Ένα μπλουζακι από πανω, εσωρουχο από κατω.
Σιγουρη για τον εαυτο της,στις μυτες σαν μοντελο,γυρισε και με κοιταξε απλα να επιβεβαιωσει ότι θαυμαζα.Και πως αλλιως;
Απολαυσα το θεαμα και χαλαρωνα.Τι δεν περασα για να φτασω εδώ;
Νυχτες ολοκληρες να γυρναω κατω απ το σπιτι της,τηλεφωνα κάθε μερα πρωι βραδυ,
Λουλουδια,ποιηματα.Ψυχουλα,σε κομματια.Να δινω και να ξαναγεμιζω.Σαν εικονα που διαλυεται και ξαναδενει.Ποση αγωνια στο ακουσμα της.Θα ναι καλα;Θα μου μιλησει;
Σαραντα κυματα και σαραντα τρικυμιες.
Εως το τωρα.
Γυρισε μετα από λιγο.Σεξυ εσωρουχα,αναψε κερακια,χαμηλωσε φωτα.
Ένα πιατο και δυο ποτηρια κρασι.
Ετοιμασα φραουλες.Με σαντιγυ,Εβαλα και ελαχιστη κανελα.
Ενδιαφερον ακουγεται απαντησα.
Πηρε μια την βουτηξε στην κρεμα και μου προσφερε.
Εκλεισα τα ματια.
Η ζεστασια της κανελας πρωτη.Θυμισε χειμωνα.Χαλαρωση και κουβεντουλα,
Αρωμα νωχελικο.Να κοιτας τον χιονια,διπλα απ το τζακι.
Γεμισε το στομα από χυμους ανοιξιατικους.Αρωματικους και εντονους.Ολο ζωντανια.
Ξυπνημα από ληθαργο.Κατακτηση ονειρου.Βολτα σε ανθισμενο κηπο.
Η κρεμα ηρθε και τα πνιξε όλα με την δυναμη της.Σαν το καλοκαιρι που μας παρασερνει.
Νυχτες χωρις ξημερωμα.Γλυκες και αγριες.Παθος σαν λαβα που γυρνα σε παραλιες με φωτιες.
Και ολο αυτό στην ακρη ενός χεριου σαν ατιθασο φθινοπωρινο χρυσανθεμο.Λεπτο,ευαισθητο μα αγερωχο.Θελει να παραδοθει.Να γευτει χαρα.Να δωσει ολοκληρωση και να ξαποστασειΤο χερι της.
Τεσσερις εποχες,Ενας χρονος σε μια μπουκια.Μια ζωη σε μια στιγμη.
Το απειρο του φευγαλεου.
Η νικη σε έναν αγωνα τοσο αθορυβα αιματηρο.
Με αντιπαλους εμας και τον εαυτο μας.Ο ηττημενος να παραδινεται στον εαυτο του.
Με νικησες εσυ.Και συ εισαι εγω.Εγωιστης ερωτευμενος.
Η επομενη φραουλιτσα δεν ηταν της ιδιας ποιοτητας
Ένα κρυμενο χτυπημα διαταραξε την γευση της.
Ηπια κρασι αμεσως και δοκιμασα μια άλλη.Ηρθε ισορροπια.
Λεπτεπιλεπτε Ζυγε μου σε αναστατωσε η φραουλιτσα;Ειπε κοροιδευτικα.
Εχω μια αδυναμια στην τελευταια μπουκια .Πρεπει να σφραγιζει την διαδικασια.
Λενε πως το ταξιδι εχει σημασια.
Αν ο Ο δυσσεας εβρισκε σπιτωμενο καποιον μνηστηρα να σου πω εγω τι γνωμη θα χε για το ταξιδι,οσα περασε και ότι πειρασμους αφησε.
Τι να κανεις την πιο τελεια μαγειρικη,τα καλυτερα υλικα αν την ωρα του ψησιματος ερθει διακοπη ρευματος.Ολεθρος.
Ειχε ομορφια η αγωνια,η προσμονη,το χαμογελο,η κλεφτη ματια.
Είναι ορεκτικο το τυχαιο δηθεν,αγγιγμα,το φευγαλεο φιλι,ακομα και τυπικα.
Οσο τυπικα μπορει να είναι.
Η στιγμη όμως της παραδοσης,ψυχη και σωμα,η σκεψη να κρατησεις πυρωμενο αυτό το κατι που δεν θες να ληξει.
Να ακουω το γελιο της για παντα..Για οσο γινεται ακομα.Λιγο ακομα..
Να γερνει πανω μου, να με κραταει.
Ας είναι γλυκια η τελευται μπουκια.
Ενας Γολγοθας χωρις σταυρωση.Απ ευθείας στην ανασταση.
Φοβος παραμονευει.Αν ερθει η σταυρωση απροσμενα;
Διωξε την σκεψη,ζησε την στιγμη.Σφραγισε την.
Ξανα αγκαλια,ένα γλυκο φιλι,ένα δροσερο χαμογελο,ένα χαδι αερινο.
Τι άλλο να ζητησω;
Κλεινω τα ματια ευτυχισμενος.
Παιρνει μια φραουλα.Μου την βαζει σιγα σιγα στο στομα.
Ένα φιλι στην ακρη των χειλιων,να παρει οση κρεμα ξεφυγε.
Σ αγαπω καρδουλα μου.
Και γω πριγκιπισσα μου.
……………………………………………………………………………………………
Ο η χος εγινε μονιμος.Ενοχλητικος.Μια ευθεια γραμμη γεμισε την οθονη.
Χαμογελαει γιατρε η μου φαινεται;
Το ιδιο νομιζω και γω,απαντησε και εβγαλε τα πλαστικα γαντια.
Κατι καλο σκεφτηκε για το τελος.
Ας είναι, εφυγε χαρουμενος..
Δυο σκιες,σαν χορευτες με σμοκιν στροβιλιζονταν αορατα,σαν μαγεμενοι.
Τον έναν τον ελεγαν Franky.O άλλος ειχε λιγο κρεμα στα χειλη.
Ο γιατρος κοιταξε τριγυρω σαστισμενος,Σαν από καπου να ακουγοταν μουσικη.
I did it my way…..
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ