Χαράζει η μέρα σπρώχνοντας τη λήθη να ρημάξει
κι η νύχτα φεύγει, σαν πουλί με λαβωμένα μάτια
γαντζώνει με δειλή χαρά τα νύχια να βαστάξει
στις σάρκες της, μα πορφυρά σκορπίζεται κομμάτια.
Η χίμαιρα με τον λυγμό δεν θέλει να πλαγιάσει
κι απλώνει χέρια στοργικά σε βλέφαρα βαμμένα
καπνό από τις φλέβες μου πίνει να ξεδιψάσει
μα του Ιούδα το φιλί μου δίνει ντροπιασμένα.
Ξεχύνει η μέρα ατσάλινο λυκόφως στη σιωπή μου
που τρεις φορές μʼ αποζητά και τρεις εγώ την καίω
κι αναρωτιέται η αγκαλιά και τρέμει η φωνή μου
ποιος θα ʽναι σήμερα ο φονιάς, ποιο φθισικό λαθραίο.
Χαράζει και χαράζεται η λογική στα δύο
της γκρίζας πόλης που ξυπνά ο ύπνος με ζυγώνει
χαραματιά στα σωθικά μου μπάζει ήλιο κρύο
και της γαλήνης το στοιχειό πεθαίνει. Ξημερώνει…_
Αν κι εγώ ονειρευόμουν να συμβεί μια φορά μόνο και να μου αρκεί. Bullseye.
G'Night
ΥΓ-Ο καθένας με το δικό του τρόπο αγαπάει. Δεν αναιρεί τίποτα αυτό που αισθάνομαι
den xanetai
kai milao me apodeiktika lol
ante pame kai meis gia nani ? esi barber kai cami
ki ego .. na arxiso na grafo ena keimeno 200 selidon poy prepei an etoimo se 4 meres ? filia
Ο ανθρωπος χανεται - ολα χανονται το ιδιο και οι ερωτες- αγαπες
αν εννοεις με αυτο την κοινη μοιρα ..
Αλλα ειμαι καθετη απολυτη και σιγουρη ως προς ενα η αγαπη δεν χανεται
και αμα υπαρχει συνδεση δεν χανεται ΠΟΤΕ .
τον αν θα εκπληρωνει αυτη τον φαταουλισμο μας και την εγωπαθεια και τα κατακτητικα μας ενστικτα ειναι αλλης ταξης ζητημα ..
τωρα σε σχεση με το μυθο του ενα -
δεν αποκλειω να υπαρχει
νομιζω πως μονο σβηνωντας θα μπορω να το απαντησω αυτο ..
καθε φορα που ερωτευομαι ομως - σπανια
ξερω πως αυτος ειναι η μοιρα μου .. για τοσο οσο ..
Αγαπάει κάτι που πλέον δεν υπάρχει -και μισεί ό,τι αληθινό μπορεί να του μοιάξει.
Και μ'αυταααά,
λέω καληνύχτα... Ευτυχώς που άλλαξε η ώρα και πάω για ύπνο πριν τις 3.
Οι αγάπες χάνονται, σβήνουν σαν τ'αστέρια. Χιχιχι
Όποια και να είναι η περίπτωση. Θέλεις κάποιον και τον έχεις; Ε, κάποια στιγμή θα σου περάσει... Δεν τον έχεις;; Το ίδιο -και ας ορκιζόσουν πως θα αγαπάς για πάντα. (Ταυτίζω λίγο την αγάπη και τον έρωτα εδώ αλλά είναι άλλο θέμα)
Δυστυχώς το πλατωνικό -και ίσως ανεκπλήρωτο- είναι μάλλον δυσκολότερο να ξεπεραστεί. Σου αφήνει μια πικρία και αίσθηση απογοήτευσης και έναν διακαή πόθο για εκδίκηση τον οποίο θα εκτονώσεις με διάφορους τρόπους -μπορεί και οικειοποιώντας σώματα.
Είναι η ώρα που με πιάνει η πικρία φαίνεται.
ειπα μου αρεσε ... και θες να το μαζεψεις ?
θες να μην μου αρεσεις ?
ποιος ειπε πως πρεπει ..
- ειναι στη φυση μου αυτο σορυ -
δεν περιμενα αφρο στον αιγοκερω να διαλεγει τετοιο τραγουδι ..
εντυπωσιαστηκα και αυτο το θεωρω θετικο