Στην ελληνική μυθολογία ο `Υπνος ήταν θεός ή δαίμονας, που αποτελούσε την προσωποποίηση του ύπνου. Σύμφωνα με τον Ησίοδο στη Θεογονία, ο `Υπνος και ο δίδυμος αδελφός του, ο Θάνατος, ήταν «δεινοί Θεοί» που κατοικούσαν στον Τάρταρο, παιδιά της Νύχτας και του Ερέβους. Ο `Υπνος μυθολογείται ότι είχε είτε χίλιους (!), είτε τρεις γιους ή αδελφούς (εκτός από τον Θάνατο): τον Μορφέα, τον Φοβήτορα και τον Φάντασο.

Κατά τον `Ομηρο, τόπος κατοικίας του `Υπνου ήταν η νήσος Λήμνος, ενώ από τους μεταγενέστερους συγγραφείς του αποδινόταν μια δική του φανταστική πατρίδα, η «Νήσος των Ονείρων». Ο `Υπνος λατρευόταν πολύ στην κυρίως Ελλάδα.

Στην αρχαία τέχνη, ο `Υπνος απεικονίζεται ως γυμνός νέος, μερικές φορές με γενειάδα και φτερά στο κεφάλι, ή ως κοιμώμενος άνδρας πάνω σε κρεβάτι από πούπουλα με μαύρες κουρτίνες γύρω, ενώ ο Μορφέας αποτρέπει τυχόν θορύβους που θα μπορούσαν να τον ξυπνήσουν. Στη Σπάρτη η απεικόνισή του συνοδεύεται πάντα από εκείνη του Θανάτου.

                                                             

«Ο `Υπνος και ο αδελφός του Θάνατος», πίνακας του John William Waterhouse.

Χυτή προτομή του `Υπνου στο μουσείο Πούσκιν της Μόσχας