Γιώργο..
Και να σου πάλι...
Η κοινωνική (σύμφωνα με άλλους) ζυγός, που ξέρει να χαμογελά (ακόμα και με τα δόντια σφιγμένα) επιλέγει τον ασφαλή τρόπο της ανώνυμης σαϊμπερικής επαφής. Το γραπτό, το απρόσωπο, όπου η έκφραση του προσώπου πλάθεται κατά τη φαντασία του αναγνώστη είναι και η επαφή "με προφύλαξη". Ξέρεις πότε χαμογελάω και γελάει και η ψυχή μου; Όταν χαμογελούν και τα μάτια μου μαζί.The only way to tell the truth.
Και εγώ τώρα γιατί χαμογελώ και είναι σαν να μειδιάζω; Γιατί ενώ στιγμές η μοναξιά με θρέφει, με δυναμώνει,τώρα χωρίς να μου λείπει η παρουσία ανθρώπων αισθάνομαι μόνη;Εγώ και οι άλλοι.Εγώ και τα άλλα.
Ποιος είναι ο Κρόνος και ο κάθε Κρόνος και πως καθορίζει τις στροφές που παίρνει το μυαλό μου, που μου τρυπάει ευθαρσώς μπροστά στα μάτια μου τη ροζ μου τσιχλόφουσκα;Που μου γκρεμίζει τον μικρό "ιδεατό" ΜΟΥ κόσμο και με βυθίζει στο γνώριμο παλιό κρεβάτι του "tainspotting" όπου αισθάνομαι ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον εκσκαφέας για να με επαναφέρει στην επιφάνεια;
Και που είναι η προσωπική θέληση να σταματήσω το μυαλό να πηγαίνει τραβέρσο ανάποδο;Είναι στιγμές που λέω στην μητέρα μου μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι έπρεπε να ζοριστεί λίγο στη γέννα και να με βγάλει νωρίτερα ή έστω αργότερα..Η καρκινίσια αύρα μου κάνει κακό..Η σελήνη στον καρκίνο μου κάνει επίσης κακό..
Ή μήπως εξασκούμαι μόνη μου στο fade to black και συνηθίζω και θρέφομαι από αυτό;
Πάρε με μαζί σου σε μια πόλη που χορεύουν όλοι ΟΛΟΙ..
Η καλημέρα παραμένει με μέλι..πάντα
Και να σου πάλι...
Η κοινωνική (σύμφωνα με άλλους) ζυγός, που ξέρει να χαμογελά (ακόμα και με τα δόντια σφιγμένα) επιλέγει τον ασφαλή τρόπο της ανώνυμης σαϊμπερικής επαφής. Το γραπτό, το απρόσωπο, όπου η έκφραση του προσώπου πλάθεται κατά τη φαντασία του αναγνώστη είναι και η επαφή "με προφύλαξη". Ξέρεις πότε χαμογελάω και γελάει και η ψυχή μου; Όταν χαμογελούν και τα μάτια μου μαζί.The only way to tell the truth.
Και εγώ τώρα γιατί χαμογελώ και είναι σαν να μειδιάζω; Γιατί ενώ στιγμές η μοναξιά με θρέφει, με δυναμώνει,τώρα χωρίς να μου λείπει η παρουσία ανθρώπων αισθάνομαι μόνη;Εγώ και οι άλλοι.Εγώ και τα άλλα.
Ποιος είναι ο Κρόνος και ο κάθε Κρόνος και πως καθορίζει τις στροφές που παίρνει το μυαλό μου, που μου τρυπάει ευθαρσώς μπροστά στα μάτια μου τη ροζ μου τσιχλόφουσκα;Που μου γκρεμίζει τον μικρό "ιδεατό" ΜΟΥ κόσμο και με βυθίζει στο γνώριμο παλιό κρεβάτι του "tainspotting" όπου αισθάνομαι ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον εκσκαφέας για να με επαναφέρει στην επιφάνεια;
Και που είναι η προσωπική θέληση να σταματήσω το μυαλό να πηγαίνει τραβέρσο ανάποδο;Είναι στιγμές που λέω στην μητέρα μου μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι έπρεπε να ζοριστεί λίγο στη γέννα και να με βγάλει νωρίτερα ή έστω αργότερα..Η καρκινίσια αύρα μου κάνει κακό..Η σελήνη στον καρκίνο μου κάνει επίσης κακό..
Ή μήπως εξασκούμαι μόνη μου στο fade to black και συνηθίζω και θρέφομαι από αυτό;
Πάρε με μαζί σου σε μια πόλη που χορεύουν όλοι ΟΛΟΙ..
Η καλημέρα παραμένει με μέλι..πάντα
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ