μενει ο ερωτας στην μνημη των συγκινησεων και αλλαζει το προσωπο?? τι λεει ακριβως? ενας ειναι ο ερωτας ---> ενα ειναι και το προσωπο της ---> ενα ειναι και το προσωπο σου... αλλος εσυ --> αλλος ερωτας --> αλλος ο δεκτης
Να δοκιμασεις το καλυτερο φαι .. και να το τρως καθε μερα .. γιατι μετα αν εισαι εκλεκτικος ετσι και χασεις τη μαγια κινδυνευεις να πεθανεις απο την ασιτια ...
τρυφερο κειμενο Thraka...αλλα εχω να πω τα εξης ως πρακτικος και καθολου ρομαντικος ανθρωπος που ειμαι...οταν συναντησεις τον ανθρωπο της ζωης σου-εκτος κι αν στο μεταξυ σου ψοφησει ή εχεις καποια εγκεφαλικη βλαβη,οποτε δεν εχουμε να συζητησουμε και τιποτα-θα βρεις ολους τους τροπους για να τον εχεις στη ζωη σου...τα φοβηθηκα,δεν ηξερα,δε μαφηνει η μαμα μου,ειχα μια καριερα μπροστα μου,ειχα να παω λαϊκη,μου καιγοταν το παστιτσιο και δε προλαβαινα...ανηκουν στις δικαιολογιες που καλυπτουν το εξης απλο...Δεν εισαι ο ανθρωπος της ζωης μου...το νιωθω,το βλεπω...αλλα δε μου βγαινει να στο πω καταμουτρα...αυτα!και καλημερες ολουθε!
αν ημουν αντρας και εβλεπα μετα απο χρονια,μπροστα μου τη γυναικα της ζωης μου,εγκυο στο παιδι καποιου αλλου,ευτυχισμενη στο πλευρο του...ενα εγκεφαλικο θα το παθαινα σε πρωτη φαση...επειτα ομως θα σκεφτομουν οτι δεν ηταν αυτη η γυναικα της ζωης μου..γιατι αν ηταν,θα ειμασταν μαζι...αρα ο χρονος δειχνει παντα....
Και τι μπορεις να κανεις όταν συναντάς τον "ανθρωπο της ζωής" και ειναι τώρα πια παντρεμενος με παιδια? Τίποτα.
Υπάρχουν οι αναμνήσεις. Καλές, κακές. Υπάρχουν, πάντως. Και προσπαθεις να συγκρατηθείς, να μην βγει αυτή η οικειότητα. Να είσαι τυπικός. Να μην προκαλέσεις αναστατώσεις. Να μην εξωτερικεύσεις. Και τα καταφέρνεις.
Αλλά το μυαλο και η καρδιά σπαρταράνε. Οι αναμνήσεις και τα συναισθήματα ξεπηδουν από μέσα μας χωρις να τα ελέγχουμε. Και οι δρόμοι χωρίζουν και παλι, έτσι τυχαία όπως τυχαία συναντηθήκαμε.
"Να είσαι καλά", σκέφτεσαι για όσα ζησαμε, τις χαρές και λύπες που περάσαμε μαζί. Συνέχισε τον δρόμο σου, να συνεχίσω κι εγω τον δικο μου.
Για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό... Μακάρι όμως να μένουν οι γλυκές αναμνήσεις όσο και αν αυτό το κάνει δύσκολο. Ωραίο κείμενο Thraka! Ωραία αφορμή για σκέψεις.
Dream ερωτες μπορει να παιξουν αρκετοι στη ζωη ενος ανθρωπου,ενθουσιασμοι ή/και κ**λες ακομα περισσοτερες...ο αντρας ή η γυναικα της ζωης μας ειναι ενας...γι αυτον μιλησα...αυτον που θα τον ποθησεις/ερωτευθεις/αγαπησεις/νιωσεις ψυχη και σωμα...μαζι του θα ειναι ολα οπως δεν ηταν και δε θα ειναι με κανεναν...που μαζι του θα μπορεις να πεις και να κανεις τα παντα...που θα θες να γερασεις μαζι του...αν βρεθει αυτο για 2 ανθρωπους θα κρατηθει παση θυσια και απο τους 2....αν εστω ο ενας λακησει....εεε τοτε ειναι ενας ερωτας σαν αυτον του παραπανω κειμενου...πραγμα περαστικο και αδιαφορο τελικα...
κι οταν κατι ειναι παρελθον...ειναι παρελθον...μπαινει στο κουτακι του και τελος...δε του κανουμε μνημοσυνα καθε τοσο και μαλιστα παρουσια του καινουριου αγαπημενου...γιατι αυτο σημαινει οτι ακομα το διατηρουμε στο μυαλο μας φρεσκο...το πενθος του χωρισμου το περναμε μονοι μας...το θεωρω πιο τιμιο...γιατι να τη πληρωσει ο επομενος?...κι οσοι εφυγαν με ή χωρις εξηγησεις,το εκαναν γιατι ΤΟ ΗΘΕΛΑΝ...δε δεχομαι αλλη δικαιολογια.ωρα τους καλη!..κι οσο υπαρχει εστω κι ενα ζευγαρι που εμεινε μαζι κοντρα σε οικογενειες,πολεμους,δυσκολιες,κοινωνικα κατεστημενα και πολλα αλλα 50 χρονια πριν που δε τολμουσες να πεις και να κανεις και πολλα...εεεε τοτε τις σημερινες μ*λακοδικαιολογιες δε τις ακουω καν!...οσο για το εγκεφαλικο...παντα ειμαι της υπερβολης,οταν μιλαω...δε θα το παθαινα...ειμαι ψυχραιμο κοριτσι...δυσκολα πλεον,γιατι για μενα ολα ειναι πιθανα,δε ξαφνιαζομαι με τη καμμια ομως...
να πω ότι συμφωνώ σχεδόν απόλυτα με την Dream ? Kάνω ακόμη και το χειρότερο, δε μένω φίλη, δε στέλνω χρόνια πολλά, δεν αναρωτιέμαι τί στο κέρατο μπορεί να κάνει και πώς περνάει, έφυγα-έφυγε δεν έχει σημασία, οι τίτλοι τέλους πέσανε, ο κύκλος όταν κλείνει κλείνει κι όλα τ΄αλλα βερεσέ και συμβιβασμός. Αν ήταν ο άνθρωπος της ζωής μου ή θα ήμουν μαζί του ή αν δε θέλει επιλέγω να είμαι μόνη μου. Ολα τ΄άλλα συμβιβασμός και μιζέρια που πληγώνει κι έχει παράπλευρες απώλειες και τσακισμένες καρδιές.
ΘΥΜΑΣΑΙ;
Υπάρχουν οι αναμνήσεις. Καλές, κακές. Υπάρχουν, πάντως. Και προσπαθεις να συγκρατηθείς, να μην βγει αυτή η οικειότητα. Να είσαι τυπικός. Να μην προκαλέσεις αναστατώσεις. Να μην εξωτερικεύσεις. Και τα καταφέρνεις.
Αλλά το μυαλο και η καρδιά σπαρταράνε. Οι αναμνήσεις και τα συναισθήματα ξεπηδουν από μέσα μας χωρις να τα ελέγχουμε. Και οι δρόμοι χωρίζουν και παλι, έτσι τυχαία όπως τυχαία συναντηθήκαμε.
"Να είσαι καλά", σκέφτεσαι για όσα ζησαμε, τις χαρές και λύπες που περάσαμε μαζί. Συνέχισε τον δρόμο σου, να συνεχίσω κι εγω τον δικο μου.