Καλησπέρα σας! Θέλω να σας πω την ιστορία μου και αν μπορείτε και θέλετε να μου πείτε τη γνώμη σας. Εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα συναναστρέφομαι στο χώρο εργασίας μου με έναν ζυγό που είναι το αφεντικό μου και με περνάει 12 χρόνια. Από εμφάνιση είναι πολύ γλυκός αλλά είναι παχουλός και του λείπουν μαλλιά. Δηλαδή δεν είναι ελκυστικός αντικειμενικά. Όμως αρέσει σε πολλές γυναίκες και γενικά έχει κάτι που τραβάει. Εμένα απο την αρχή δεν με ένοιαζε καθόλου αλλά παρατηρούσα κάποια σημάδια. Όταν μιλούσε με μένα για θέματα δουλειάς φυσικά, χαζογελούσε μόνος του ενώ εγώ όχι γιατί δεν έβρισκα κάτι αστείο. Έπειτα τον έβλεπα που όταν είχαμε συσκέψεις, εκείνος με κοιτούσε πάντα που ακόμα και μια συνάδερφος - φίλη μου το παρατήρησε και μου είπε ότι όταν μιλάει, κοιτάει εμένα. Δεν έκανα όμως τίποτα. Στην πρότελευταία σύσκεψη έγινε ένα θέμα επειδή αργήσαμε να μπούμε αλλά δεν πήρα θέση. Τον κοιτούσα όμως με ένα βλέμμα συμπαράστασης και ήμουν γλυκιά μαζί του για πρώτη φορά γιατί είχε δίκιο. Στην τελευταία σύσκεψη είχε αλλάξει και ήταν φανερό ότι άρχισε να περιποιείται τον εαυτό του. Δεν είναι όμως αυτό. Έγινε και κάτι άλλο. Άρχισε να με κοιτάει ξανά στο διάλειμμα της συσκέψης πάρα πολύ έντονα σε σημείο που άρχισα να φοβάμαι. Δεν κοιτούσα για να μη δώσω δικαίωμα αλλά εκείνος συνέχισε άμεμπτος. Μετά σταμάτησε και πήγε έξω και ξαναγύρισε. Στην ώρα της σύσκεψης έκανε ξανά τα ίδια αλλά αυτή τη φορά με μαγνήτισε και τον κοιτούσα και εγώ. Όταν τελείωσε η σύσκεψη έφυγα χωρίς να δώσω σημασία επίτηδες επειδή ένιωσα ότι με παρέσυρε σε κάτι που δεν πρέπει με το συνεχές κοίταγμά του χωρίς να μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου όπως τις προηγούμενες. Από τότε δεν έχει βγει από το μυαλό μου. Είναι 3 εβδόμαδες που έγινε η τελευταία σύσκεψη. Θα συνεργαστούμε ξανά το Φεβρουάριο σε ένα project αλλά μέχρι τότε δεν θα τον ξαναδώ. Θα ήθελα τη γνώμη σας τώρα.