Προχωρησε λιγα βηματα ακομα,ανηφορικα ηταν,κουραστηκε.
Εκατσε για τσιγαρο.
Παντα όταν κοντευε να τελειωσει ενοιωθε ετσι.
Ενας λοφος ακομα παει ,σκεφτηκε.Τον καταφερα κι αυτόν.
Η πρωινη δροσια καλυπτε σχεδον τα παντα μπροστα του.
Λιγες αχνες γραμμες που και που ,αλλα δεν καταλαβαινες τι εβλεπες.
Μονο υπεθετες και ελπιζες ότι όλα καλα θα πανε παλι.
Από πισω του οι λοφοι στην σειρα.
Οι δικοι του λοφοι.
Έναν εναν τους καθαριζε από πετρες και αγριοχορτα.
Και μετα τους εσπερνε.Κι ηταν γλυκος καρπος.
Μετα από προσπαθεια και κοπο,όλα γλυκα σου φαινονται.
Τιποτα δεν του χαριστηκε.
Και ιδρωσε και προσπαθησε και ματωσε.
Ας είναι.Ολα καλα.
Καπου καπου εβλεπες και ένα βραχο.
Περιεργα βραχια.Βαμμενα εντονα ,πολυχρωμα.Σαν εργα τεχνης.Σαν τροπαια.
Ο μεγαλυτερος σε ένα λοφο στη μεση.
Εκεινος τον ειχε παιδεψει πολύ.Αλλα τα καταφερε.
Και τον εβαλε στη μεση βαμμενο.Να χει να καυχιεται.
Θυμασαι αγαπη μου;Τροπαιο θα σαι να σαι χω στην καρδια.
Η τοτε που επεσε σε πολλα .
Εφυγε και ξαναριζωσε.Μακρυα από φιλους και δικους.
Αλλα παλι τα καταφερε.
Και γεμισε τον λοφο με στολιδια.Να χει να καυχιεται.
Όλα ευλογημενα.
Και γινονταν οι λοφοι ομορφοι.Με τα βραχια εδώ και κει.
Ολο γεματα δυναμη.Και η δυναμη δινει ζωη.
Κάθε που ζωγραφιζε έναν επαιρνε το αιμα του πισω.
Και ξαναπροσπαθουσε για ακομα ένα λοφο.
Να καθαριστει ,να σπαρθει,να παρει τον καρπο.
Κατι σε Σισσυφο θυμιζει,αλλα αυτος καρπο δεν επαιρνε.
Αναγκη και καταρα ειχε.
Ρουφηξε το τσιγαρο και φυσηξε.
Γεμιζε το ματι απ ότι εβλεπε.
Τον τρομαζε λιγο η ομιχλη.
Που δεν ηξερε τι θα ρθει.
Ειχε την γοητεια και το αγνωστο.
Παντα τετοιες μερες τον επιανε αυτή η ανησυχια.
Ειχε πιστη όμως.
Σ αυτους που τον σηκωναν όταν επεφτε.
Σ αυτους που τον ακουγαν όταν φωναζε.
Σ αυτους που τσουγκριζαν τα ποτηρια.
Στα αστερια που τον κοιταζαν από ψηλα.
Σ αυτόν πανω από αυτά.
Σηκωθηκε και εσβησε το τσιγαρο.
Καποια στιγμη πρεπει να το κοψω,μονολογησε.
Ξανακοιταξε τους λοφους πισω του.
Σαρανταενα λοφακια,ομορφα όλα τους.
Σαρανταενα χρονια
Κι ας εχουν πετρες
Κι ας εχουν βασανα..
Και αυτές δικες μου είναι.Και τις εβαψα να ναι ομορφες.
Τιποτα δεν με φοβιζει.
Σαρανταενα χρονων.
Το χθες δικο μου και το αυριο δικο μου θαναι.
Χρονια μου πολλα.
Χρονια μας πολλα.
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ