στο γύρο του θανάτου τους πήρα την απόφαση επίκληση να κάνω του κενού μου

Πάλι το δάκρυ θριαμβεύει,την στάχτη απ'το τσιγάρο να ποτίσει θέλει

και από εκεί να ξεφυτρώσει ρημαγμένο και σκισμένο το κορμί μου 

απ'του έρωτά σου τα σεβαστιανά τα βέλη...

...σπαράζω απόψε,διώχνομαι από της Εδέμ τον αιώνιο ύπνο...

...λεγεώνες από δράκους με σμαραγδένια φωτιά κάλεσα στο αποψινό το δείπνο

και μια κρυστάλλινη μορφή με αρπάζει και με πετάει,τροφή για τα ερμαφρόδιτα παιδιά

συνδαιτημόνες μου με πληγές που πίσσα μόνο στάζουν...

τα χεριά τους γλυκά με αγκαλιάζουν

διαφωνώ αλλά και πάλι ένα τους ψεγάδι εγώ δε βρίσκω...

...παραληρώ...

συνωμοσία μου γλυκειά

με κάλεσες να παίξω στο δικό σου κήπο

και κάθε χτύπο

από της καρδιάς μου το ναό

λεηλατείς

με εκλιπαρείς?

εγώ πώς να απορρίψω της σάρκας μου το ντύμα?

πώς να σηκώσω της αγάπης μου το κρίμα?

ποιος Θεός είναι κατάλληλος να με περισώσει?

...Δεν θα υπομένω άλλο της φωνής σου πια το χάδι

μόνο φιλί που θα δεχτώ αυτό που δε θα αφήσει στο παρόν μου άλλο σημάδι...

...κάθε στόμα,αλήθεια μου...

...κάθε κορμί,συνήθεια μου...

τέλειωσα με το δικό σου αιματηρό το ψέμα...

με χρέωσες,τιμή απόγνωσης μου έδωσες...

και πλέον δε μένει άλλη αποστολή

παρά να κλείσω με νόημα το μάτι στη ζωή...