Μου εχει γινει έμμονη ιδέα να βρώ τον αντρα της ζωης μου, μεσα σε ενα χρόνο εχω κανει 4 μικροσχεσεις και ολες ηταν περιπτοσάρες, δεν μπορω να αναλωνομαι αλλο σε ηλιθιες και ανουσιες σχεσεις, θελώ να αγαπησω και να αγαπηθώ, θελώ επικοινωνια, ειλικρινεια, συντροφικότητα και στηριξη. το ξερω οτι δεν ειναι λογικο για την ηλικια μου στα 24 μου να θελω κατι τετοιο τοσο απεγνωσμενα, το σκεφτομαι ολη την ωρα και μελαγχολώ. ειμαι ανεργη δεν βρησκω δουλεια ουτε με σφαιρες, δεν εχω λεφτα ουτε για τσιχλες και αντι να στεναχωριεμαι γι'αυτό περισσοτερο, σκεφτομαι γιατι δεν εχω αγαπη! δεν αντεχω αλλο τον εαυτο μου και ηθελα να το εκφρασω, μου τη σπαει που ειμαι -και παντα ημουν- τοσο αδυναμη σε αυτο το κομματι της ζωης μου. θελω να με αρχισω στις φαπες! αντι να περναω καλα με τους γκομενους που τα φτιάχνω, να κανω σεξ και να το χαιρομαι, εγω μετα νοιωθω θλιψη που ο αλλος δεν με βλέπει σαν ανθρωπο και σα ψυχη και με βλεπει σα μια πολυ ομορφη γκομενα που εχει ωραιο κωλ() και βυζι@! θελω να την αποβαλλω αυτη την εμμονη απο το μυαλο μου γιατι δεν με βλεπω καλα! στοιχειωνει το μυαλο μου και δεν μπορω να ζησω τη ζωη μου, υποφερω πολυ ασχημα. δε με νοιαζει αμα θα απαντησει καποιος απλα ηθελα να τα πω καπου! ΟΥΥΥΥΦ θα σκαγα!