Δηλαδή πόσες φορές πρέπει να πει η μαμά στο παιδάκι, μη μακριά, τζιιιζ καίει καλέ πανάθεμα σε!!!! Και ΟΚ αυτό παιδί είναι θα πάει και θα το δοκιμάσει… Αλλά μία φορά φτάνει έτσι δεν είναι?

Βρε συνάδελφοι ψάρια, τι είναι αυτό που μας κάνει τόσο καλούς δέκτες στο ακαταλληλο? Όταν κάποιος τηρεί τις προδιαγραφές που βάλαμε με τόσο κόπο και τόσα στραπατσαρίσματα, τον κοιτάμε με καλοσύνη και θαυμασμό που είναι όσα εμάς μας αφήνουν τελικά ερωτικά αδιάφορους… Και πιεζόμαστε να κρατήσουμε τα μάτια καρφωμένα πάνω του μέχρι τη στιγμή που περνάει από δίπλα μας ο Μπάμπης ο Σουγιάς, σπρώχνοντας και βρίζοντας… Και ενώ όλοι οι άλλοι στο δωμάτιο ακολουθώντας το βασικό τους ένστικτο θα τον αντιπαθήσουν αυτόματα, εμάς τα μάτια μας καρφώνονται πάνω του, ανακαλύπτοντας τις ουλές από τους καυγάδες και ξαφνικά ο θαυμασμός για το νορμάλ αντικαταστήθηκε με την θεατρική παρουσίαση της ζωής του, ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟΥΔΑΚΙ μας…. The end με τεράστιους τίτλους καθώς το πλάνο κλείνει σε ένα κύκλο που σκοτεινιάζει με αυτόν στην αγκαλιά μας, ευτυχισμένο και ευγνώμων που τον σώσαμε από την χωρίς νόημα και γεμάτη θυμό ύπαρξη του….. Η έξαψη σιγά σιγά γίνεται έλξη και όση ώρα τα δικά του μάτια είναι καρφωμένα στην ξανθιά μπουταρού απέναντι, η έλξη γίνεται απεγνωσμένος έρωτας! Έτσι χάνοντας δύο άντρες σε ένα βράδυ, ιστορία που επαναλαμβάνεται για πολλά χρόνια, γυρίζεις σπίτι μόνη, ξαναπλέκοντας το υφαντό του τέλειου άντρα που περιμένεις σα το βλάκα να έρθει να σε σώσει από τη μιζέρια που η άδικη τύχη σου έριξε στο κεφάλι….

Βαρέθηκα να λέω στον εαυτό μου ότι αυτός δε κάνει για μένα, και να το ξέρω και να είμαι απόλυτα πειστική σε όλα μου τα επιχειρήματα, λογικά και παράλογα… και ξέρω ότι αυτή τη κατάσταση δε μπορώ να τη διαχειριστώ, και ξέρω ότι τώρα πρέπει να στρίψω αριστερά γιατί σε λίγο παίζει αδιέξοδο… Παρόλα αυτά, κοιτάζω τον εαυτό μου στο καθρέφτη να μου κλείνει το μάτι…. Χαμογελώ από μέσα μου, γκαζώνω και προσποιούμαι πως… ξεχάστηκα… ξανά!

Μα βρε παιδιά…. Είναι δυνατόν να πιστεύω ακόμα πως ο τοίχος μαλάκωσε? Ακόμα φοράω το γύψο από την προηγούμενη εξυπνάδα…. Ας μου πάρει επιτέλους κάποιος την άδεια οδήγησης!!!!