Καλησπέρα astropet!! τωρα μολις μπηκα και το διαβασα και πραγματικα εχω μεινει αφωνη. Πριν πω οτιδηποτε θελω και παλι να σε ευχαριστησω!!!!!! Λοιπον... εχεις δικιο σε οτι αφορα τις σχεσεις μου, ζηταω ισορροπια και εχω αναγκη να ειμαι με καποιον που να με κανει να νιωθω ασφαλεια.. αν συμβει αυτο ειμαι ικανη να δωσω και τη ζωη μου.. αλλα η σκοτεινη πλευρα μου παντα βγαινει και με δηλητηριαζει .. δυστυχως.. ζηλεια και παθος ναι τα νιωθω και μαλιστα σε μεγαλο βαθμο.. στο μονο που θα διαφωνησω μαζι σου ειναι πως δυσκολα κανω σχεσεις.. οχι δεν θα το ελεγα .. ειναι τοσο μεγαλη η αναγκη μου που αφηνομαι ευκολα και φυσικα μετα το μετανιωνω και απογοητευομαι και θυμωνω με τον εαυτο μου που για αλλη μια φορα ημουν ευκολοπιστη και ανοιχτη στο καινουργιο χωρις να το ζυγισω καλα... Το προβλημα μου δεν ειναι στην σωματικη πλευρα του ερωτα αλλα το οτι δεν βλεπω καθαρα τα πραγματα και δεν εχω πρακτικη σκεψη.. ειμαι αερας και αφηνομαι και οπου παει... Οσο για τις ημερομηνιες οντως εγιναν πολυ σημαντικα πραγματα .. βεβαια ολα αυτα τα χρονια ημουν με εναν ανθρωπο και εχουν να κανουν μονο με αυτον.. στα 22 ετοιμαζομουν να παντρευτω και εμαθα πως με απατουσε και επαθα μεγαλο σοκ και απογοητευση αλλα προχωρησα στο γαμο (δυστυχως).. στα 29 χωρισαμε για πολυ λιγο και αυτο με εκανε να αρχισω να κοιταω λιγο περισσοτερο τον εαυτο μου και να σκεφτομαι τι ακριβως θελω ΕΓΩ.. και στα 31 μου για πρωτη φορα σκεφτηκα τον τελειωτικο χωρισμο μας ασχετα αν αυτο το εκανα πραξη στα 34 μου....
Ακομη θελω να σου πω ..πως αυτο που με χαρακτηριζει ειναι ο συμβιβασμος.. τα παντα για να ειναι οι αλλοι ευχαριστημενοι.. γονεις, συγγενεις, φιλοι, συνεργατες, συντροφος... ενα διαρκες δοσιμο και τρεξιμο.. που τις περισσοτερες φορες καταληγει σε βατερλο... εγω καποια στιγμη εξαντλουμαι και θελω μια αναπαυλα για να ανακτησω δυναμεις και σχεδον ολοι θυμωνουν μαζι μου που σταματησα να δινω.... και θυμωνω και εγω μαζι τους που δεν με καταλαβαινουν.... Χαμος δηλαδη... και αυτο που με εξοργιζει με τον εαυτο μου ειναι πως ενω εχω ψιλοκαταλαβει που ειναι το λαθος μου... Συνεχιζω να κανω ακριβως τα ιδια πραγματα.. και λαθη και φτου και απο την αρχη..
Η πρακτική σκέψη πράγματι σου λείπει, με βάση το ωροσκόπιό σου. Είναι κάτι όμως που μπορείς να το αποκτήσεις, αλλά πρέπει να δουλέψεις σκληρά για αυτό. Δεν μου λες, η μητέρα σου είναι τόσο συναισθηματική όσο εσύ;
kouk, κάποιος όμως έπαιζε το δάσκαλο σε αυτή τη σχέση, κι ας μην είχατε διαφορά ηλικίας. Και η μητέρα σου δεν είναι τόσο αδύναμη όσο νομίζεις, απλά η πλευρά της αυτή μπορεί να είναι λίγο καταπιεσμένη... Σπούδασες;
Το ρολο του δασκαλου τον εκανε ο αντρας μου... δυστυχως οχι δεν σπουδασα... στα 29 μου αποφασισα να παω σε μια σχολη κομμωτικης και με αυτο ασχολουμαι τωρα...
Από μέσα μας νομίζω ξεκινάει... Θέλουμε κάτι σαν restart!! Πρέπει μάλλον να επανατοποθετηθούμε απέναντι στη ζωή (μας), τι θέλουμε και πώς το θέλουμε...
για koukaki...