η ζωή είναι..σύνολο μερικών πράξεων όπως πχ.Τρώω, κοιμάμαι, πληρώνω, εισπράττω, σκέφτομαι, αγαπάω..
Το άγχος και οι καθημερινές έντονες δυσκολίες τελευταία δεν μας αφήνουν να φάμε και να κοιμηθούμε.
Να πληρώσουμε? δεν έχουμε!!
Να μας πληρώσουνε? δεν έχουνε!
Να σκεφτούμε ? χάσαμε κι εκείνο το λίγο νιονιό που είχε απομείνει σε κάβα!
Ας αγαπήσουμε λοιπόν...δεν μας μένει και τίποτε άλλο...αειντε να δούμε)
Γεια σου και σε σένα archive!
Άμα ξανακούσω άλλη μια φορά το "σημακαμπάνα" θ' αρχίσω να δαγκάνω!
Δε γίνεται να βρουν ένα τρόπο να μας περνούν οι διαφημίσεις στο υποσυνείδητο όπως αυτές που έκανε παλιά η Coca Cola στο μετρό ή σαν τα αυτά τα αντίστροφα σατανιστικά μηνύματα που μας έλεγε η φιλόλογος ότι μας περνούν στον υποσυνείδητό μας όταν ακούμε δίσκους των Rolling Stones?
Εμένα πάλι, dear, με αποσυντονίζει το πολύ το ζεν... Και δίκιο να 'χει, το χάνει με αυτή τη διατύπωση! Όταν βλέπω ζεν, θυμάμαι τον Ζορζ Πιλαλί σε μια συναυλία να λέει με στόμφο, "αν δεν ήταν το χασίσι, θα 'χαμε καιρό χωρίσει"!
Θα πάρω β' ανάγνωση, χωρίς τις προσευχές και τα ψου ψου ψου μου μου μου στο τέλος...
Τελικά το συμπόσιο είναι στο αίμα του έλληνα. Τα ποτά και τ' ανακλιντρα μας λείπουν γιατί απο ιδέες αποψεις και διαθεση για συζήτηση σκίζει το ποστ. Μπράβο παιδιά!!! Και μην σαν πτοεί το σήμα καμπάνα που ολημερίς καμπανίζει στ' αυτιά μας απλά κλείστε τον ήχο του υπολογιστή σας.
Αν και ολα αυτα ειναι πολυ προσωπικα, και δε θελω να ειμαι απολυτη, οποτε μιλαω μονο για τον ευατο μου, και οχι σαν αυθεντια- γιατι αυθεντια δεν υπαρχει
Ρομαντικά αστρόπαιδα, αρκετά "συμποσιάστηκα", πρέπει να φύγω τώρα (κι έχω χάσει και το ένα μποτάκι...γκρρρρ...πού είσαι???).
Archive, εννοείται ότι ο καθένας μιλάει για τον εαυτό του, πώς θα μιλάει δηλαδή για τον άλλον? Archive, βιαστικά -και εννοείται υποκειμενικά! και ψάχνοντας το δαιμονισμένο μποτάκι ακόμα...!!!- και πάλι θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Η πίστη έχει παρωπίδες. Η φαντασία όχι.
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ' ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές-
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρο, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Γεια σας κοριτσια
Σκεφτομουν τα περι πιστης.
Για μενα πιστη, ειναι η αναζητηση μιας μεγαλυτερης συνειδητοτητας.
Μ αυτη την εννοια, η φαντασια συμπλεει: αποδομει την πραγματικοτητα και την αναδομει σε αλλα σχηματα...
Αν η πιστη ειναι το πλοιο, η φαντασια ειναι το τιμονι.
Piggy, μ αρεσει η σχεση πιστης- ερωτα- φαντασιας που λες
Aφιερωμένο στην γλυκυτάτη canceralex που διερωτήθηκε τι σημαίνει αγάπη.
Την ημέρα της γιορτής των γάμων του, ο Άδμητος ενεπλάκη και πάλι σε περιπέτειες: ξέχασε να θυσιάσει στην Άρτεμη και βρήκε το νυφικό θάλαμο γεμάτο δράκοντες, πράγμα που σήμαινε πως έπρεπε να πεθάνει. Ο Άδμητος διέφυγε τον κίνδυνο και πάλι χάρη στον Απόλλωνα, που πέτυχε να εξευμενίσει την αδελφή του θεά και να πείσει τις Μοίρες να απαλλάξουν τον βασιλιά από τον θάνατο αν κάποιος στενός συγγενής του δεχόταν να πεθάνει στη θέση του. Αλλά οι γονείς του Αδμήτου δεν δέχθηκαν να θυσιασθούν για το παιδί τους. Αντίθετα, η Άλκηστη, χωρίς να διαστάσει, θυσιάστηκε στη θέση του συζύγου της. Τότε η Περσεφόνη, συγκινημένη από την αγάπη της Άλκηστης, δεν τη δέχθηκε στον Άδη, αλλά την έστειλε πίσω στον επάνω κόσμο.
Αυτή είναι η αρχαιότερη παράδοση, ενώ νεότερη εκδοχή αναφέρει ότι, όταν ο Άδμητος θρηνούσε τη γυναίκα του, τον επισκέφθηκε ο Ηρακλής, παλιός του σύντροφος στην Αργοναυτική εκστρατεία. Ο ήρωας, μόλις πληροφορήθηκε τον θάνατο της Άλκηστης, κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο και «μαχεσάμενος `Αιδη» τον νίκησε και έφερε την Άλκηστη πίσω στον σύζυγό της (Απολλόδ. Α 9, 15). Σύμφωνα με τρίτη εκδοχή, ο Ηρακλής παραφύλαξε κοντά στην Άλκηστη όταν αυτή ξάπλωσε για να πεθάνει, και όταν ήρθε ο Θάνατος για να την πάρει τον ανάγκασε, ύστερα από πάλη, να την αφήσει (Ευριπίδη Άλκηστις, στ.1140 κ.ε.).
Ο Άδμητος και η Άλκηστη θεωρούνταν στην αρχαιότητα πρότυπα συζυγικής στοργής αφοσίωσης και πίστης.
Η δύναμη της προσφερόμενης αγάπης είναι τόση, όση μπορεί να κατανοήσει να βιώσει και να νιώσει ο αποδέκτης της.
Είθε να βρισκόμαστε στην κατάλληλη αγάπη την κατάλληλη στιγμή ώστε να είναι και ωραία και να νιώθουμε δυνατοί!!!
ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΡΙΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Ασχετο, αλλα αυτες τις διαφημισεις που ενεργοποιουνται με mouse over, τις θεωρω τουλαχιστον αγενεις...
Το άγχος και οι καθημερινές έντονες δυσκολίες τελευταία δεν μας αφήνουν να φάμε και να κοιμηθούμε.
Να πληρώσουμε? δεν έχουμε!!
Να μας πληρώσουνε? δεν έχουνε!
Να σκεφτούμε ? χάσαμε κι εκείνο το λίγο νιονιό που είχε απομείνει σε κάβα!
Ας αγαπήσουμε λοιπόν...δεν μας μένει και τίποτε άλλο...αειντε να δούμε
Άμα ξανακούσω άλλη μια φορά το "σημακαμπάνα" θ' αρχίσω να δαγκάνω!
Δε γίνεται να βρουν ένα τρόπο να μας περνούν οι διαφημίσεις στο υποσυνείδητο όπως αυτές που έκανε παλιά η Coca Cola στο μετρό ή σαν τα αυτά τα αντίστροφα σατανιστικά μηνύματα που μας έλεγε η φιλόλογος ότι μας περνούν στον υποσυνείδητό μας όταν ακούμε δίσκους των Rolling Stones?
Η τριτη αναγνωση της piggy μου ταιριαζει παντως..
Θα πάρω β' ανάγνωση, χωρίς τις προσευχές και τα ψου ψου ψου μου μου μου στο τέλος...
Αλλωστε η ζωη δεν ειναι μονο μαμα κακα και νανι.
Και η πιστη ειναι δυναμη...
miss, αν θες τη γνωμη μου, ο ερωτας ειναι πιστη και οχι η φαντασια.
Archive, εννοείται ότι ο καθένας μιλάει για τον εαυτό του, πώς θα μιλάει δηλαδή για τον άλλον? Archive, βιαστικά -και εννοείται υποκειμενικά! και ψάχνοντας το δαιμονισμένο μποτάκι ακόμα...!!!- και πάλι θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Η πίστη έχει παρωπίδες. Η φαντασία όχι.
Χαιρετώωωωω!!!!
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές-
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρο, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ "Απολείπειν ο θεός Αντώνιον"
ψεύτικη η ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα 'σαν όλα αληθινά.
Σκεφτομουν τα περι πιστης.
Για μενα πιστη, ειναι η αναζητηση μιας μεγαλυτερης συνειδητοτητας.
Μ αυτη την εννοια, η φαντασια συμπλεει: αποδομει την πραγματικοτητα και την αναδομει σε αλλα σχηματα...
Αν η πιστη ειναι το πλοιο, η φαντασια ειναι το τιμονι.
Piggy, μ αρεσει η σχεση πιστης- ερωτα- φαντασιας που λες
Την ημέρα της γιορτής των γάμων του, ο Άδμητος ενεπλάκη και πάλι σε περιπέτειες: ξέχασε να θυσιάσει στην Άρτεμη και βρήκε το νυφικό θάλαμο γεμάτο δράκοντες, πράγμα που σήμαινε πως έπρεπε να πεθάνει. Ο Άδμητος διέφυγε τον κίνδυνο και πάλι χάρη στον Απόλλωνα, που πέτυχε να εξευμενίσει την αδελφή του θεά και να πείσει τις Μοίρες να απαλλάξουν τον βασιλιά από τον θάνατο αν κάποιος στενός συγγενής του δεχόταν να πεθάνει στη θέση του. Αλλά οι γονείς του Αδμήτου δεν δέχθηκαν να θυσιασθούν για το παιδί τους. Αντίθετα, η Άλκηστη, χωρίς να διαστάσει, θυσιάστηκε στη θέση του συζύγου της. Τότε η Περσεφόνη, συγκινημένη από την αγάπη της Άλκηστης, δεν τη δέχθηκε στον Άδη, αλλά την έστειλε πίσω στον επάνω κόσμο.
Αυτή είναι η αρχαιότερη παράδοση, ενώ νεότερη εκδοχή αναφέρει ότι, όταν ο Άδμητος θρηνούσε τη γυναίκα του, τον επισκέφθηκε ο Ηρακλής, παλιός του σύντροφος στην Αργοναυτική εκστρατεία. Ο ήρωας, μόλις πληροφορήθηκε τον θάνατο της Άλκηστης, κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο και «μαχεσάμενος `Αιδη» τον νίκησε και έφερε την Άλκηστη πίσω στον σύζυγό της (Απολλόδ. Α 9, 15). Σύμφωνα με τρίτη εκδοχή, ο Ηρακλής παραφύλαξε κοντά στην Άλκηστη όταν αυτή ξάπλωσε για να πεθάνει, και όταν ήρθε ο Θάνατος για να την πάρει τον ανάγκασε, ύστερα από πάλη, να την αφήσει (Ευριπίδη Άλκηστις, στ.1140 κ.ε.).
Ο Άδμητος και η Άλκηστη θεωρούνταν στην αρχαιότητα πρότυπα συζυγικής στοργής αφοσίωσης και πίστης.
Είθε να βρισκόμαστε στην κατάλληλη αγάπη την κατάλληλη στιγμή ώστε να είναι και ωραία και να νιώθουμε δυνατοί!!!