Έτρεμε τόσο που το πήρε ο άνεμος
έτρεμε τόσο πώς να μην το πάρει ο άνεμος
...
Έτρεμε τόσο πολύ το ζήτησα τόσο πολύ
στη στέρνα με τους ευκαλύπτους
την άνοιξη και το φθινόπωρο
σ’ όλα τα δάση γυμνά θεέ μου το ζήτησα.
Το φύλλο της λεύκας,Γ.Σεφέρης
Μικρές ώρες,αργές νύκτες
πάνω από το facebook καθισμένος.
'Ωρες κοιτώντας τον μαντρότοιχο
τη γύμνια της ψυχής του μήπως κρύψει.
Για ένα μήνυμα.μια επιβράβευση
απο Αυτήν μια συμπάθειας ακτίδα.
Φεύ,φύλλο φθινοπωρινό
στον άνεμο, η ελπίδα.
Στα μονοπάτια της καρδιάς
μόνος θα προχωρήσεις.
Τον άνεμο κι αν τον φοβάσαι,
σίγουρα θα τον συναντήσεις .
Φύλλο της λεύκας εσύ,
τη μοναξιά της ζωής
πάνω απο τον υπολογιστή
έτσι δε θα νικήσεις.
http://youtu.be/RBumgq5yVrA
Σκεφτόμουν τις προάλλες: καλύτερα να είσαι φτερό στον άνεμο, ή φύλλο λεύκας, όταν θα έρθει ο άνεμος - μπορεί και τυφώνας. Τα φτερά και τα φύλλα ξέρουν από ανέμους. Και όταν τα χτυπήσει ο άνεμος, θα προσγειωθούν πολύ πιο ομαλά στο έδαφος, απ' ότι ένας τοίχος που έτυχε να βρεθεί στο δρόμο. Άσε που θα μάθεις να πετάς - τελικά.
Μην ανησυχείς για τις εξαρτήσεις. Μένουν μαζί μας ακριβώς όσο τις χρειαζόμαστε.
Κι αν πάνω στην επιφάνεια έχει τρικυμία, κάτω στο βυθό έχει μία απίστευτη ηρεμία. Δε θυμάμαι πια πολλά. Αλλά υπάρχει ένας κόσμος που ξέχασα να ανακαλύψω, περιμένοντας για κάτι που δεν έρχεται. Και λέω να κάτσω λίγο ακόμα εδώ. Έχει αρχίσει και μου αρέσει.
http://www.youtube.com/watch?v=VwxsCWkrrA8
Ο Ζυγός ανέτειλε, εκείνο το απόγευμα, κατά τις 7.