίξη με τα ασύμβατα της ψυχής...