Ανοιξιατικο πρωινο....

Γκριζος δρομος σε πρασινο φοντο.Μια ευθεια να χαλαρωνει το ματι.

Μουσικη,καφε και τσιγαρο απαραιτητοι συνοδοιποροι.

Αλλιως ηταν σημερα.Καπως αλλιως.....

Κοκκινα σημαδια αριστερα και δεξια.Μεσα στα χορταρια να ξεπροβαλλουν.

Δειλα δειλα,ντροπαλα και ευαισθητα.Τραβουν το ματι και σπανε το χρωμα.

Στην εποχη τους οι παπαρουνες.Συντομη ζωη με σκοπο να μας ομορφαινουν.

Ένα γερακι ορμησε καθετα.Ωρα για φαγητο..

Ένα ζευγαρι θαλασσοπουλια,ζευγαρωνουν.Φανερα , ρομαντικα.

Τα βασικα της υπαρξης.

Βγηκα στο χωματοδρομο και παρκαρα διπλα στη λιμνη,λιμνοθαλασσα...δεν ξερω...

Δυο παιδακια τρεχουν .Γελια φωνες...

Ηλιος ζεστος φερνει νεα.Κατι αλλαζει.

Το πρασινο πιο δυνατο από ποτε.Περιεργη στασιμοτητα...

Σαν δρομεις στην γραμμη εκκινησης.Στεκουν ακινητοι αλλα νοιωθεις την ενταση..

Κάθε δεντρο,κάθε χορταρακι ετοιμο να εκραγει..Ανοιξη επιτελους..

Το Θειο δραμα ολοκληρωθηκε για φετος πριν μερες.Ξανα απ την αρχη..

Με το δικο μας τι θα γινει;

Ουτε τελος εχει,ουτε αρχη.Απο που να πιαστεις να ξαποστασεις

Οι φωνες χαθηκαν απ τα αυτια μου.Το μυαλο πηγε στο χθες.Σαν από τυψεις...

.....Μου κλεισε τα ματια μ ένα μακρυ μαντηλι..

Σημερα δεν θα κανεις τιποτα,ειπε.Εγω κανονιζω....

Εσφιξε τα χερια μου με τα δικα της.Παραδομενος ρουφουσα την απολαυση..

Τα χειλη της περασαν απ το προσωπο μου.Απαλα,γλυκα.

Τοσο που απλα να αναστατωνει.Και μ αναστατωνε..

Συνεχισε το παιχνιδι σ ολο το σωμα.Σιγα σιγα ,μεθοδικα....

Σταματησε και ηπιε μια γουλια κρασι...

Θελεις;Με ρωτησε...Εγνεψα ναι.

Εβαλε στο στομα της και το δωσε να το πιω.Σταλα σταλα....

Γελασε και με φιλησε.Ζεστο φιλι,αρωματισμενο από κοκκινο σταφυλι..

Ανοιχτο το παραθυρο και το φεγγαρι μας εκανε παρεα.

Αδιακριτη παρεα αλλα ποιον ρωταει..

Ανοιξιατικα λουλουδια εφερναν το αρωμα τους.Γλυκια βραδυα σκεφτηκα..

Από κεινες που δεν θες να τελειωσουν.Και κεινη δεν ηθελε...

....Ανεβηκε πανω μου με δυναμη....Μ αγαπας με ρωτησε;

Σε λατρευω ,απαντησα.

Δεν ρωτησα αυτό.Κουνηθηκε πιο αγρια,λες και ηθελε να με τιμωρησει..

Σ αγαπαω καρδουλα μου,απαντησα..

Ψεμματα λες,αλλα πηδας ωραια...Απαντησε και συνεχισε να κουνιεται.

Μεχρι που τα νυχια της χωθηκαν στους ωμους μου.

Μεχρι που αγκαλισμενοι βαριανασαιναμε..

Μεχρι που την πηρε ο υπνος...Ετσι νομιζα...

Εκανα ένα ντους και αναψα τσιγαρο..Αργησα να καταλαβω ότι εφυγε..

Σε λιγο με πηρε τηλεφωνο...

Εχεις φωνητικο μηνυμα,μου ειπε.Απο καποια που σε λεει μωρακι της....

Καποια παλια ιστορια,που δεν λεει να ξεγραψει.Τι να κανω;Απαντησα σαν ηλιθιος...

Η αληθεια πολλες φορες δεν πειθει....

Τι να κανεις;Να πας να πηδηχτεις...Αυτό να κανεις....Εκλεισε το τηλεφωνο...

Δεν μπορω να σηκωσω τοση αγαπη.Δεν την αντεχω τοση....

Οι φωνες των παιδιων με ξαναφεραν στο σημερα..

Κοιταξα τα ιχνη που αφηναν στην νοτισμενη αμμο....

Αλλου ρηχες πατημασιες,αλλου πιο βαθειες...

Επαιρναν φορα,πηδουσαν στον αερα και αφηναν μεγαλα σημαδια..

Ποσο μεγαλα μπορουν να αφησουν;;;

Ένα αερακι,μια βροχη,ενας χρονος..Τιποτα δεν θα μεινει...

Δεκα βηματα στην αμμο σκεφτηκα.

Ότι και να κανεις,δεκα βηματα στην αμμο ειμαστε.

Λιγα βηματα εχουμε,ας είναι μετρημενα...

Το τηλεφωνο χτυπησε.Αυτη ηταν.

Δωσε μου εξι μηνες καιρο ειπε.Αντε πεντε..

Τοσο χρειαζομαι για να σε χωρισω.Αφου σ αγαπαω...Γελασε δυνατα....

Δεκα σου δινω ..απαντησα με τα ματια καρφωμενα στην αμμο.

Γιατι και γω σ αγαπαω...