Ο ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ

Καλοκαιρακι.Τα χελιδονια τρελαμενα γυρω γυρω.Σαν τοτε,πιτσιρικας,στο εξοχικο μας,πρωτα χρονια εφηβειας.....

Ξαφνικα ηρθαν οι επισκεψεις,απογευμα.

Αντε Κωσταντη,τρεχα στο χωριο.Μεχρι να ετοιμασουμε τους μεζεδες,να φερεις εσυ ψωμι απ το φουρνο.

Ο φουρνος τοτε εβγαζε ψωμι πρωι και βραδυ τις Κυριακες.Τοσο κοσμο ειχε  που δεν προλαβαινε.

Παιρνω το δρομο και φτανω γρηγορα.Κουραστηκα.

Γεματα τα ραφια.Μοσχομυριζε ο τοπος.Κεικ και κουλουρια.Κρουασαν και γλυκα.Απο μικρος την ειχα την ροπη...Παιρνω το ψωμι στη μασχαλη και βουρ επιστροφη.

Τελειωναν τα σπιτια και αρχιζαν τα χωραφια.Αλωνισμενα προσφατα.Μια απεραντη χρυσαφια θαλασσα.

Πουλια πετουσαν για το βραδυνο τους..Τα μεγαλυτερα μαθαιναν τα πιο νεα,τα φρεσκα.

Ξαπλωνε ο ηλιος και παντου βαφτηκε πορτοκαλι.

Εδω και κει καποιο εξοχικο.Γιασεμι και αγιοκλημα στους φρακτες...

Μυρωδιες παντου,από παντου..Και απ το ψωμι...

Τι στο καλο, σκεφτομαι...Το ξετυλιγω απ το χαρτι του και το μυριζω..Αρωμα από μαγια,λιξο ξινη.Βανιλια στο βαθος ,ισως και καρυδι.Τσιμπαω λιγο απ την μεση.Εκει,στο μαλακο του..Ενα δυο συννεφακια στον οριζοντα σαν προσωπα χαμογελαστα..Χαιρονται και αυτά τη στιγμη.Και το αερακι ουτε να σε κρυωνει,ουτε να σε ταραζει.Μονο να σε λιγωνει...

Εχω και μια πεινα ο φουκαρας...Αντε,λιγο ακομα τσιμπα....

Σιγα σιγα φτανω στο σπιτι..

Δινω δειλα το ψωμι στη θεια.Το πιανει,καταλαβαινει ότι κατι δεν παει καλα.

Το ξετυλιγει..

Σαν ποντικακι να το χε φαει γυρω γυρω.....

Βρε κολοκυθα!!!!Τι το κανες;;Τι θα φανε οι ανθρωποι;;

Τι το θελε ,αυτό το κολοκυθα;;

Κατεβασα το κεφαλι και την κοιταξα με ανοιχτα ματια απορημενα.

Λιγο ψωμακι εφαγα βρε θεια,πηγα να πω αλλα φωνη δεν βγηκε.

Καταλαβε  την ντροπη μου.

Ξεφυσηξε και χαμογελασε.Μου χαιδεψε τα μαλλια.Αντε,δεν εγινε τιποτα.Θα τα βολεψω,ειπε.

Το ψωμι τελικα σερβιριστηκε με μορφη αντιδωρου.Με χειρουργικη μαεστρια δεν φανηκε η απωλεια...

Τι να το κανω;

Ετρεξα στο δωματιο και ανεβηκα στο κρεβατι.Κουνουσσα τα ποδια νευρικα και την ακουγα ακομα να μου φωναζει.

Βρε κολοκυθα!!!

Μαζευτηκε με κατι τετοια ο πιτσιρικας.Δεν μεγαλωσε ποτε του.

Οσο κι αν προσπαθησα να βρω τα πλεονεκτηματα μιας κολοκυθας δεν καλυψα το κενο.Ουτε η χρησιμοτητα της,διακοσμητικη και βρωσιμη.Ουτε η φανερη της πολυσπερμια φανηκε ικανη.

Δεν μεγαλωσε ποτε του.

Ουδεν κακο αμιγες καλου.

Για την ακριβεια εγω μεγαλωσα γυρω του.Σαν κουκουλι.Να τον προστατευω,μη παθει κακο.Απ τους κακους.Εστω και από λαθος τους....Να τρεχω να προλαβω.Τα πρεπει και τα μη.Τα θελω όλων.Σε φθινουσα σειρα.Με τελευταια τα δικα μου...

Μονο κατι τετοιες μερες τον αφηνω και βγαινει..

Να μυρισει την γλυκα απ τα αγριοχορτα..Να δει τα πουλια να κανουν χαρουλες..Να χαρει και αυτος μαζι τους.Να κοιταει τον τοπο να βαφεται και να χαμογελα...

Να θελει ένα απ τα θελω μου.Να τα ανεβαζει ένα σκαλι..

Με ματια ανοιχτα να ξαναανακαλυπτει τον κοσμο.Εναν κοσμο με παγωμενο χρονο.Τοτε και ξανα τοτε και ξανα τοτε..

Που και που γυρναει με πονηρια και να μου λεει..

Κολοκυθα μπορει..Αλλα γλυκια σαν μελι.Και τσαχπινια γεματη...

Μονο κατι ψιχουλα βρισκω που και που...

Και μια φωνη να  λεει..

Λιγο ψωμακι εφαγα βρε θεια,τι εκανα;;