Ανθρώπους που έχετε περάσει λύπες,χαρές,τσακωμούς,επανασυνδέσεις,τρέλες,λάθη,πάθη..Ανθρώπους με τους οποίους ταξιδέψατε νοητά σε άλλα,άγνωστα μέρη,ανύπαρκτα ή και υπαρκτά,ανθρώπους με τους οποίους μοιραστήκατε όνειρα,στιγμές,συναισθήματα..Οταν στο άκουσμα των ονομάτων τους σου ρχεται στο νου σαν μικρή ταινία όλα αυτά που περάσατε μαζι?Και σε μία στιγμή έξαρσης τους έβγαλες απ' την ζωή σου,λες και ήταν οι χειρότεροι εχθροί σου,οι εκάστοτε "ανθρωποι σου",οι άλλες μορφές σου,οι καθρέπτες της ψυχής σου..Και είναι σαν όλα να συνωμοτούν για να σου τους θυμίσουν..

Τι γίνεται λοιπόν,όταν ξέρεις ότι παιρνάνε δύσκολες στιγμές,απομονωμένοι τη στιγμή που ακόμα τρέφεις ακόμα συναισθήματα?Αλλά απ' την άλλη "αναγκάστηκες" να τους διώξεις,για να υπερασπιστείς τον εαυτό σου,την υπερηφάνεια σου..Και να σε "τρώει" κάτι και να κοντεύει να "χορτάσει"?Ναι,ίσως να χόρτασε ο εγωισμός και να πεινά η αγάπη..Δύσκολο πράγμα η αγάπη,ειδικά όταν συνοδεύεται από φιλία και έρωτα ταυτόχρονα..