(Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,)
Ι know that this body is floating around
(όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,)
I know that our bed was a new horror ground
(αλλά κ' εκείνες τες επιθυμίες που για σένα)
you and me desires in apocalyptic full power
(γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,)
and eyes like stones and stars falling from the sky
(κ' ετρέμανε μες στη φωνή -- και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.)
and whispers chanting loving fears condemned to die.
(Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,)
More past,more future,more bewildered then
(μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες)
and being inside the lion's den.
(εκείνες σαν να δόθηκες -- πώς γυάλιζαν,)
but few would understand or even start a fire
(θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·)
to see the glow in your most innocent desire
(πώς έτρεμαν μες στη φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.)
you,my blazing lie.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Ή "Ζουρνή, μετά το μεροκάματο έχουμε μάζωξη στον καφενέ του Μήτσου"
LOLOLOLOL