μολις πριν απο λιγο,εγραψα ενα κειμενακι με αφορμη 'εναν ακομα καφε' και με αφορμη επισης, οτι νιωθω τωρα. γκαντεμια ομως.γιατι?δεν καταχωρηθηκε. ξανα..περιπου..

και ξαφνικα ο χρονος σταματα..η στιγμη παγωνει και διογκωνεται.. ειμαι καπου στην αθηνα..στην ομονοια.. στο κεντρο των παντων..στο κεντρο του τιποτα..και δεν ακουγεται το παραμικρο..δεν ακουω τιποτα.. φωνες, κορνες βουη..ολα εχουν παγωσει μαζι με τη στιγμη μου,..ακουγονται καποιες στιγμες αχνα και ξανασβηνουν..δε βλεπω κανενα,δε νιωθω κανενα,οσοι ερχονται προς το μερος μου εξαφανιζονται και ξαναεμφανιζονται πισω μου.δε με νοιαζει.δεν υπαρχω εγω γι αυτους,λεει.λαθος.δεν υπαρχουν αυτοι για μενα!..οχι δε θελω να φωναξω,δε θελω να ξεσπασω δε θελω να ξεχαστω..θελω να πω απλα,ως εδω.

γιατι οταν στο θεατρο οι μασκες γινονται παρανοικες και παραλληρηματικες, οταν ο καθενας στο ονομα της υπαρξης του,φοραει ενα ρολο και προσπαθει με καθε μεσο να στον φορεσει και σενα για να καλυψει τη δικια του ανασφαλεια,τα δικα του κενα, τη δικια του μοναξια και εγωισμο,προβαλλοντας το ολο αυτο σαν ΤΗ ΛΥΣΗ,με ανταλλαγμα την εξουσια του πανω σου,τοτεδε μενει τιποτα αλλο απο την αρνηση και την εξεγερση..οχι δε θα παρω τα βουνα,δε θα πλασω κοσμο μυστικο και δε θα μπω σε καρτερι.εδω.μαζι με οτι αγαπω.και μαζι με τα αδερφια μου, τους συγγενεις μου, οπως λες κι εσυ.και ξερω πολυ καλα ποιοι ειναι..

στο σκοταδι,λαμπουν..κι αν εχεις ματια να το δεις, ακομα και τη μερα..