ο λακος με τ αστεια που σκαβω απο παιδι

η τελεια ληστεια που εχω σκαρφιστει

με σφιγγει σαν παπουτσι ντοπιο και μπαλωμενο

στο χειλος του ζαλογγου το τελος περιμενω

...

θελω να πεσω μεσα σε χαχανα και γελια να πνιγω

να γινω πριγκηπεσσα της μανας μου τα ρουχα να φορω

να χαθω

...

με δωρο μια κιθαρα ασπιδα του μπαμπα

που πηρα με δεκαρι στα μαθηματικα

τα πρωτα τραγουδακια με στιχους τολμηρους

με διωχνουν απο κυκλους αντιστασιακους

...

ειπα θα  πεσω μεσα σε χαχανα και γελια να πνιγω

να γινω πριγκηπεσσα της μανας μου τα ρουχα να φορω

να χαθω

...

το τσιρκο που χω στησει το υπογειο μαγαζι

βουλιαζει και με παιρνει κι εμενανε μαζι

βουταω το μαυρο χιουμορ σε εγχρωμη οπη

και δαχτυλο κυριου μου γνεφει σιωπη

...

γι αυτο θα  πεσω μεσα σε χαχανα και γελια να πνιγω

να γινω πριγκηπεσσα της μανας μου τα ρουχα να φορω

...

θελω να πεσω μεσα σε χαχανα και γελια να πνιγω

να γινω πριγκηπεσσα της μανας μου τα ρουχα να φορω

να σωθω...