Θέλω φως αυτήν την ώρα. Είναι 02:41. Έρχεται λίγο από τη λάμπα της κουζίνας. Ο Χριστός Κυβερνήτης στο κάδρο, οδηγεί το αγόρι στο τιμόνι του πλοίου. Όλοι οι άγιοι κοιμούνται στο μικρό δωμάτιο με τον αρχάγγελο Μιχαήλ μπροστάρη σαν αποτυχημένη αναπαράσταση ήρωα: τρομερός και αγέρωχος, μα ταυτόχρονα γελοίο. Σταυροί φυλάνε κάθε τοίχο και έξοδο - είσοδο κινδύνου. Ο δικτάτωρ δεν έχει ύπνο, ανάβει τσιγάρο για να επιβάλλει εξαγριωμένος την εξουσία του. Θα κοιμηθεί σε λίγο και από του παραθύρου τη σίτα θα μπει αέρας χωρίς κουνούπια- ουφ θα δροσιστώ και θα αναπνεύσω βουνίσια αύρα και θαλασσινή. Υπήρξα τυχερός αυτό το βράδυ, κοιμήθηκε νωρίς.

Το θυμιατό είναι σβησμένο στο μπρούτζινο σκεύος επάνω στη ραπτομηχανή ΜΕRCEDES - αχρησιμοποίητη από χρόνια και δεν παραπονέθηκε ποτέ, αλλά παρέμεινε εν ζωή χωρίς κανένα λόγο ύπαρξης! Ένας ξύλινος σταυρός στο φυλλάδιο με τις προσφορές του σούπερ-μάρκετ και η χαρτοταινία που ξέχασα να μαζέψω το απόγευμα. Υγρασία στον τοίχο. Ο έρωτας που κλείστηκε στα κόκκινα παπούτσια που φόρεσα απόψε, και κάνει έρωτα με τις χρησιμοποιημένες μαύρες κάλτσες. Ο έρωτας που κάνει έρωτα με τα άψυχα αντικείμενα. Πφφ... ο έρωτας!

Ο δικτάτωρ πίνει νερό απευθείας από το μπουκάλι στο ψυγείο. Δεν ξέρει καν ότι είναι είναι δικτάτωρ, αλλά δίνει εντολές αυτοκαταστροφικές στο σώμα και την ψυχή του. Ποτίζει δηλητήριο τα αδέρφια του και τα λουλούδια στον κήπο. Οι ιδέες είναι μια χίμαιρα και οι πράξεις είναι αλήθεια που περπατάει με τα πόδια να βροντάνε βίαια στη γη: “Αν πονάτε, πονάτε αλλήλους”.

Ο οσιομάρτυρας δε μιλά, φέρει το φορτίο του μες στη σιωπή και κοιτάζει ευθεία ψηλά στον ουρανό και προσεύχεται. Κλείνεται στους παρακλητικούς κανόνες και την Αγία Γραφή, και η σκόνη κατακίτρινη, νεκρή, του σφραγίζει το στόμα και τα μάτια. Καμμιά φορά μιλά στο Θεό ή στη μάνα ή στο φίλο. Στο χαρτί σκουπίζει τον ιδρώτα και μένουν τα γράμματα παραμορφωμένα δίνοντας αναληθείς εντυπώσεις των εμπειριών του. Υπήρξαν και μεγαλύτερες κακουχίες, σκληρότερα βασανιστήρια με πιο μετριασμένα συναισθήματα. Άνθρωποι με πραγματικά προβλήματα, όχι κακομαθημένα παιδιά σε σώματα ενηλίκων που παραπονιούνται για όσα δεν απέκτησαν με ευκολία.

Καλοκαιρινή ζέστη και αδύναμο αεράκι από την αυλή. Ενοχλητικά βήματα στο χωλ. Τρίξιμο από τη σπονδυλική στήλη. Δυσφορία και δυο ποτά για χαλάρωση. Ο ουρανός παραμένει έναστρος και το φεγγάρι γεμάτο αυτή τη νύχτα.

Πάλι καλά που η Ομορφιά φέγγει στο άπειρο...

Beauty will save the world (Fyodor Dostoyevsky)