Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,
ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ δυσκολοκατάχτητο κορμί.

Ντίνος Χριστιανόπουλος, 'Ερωτας.

 

Μόνος στον κήπο.

Από το φως κάτω,

της πανσελήνου τη ματιά.

 

Φευγαλέα μια ιδέα,

μια μάταιη προσμονή

της λευκής οπτασίας .

 

Δε θα ξανάρθει.

Μια ψευδαίσθηση και μια απάτη

η απεραντοσύνη του ονείρου.

 

'Απιστη ψυχή,άπιστο κορμί

μόνος εσύ τελικά

στο φως της νύχτας.

 

 

Μια σκιά μικρή

ψυχή μου μοναχή

στο σύμπαν.