ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΗ Η ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΞΑΝΑΣΤΑΘΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ.. ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΤΟΣΟ ΕΠΙΚΥΝΔΥΝΑ,ΚΑΝΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΩ? ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ?
ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ, ΑΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΛΑΒΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ???