βρεγμένα χέρια που μυρίζουν λεμόνι σε inox νεροχύτες

ροδάκινο που λιώνει και λιγώνει το στόμα

μικροί σφάχτες στην αριστερή μου πλευρά

στάλες αίμα στο εσώρουχο

κʼ οι πιο απαλές μου κάλτσες.

 

Τις λευκές μέρες που ανάγκες φωνάζουν

κόκκινη τις κυνηγώ

σε βλέμματα αγνώστων που

όλο χάνω.

 

Λασπωμένο το καλό μας χαλί

Το βραδινό στο τραπέζι

Χιόνι στην τηλεόραση

Λιακάδα στο μπαλκόνι

Βροχή κάτω απʼ τα σκεπάσματα.

 

Τις λευκές μέρες που ανάγκες φωνάζουν

Κόκκινη θα κυνηγώ

Σε βλέμματα αγνώστων

Κʼ ας τους χάνω.