Στου νου μου παλι τα πονηματα.
Με μαλωσες μου θυμησες
Πληγες παλιες ,με τσινισες.
Σοφα πολυ τα λογια σου,
Με κουνησες με τα όλα σου.
Τη θυμαμαι ,ναι δεν ξεχασα
Στα χρονια μοναχα την εχασα.
Σαν να ταν χθες σαν να ταν μερα
Κι όμως ,Δεκεμβρηδες πολλοι περασαν στον αερα.
Ηταν μαζι,ηταν στο πλαι
Κι ειχα το χερι ν ακουμπαει
Ημουν θεος κι αυτή η μουσα
Για την εικονα της μονο πια ζουσα.
Πρωι δεν ηταν αν αυτή δεν οριζε,
Νυχτα δεν μαυριζε,αυτή την καλωσορισε.
Τα ματια της θολωναν τα δικα μου
Τα χερια της κλειδωναν την καρδια μου.
Περασαμε πολλα με κεινα και με τα αλλα
Ενας χρονος μελι,στου χρονου μονο σταλα.
Κι η σταλα είναι ωκεανος
Αν διψασμενος εισαι
Κι ημουν για κεινην ναυαγος
Στη θεση μου να μην εισαι.
Χρονια περασαν δεν μετρω
Πια με γελα η μνημη
Μα θα την εχω συντοφια
Ότι αξιζει θα μεινει.
Κατι ωρες σαν αυτές,μεσανυχτα χτυπανε
Που ναι οι ωρες πια μικρες,τα πληκτρα μου κτυπανε
Ο νους παιχνιδια κανει,οι καρδιες αλλου κοιτανε
Εκει που ειχαν οαση ,απ τα ερημα σοκακια
Εκει που πρωτοφιλησα λαιμου γλυκα λακακια.
Την πληγωσα με πληγωσεΤην μηνη μου ολη πληρωσε.
Ηταν για μενα ουρανος μ αστερια κρεμασμενα
Ηταν η θαλασσα του νου,νησακια απλωμενα.
Σου εδωσα μια ψυχη,την κρατησες για λιγο
Για μενα ητανε πολύ,την γιατρεψες απ το κρυο.
Θα σαι θυμαμαι ματια μου,να σαι γλυκια σαν μελι
Σε κεινου,καποιου αγκαλια ,αληθεια δεν με μελλει.
Για μενα ο χρονος μενει εκει,παραμονες Δεκεμβρη
Που μου πες ναι θα σ αγαπω ,κι ότι γενει ας με βρει.
Αντιο παλι αγαπη μου,σου τοπα φορες χιλιες
Αντιο λεω και πονω για τις στιγμες εκεινες.
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ