Stardome* - ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ

ΦΥΛΕΣ ΤΩΝ ΖΩΔΙΩΝ

ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ

THRAKAS @ 25.10.2008 00:21

ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ Κολλησε το αυτι στον τοιχο.Ακομα κοιμαται σκεφτηκε..Κανενας ηχος…Χαμογελασε και πηγε μεχρι το παραθυρο.Οκτωβρης κι ακομα δεν μαζευτηκατε;Λιγα μυρμηγκια στο περβαζι πηγαιναν περα δωθε..Τι να κανετε και σεις;Χαλασε ο καιρος ,μπερδευτηκατε.Ενας χτυπος πορτας ακουστηκε βαθεια και τεντωθηκε.Επιτελους….Αντε βρε χαρα μου,μεσημεριασε …Πηγαινε γυρω γυρω στο δωματιο,προσεκτικα και μονολογουσε….Θα περιμενω λιγο ακομα.Να ξυπνησει καλα.Μετα θα παω και θα κτυπησω το κουδουνι..Καλως ηρθες και τα λοιπα..Κερναω καφε θα της πω…Θα δεχτει,μαλλον.Εχω και να σου πω θα της πω…Θα ρθει ,μαλλον……Ανοιξε το ψυγειο και ριξε ματια επιμονη.Φυκια,χελι,λαχανικα,παπια,γαριδες….Να και η σως..Και μπανανες για τηγανισμα…Όλα ετοιμα….Ότι να ναι τρωνε οι Κινεζοι…Αλλα αυτά αρεσουν και στην χαρα μου….Γυρισε το κεφαλι προς το τραπεζι..Ενα μεταξωτο,κινεζικο κιμονο αφημενο προσεκτικα πανω του.Με εντονα χρωματα,αρμονικα.Μαυρο στο γιακα,Κοκκινο μετα και χρυσο και μαυρο,μπερδεμενα.Κι ένα τριανταφυλλο από πανω.Την φανταστηκε να το φοραει με τα μαλλια μαζεμενα και αναστεναξε..Λοιπον,επαναληψη,ειπε και σοβαρεψε…..Ένα μηνα εχουμε να βρεθουμε,θα πω….Ετοιμασα ένα γευμα για το βραδυ…Απ τα κινεζικα που σου αρεσουν…Θα χαμογελασω και θα κουνησω το κεφαλι…Σου πηρα κι ένα κιμονο για να φορεσεις.Ετσι για ατμοσφαιρα….Θα ξαναχαμογελασω….Και το βραδυ μετα απ το φαγητο θα της το πω…Θα της το πω κι ας μην ξερω πως.Οπως ερθει βρε αδερφε…Η ουσια είναι μια…Την αγαπαω και δεν μπορω χωρις αυτην.Κι ότι θελει ας γινει..Τρια χρονια γνωριζομαστε…Την ακουω κάθε μερα.Οταν ξυπναει,όταν φευγει και γυρναει..Οταν διαβαζει για εξετασεις.Αραια και που βεβαια…Χαμογελασε.Θυμηθηκε όταν του κτυπησε την πορτα πριν καιρο.Για λιγο καφε, που ξεμεινε…Από τοτε γιναν φιλοι..Στα καλα και στα δυσκολα.Οταν την ακουγε να βηχει της ετοιμαζε σουπα.Οταν ειχε εξετασεις,την ξυπνουσε για να ετοιμαστει…Με ένα καφε και κρουασαν στο χερι..Σαν αδελφος,σαν φιλος,σαν…Σαν συντροφος,φωναξε μεσα του..Αυτο θελω…Θα γινει γεωπονος το μωρο μου,σκεφτηκε.Γιατρος των λουλουδιων…Εγω θα δουλευω στο σπιτι.Αυτη θα γυρναει και θα τα χω όλα ετοιμα.Βασιλισσα μου θα ναι…….Το βραδυ θα της το πω….Προταση κανονικη..Θα αναψω κι αυτά τα ξυλακια…Βρε τι παθαμε…Και δεν τα μπορω τα κινεζικα,δεν τα μπορω ο ερμος..Αλλα τι να κανω…Φιλοκινεζα μου λαχε….Πηρε βαθεια ανασα και ανοιξε την πορτα….Κυλουσε αργα αργα και ακουγε θορυβους απ το σπιτι της.Σαν επιπλα να κουνουσε,σαν ντουλαπες να ανοιγοκλειναν..Τεντωσε το χερι και χτυπησε το κουδουνι.Του ανοιξε αναμαλλιασμενη..Καλως την μου ,καλως την μου κι ας αργησε…Εχω ετοιμο καφε,της ειπε..Καλως σε βρηκα Κωσταντη.Πριν λιγο ξυπνησα και πιαστηκα με δουλιες.Ερχομαι αμεσως…Καλα παει,σκεφτηκε ο Κωσταντης και γυρισε στην κουζινα.Απο πισω και η Μαρινα.Ειπαμε να κανεις διακοπες αλλα εσυ το παρακανες βρε φελεναδα.Μελι εχει στο χωριο;Και μελλλλι εχουμε στα μερη μας,Και χωριο δεν είναι.Τον πειραξε για την βορεια προφορα του και γελασαν.Πηγα για λιγο αλλα εμπλεξα…Ολο διαβασμα και απελπισια.Τιποτα να μην προχωραει.Να περνανε οι μερες και οι σελιδες να μην τελειωνουν…Στα λεγα και στο τηλεφωνο…..Πιασαμε πατο.Τοτε ερωτευτηκα.Ξαφνικα….Ο Κωσταντης παγωσε.Κρυωσε κάθε του κυταρο.Μανωλη τον λενε…Δεν είναι δυνατον,τι λεει;;Φοιτητης κι αυτος εδώ περα..Μα πως εγινε;Τι εγινε;Γνωριστηκαμε,ερωτευτηκαμε…..Τα υπολοιπα δεν τα κουγε.Μονο ένα βουητο που τον ενοχλουσε…Και κει που ελεγα ότι πιασαμε πατο,βρεθηκα στον ουρανο..Και γω που σε περιμενα..Θα ρθει να συγκατοικησουμε.Του ετοιμαζω χωρο….Σ αγαπαω…..Ανοιξε το ψυγειο να παρει νερο.Χλωμος ,αμιλητος.Ειδε τα πραματα μεσα στο ψυγειο και σφιχτηκε η καρδια του….Τι ομορφο που είναι αυτό;Ακουσε την φωνη της και τον ξυπνησε απ τον ληθαργο..Κρατουσε το κιμονο στα χερια της…Για σενα είναι της ειπε..Σκεφτηκα ότι θα σου πηγαινει….Ενας φιλος πηγε ταξιδι και μου το φερε.Τι να το κανω εγω…Εχω και κατι πραματα στο ψυγειο.Απ αυτά που σου αρεσουν..Παρτα να μαγειρεψεις…Μια που θα χεις και κοσμο….Βρε Κωσταντη,ξερεις,σε σενα μπορω να το πω…Δεν ξερω αν βιαζομαι,αν κανω καλα…Η γιαγια μου ελεγε,πως η Ευκαιρια είναι μια γυναικα με φτερα που περναει διπλα μας γρηγορα.Μαλλια εχει μονο πισω…Αν απλωσεις το χερι όταν είναι διπλα σου,μονο τοτε την πιανεις.Ουτε πριν ουτε μετα…Τωρα που είναι διπλα σου.Τα λεγε να τα ακουει αυτος.Σαν να μαλωνε τον εαυτο του που αργησε…..Με σκυμμενο το κεφαλι και ματια βουρκωμενα.Αχ βρε Κωσταντη να σαι καλα.Εσκυψε και τον φιλησε στο μαγουλο.Ενοιωσε τα μαλλια της και απλωσε το χερι να τα πιασει.Δεν προλαβε…Θα στον φερω να τον γνωρισεις…Εφυγε και κλεισε την πορτα…Αδειος,στεγνος,ακινητος εμεινε να κοιταζει την πορτα…Τοσος καιρος,τοσα ονειρα..Σε μια στιγμη χαθηκαν όλα…Επιασε τις ροδες και με δυναμη κινηθηκε προς το παραθυρο.Μπλεχτηκαν στο τραπεζι,σηκωθηκε στη μια ροδα και σωριαστηκε στο πατωμα…Ενας γδουπος τρανταξε το σπιτι…Τραπεζι,καροτσι,αυτος ένα πραμα μπλεγμενο..Δακρυα αρχισαν να κυλουν στα ματια του……Ανημπορος όχι τοσο από δυναμη αλλα από ελπιδα…Προσπαθησε να κουνηθει αλλα δεν μπορουσε.Μπλεγμενος για τα καλα.Ένα παραπονο μαζεμενο από χρονια που βγαινε κατά καιρους και το πνιγε,αρχισε να ξεπηδαει από κάθε του μερια.Σαν πηγη που βρηκε εξοδο και εφτανε περηφανη τον ουρανο να σκοτεινιασει …Όχι πηγη ζωντανιας αλλα απελπισιας…..Πιασαμε πατο,μονολογησε..Πιασαμε πατο…..Ένα με το πατωμα….Μπροστα απ το βλεμα του περναει ένα μυρμηγκι…Απ αυτά του παραθυρου….Κραταει με δυναμη ενα κοματι φυκι.Δεκα φορες μεγαλυτερο απ αυτό.Το κραταει ορθιο,ζοριζεται και παραπαταει.Το ξαναπιανει όμως ,το σηκωνει και συνεχιζει προς το παραθυρο..Σαν βαρκουλα .με ανοιχτα πανια σε φουσκωμενη θαλασσα.Μια από δω μια από κει,αλλα να κραταει το ισο..Εβλεπε το μυρμηγκι και ενοιωθε την αγωνια του..Ενοιωθε και το κουραγιο του.Την πιστη του.Σε τι πιστευε δεν εχει σημασια.Σωστο η όχι ποιος θα το κρινει παρα μονο το ιδιο.Αφου μπορεις εσυ,μπορω και γω,ειπε ο Κωσταντης Και βαζοντας δυναμη ξεμπλεχτηκε.Σιγα σιγα σηκωθηκε,ξανακατσε στο καροτσι και πηγε προς το παραθυρο…Επιασε απαλα το μυρμηγκι με το φυκι και το φερε κοντα στην φωλια του…… Μια σου και μια μου. Καποιος θα βρεθει να σηκωσει και μενα σε μια φωλια.Που θα παει;;;

αναφορά περιεχομένου