Να είναι πρίμοι οι άνεμοι και οι θάλασσες καθάριες...
Και ο ουρανός που μελετούσες και αγαπούσες να σε αγκαλιάσει σαν ένα απο τα πιο αγαπημένα του αστέρια..
Καλό ταξίδι
ουε τοις ηττημενοις, δεν ελεγε ενα εκκλησιαστικό απο αυτα με τα πολλά "ουέ";
Σαν να το σκεφτομουν αυτο στο δρομο τις προαλλες - ούτως ή αλλως δεν προσεχω πια οταν οδηγω το καρουλι μου.
Μωρο μου ενα θα σου πω, δεν ειναι ο δειλος που δεν ζηταει, ειναι πρωτιστως αυτος που δεν θελει να δωσει τι πο τα.
Αυτος που νομιζει οτι ειναι "καποιος" (καλος, ευαισθητος, αξιος, και γ@#% τα παιδια!) και για αυτο η ενταση και μονον της επιθυμιας του θα επρεπε να του τα φερει ολα στο πιατο, στα ποδια, στα..... αντε μην πω τωρα και γινω παλι αισχρη.
Κι αυτος που - δεν θα πω "χαιρεται" αλλά αναγνωριζει, καταλαβαινει, συμμεριζεται οτι ο αγαπημενος αλλος (και αγ--------------- απο τον ιδιο και εξ αιτιας του ιδιου...) παει παρακατω, ειναι επιεικως βλήτο και μικρο$*@$#&^*@ Μπραβο Κριάρι, ωραιο τάιμινγκ και ωραια πάσα. Τα είπα. Και παω να φαω κουνελακι με πατατες - η μαμα μου ειχε μερακια παλι σημερα. Μια οταν με εφτιαχνε, αλλες δεκα δεκαπεντε φορες ενδιαμεσα και δόξα τω θεω και σημερα, σημερα που ειναι μια αλλη μέρα.
μπορει να υπαρχουν 1000 μετενσαρκωσεις, μπορει και οχι. Αυτο που ξερω asxse ειναι οτι Η ΚΑΘΕ στιγμη ειναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Αυτο που εχουμε στα χερια μας ειναι το παρόν, κι αυτο ακομα κυλαει σαν νερο απο τις χούφτες μας. Το παρελθον εφυγε, το μελλον.... αγνωστο! Αν, πόσο, πότε, πώς.
Πάντα στην αμφιβολία ήσουν,στο διχασμό
Αμφιταλαντευόσουν
«Ιχθείς είμαι η Υδροχόος»?
Σ απείλησα κάποτε: «Μην τολμήσεις ν αλλάξεις ζώδιο,
μόνο έτσι είσαι φίλη μου!»
Εμεινες λοιπόν στους Ιχθείς,
άλλωστε τόση γλυκύτητα δεν σ έβγαζε κι αλλού!
Και πάντα τα διλήμματα:
«Καλή η Αφρο στον Αιγόκερω? Η κάκιστη?
Κι αν είν΄καλή, γιατί με τυραννάει?»
Αμφιταλαντευόσουν.
Ανάμεσα στο όνειρο και στο δημόσιο,
Ανάμεσα στο βάσανο του έρωτα κ τις χαρές της φιλίας
Ανάμεσα σ αυτούς που σ αγαπούσαν
κ στα ταξίδια που σε πήγαινε η ρότα του κορμιού.
Και τώρα, εκεί που πήγες?
Είναι φως? Είναι σκοτάδι?
Βρήκες τα πέλαγα που έψαχνες?
Επιασες πια λιμάνι η σεριανίζεις στα βαθιά?
Δεν θα μου πεις, το ξέρω.
Ισως όταν ανταμώσουμε ξανά?
...ρε αρχοντόψαρο αποφάσισες να βάλες "πλώρη" για άλλα λημέρια...?
...και με ποια ψαρίνα θα "τσακώνομαι" τώρα στο dome...?
...καλό σου ταξίδι... είθε να βρεις την γαλήνη σε απάνεμο λιμάνι...ά ρε Dream...!!!
Requiem for a Dream
Και ο ουρανός που μελετούσες και αγαπούσες να σε αγκαλιάσει σαν ένα απο τα πιο αγαπημένα του αστέρια..
Καλό ταξίδι
αχμμμμμ..... ναι ε;;
ουε τοις ηττημενοις, δεν ελεγε ενα εκκλησιαστικό απο αυτα με τα πολλά "ουέ";
Σαν να το σκεφτομουν αυτο στο δρομο τις προαλλες - ούτως ή αλλως δεν προσεχω πια οταν οδηγω το καρουλι μου.
Μωρο μου ενα θα σου πω, δεν ειναι ο δειλος που δεν ζηταει, ειναι πρωτιστως αυτος που δεν θελει να δωσει τι πο τα.
Αυτος που νομιζει οτι ειναι "καποιος" (καλος, ευαισθητος, αξιος, και γ@#% τα παιδια!) και για αυτο η ενταση και μονον της επιθυμιας του θα επρεπε να του τα φερει ολα στο πιατο, στα ποδια, στα..... αντε μην πω τωρα και γινω παλι αισχρη.
Κι αυτος που - δεν θα πω "χαιρεται" αλλά αναγνωριζει, καταλαβαινει, συμμεριζεται οτι ο αγαπημενος αλλος (και αγ--------------- απο τον ιδιο και εξ αιτιας του ιδιου...) παει παρακατω, ειναι επιεικως βλήτο και μικρο$*@$#&^*@ Μπραβο Κριάρι, ωραιο τάιμινγκ και ωραια πάσα. Τα είπα. Και παω να φαω κουνελακι με πατατες - η μαμα μου ειχε μερακια παλι σημερα. Μια οταν με εφτιαχνε, αλλες δεκα δεκαπεντε φορες ενδιαμεσα και δόξα τω θεω και σημερα, σημερα που ειναι μια αλλη μέρα.
μπορει να υπαρχουν 1000 μετενσαρκωσεις, μπορει και οχι. Αυτο που ξερω asxse ειναι οτι Η ΚΑΘΕ στιγμη ειναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Αυτο που εχουμε στα χερια μας ειναι το παρόν, κι αυτο ακομα κυλαει σαν νερο απο τις χούφτες μας. Το παρελθον εφυγε, το μελλον.... αγνωστο! Αν, πόσο, πότε, πώς.
rating
Αμφιταλαντευόσουν
«Ιχθείς είμαι η Υδροχόος»?
Σ απείλησα κάποτε: «Μην τολμήσεις ν αλλάξεις ζώδιο,
μόνο έτσι είσαι φίλη μου!»
Εμεινες λοιπόν στους Ιχθείς,
άλλωστε τόση γλυκύτητα δεν σ έβγαζε κι αλλού!
Και πάντα τα διλήμματα:
«Καλή η Αφρο στον Αιγόκερω? Η κάκιστη?
Κι αν είν΄καλή, γιατί με τυραννάει?»
Αμφιταλαντευόσουν.
Ανάμεσα στο όνειρο και στο δημόσιο,
Ανάμεσα στο βάσανο του έρωτα κ τις χαρές της φιλίας
Ανάμεσα σ αυτούς που σ αγαπούσαν
κ στα ταξίδια που σε πήγαινε η ρότα του κορμιού.
Και τώρα, εκεί που πήγες?
Είναι φως? Είναι σκοτάδι?
Βρήκες τα πέλαγα που έψαχνες?
Επιασες πια λιμάνι η σεριανίζεις στα βαθιά?
Δεν θα μου πεις, το ξέρω.
Ισως όταν ανταμώσουμε ξανά?
Adieu mon Amie?
...και με ποια ψαρίνα θα "τσακώνομαι" τώρα στο dome...?
...καλό σου ταξίδι... είθε να βρεις την γαλήνη σε απάνεμο λιμάνι...ά ρε Dream...!!!
http://www.youtube.com/watch?v=XZke08knkSE