Καθόμουν και σκεφτόμουν εχθές κάνα δεκάλεπτο πριν κοιμηθώ...

Εχουν πεθάνει και οι δύο γιαγιές μου εδω και 17 χρόνια η τελευταία. (όλοι οι παπούδες μου βασικά).

Η πρώτη , Ελένη Λίτσου λεγόταν - πέθανε το 1982, περίπου λίγες μέρες πριν συμβεί μια άλλη γέννηση(δεν θυμάμαι ακριβώς ήμουν καλοκαιρινές διακοπές, ή είχα γυρίσει μόλις?) Απο ότι μου έλεγε η μάνα μου ο παππούς μου, την έδερνε με τη ζώνη, "άντρας" της παλιάς σχολής, Θεος σχωρέστον και αυτόν. Την είχε μαχαιρώσει κιόλας στην πλάτη, κάπου που χτυπήθηκε ένα τατουάζ απο κάποιον κάποτε(βέβαια τώρα έχει 3, μπορεί και 4).

Σκεφτόμουν περι γιαγιάς και τι με έπιασε και χαρακτήρισα κάποιον κάπως και έκανα μια τρελή σύνδεση στο μυαλό μου(έχω καλπάζουσα φαντασία, όπως ξέρουν πολλοί) . Και αναρωτιέμαι πόση πλάκα θα είχε όλο αυτό και αν συνάντησα κάπως κάπου τη γαλαζομάτα γιαγιά μου, τη χρυσοχέρα και νοικοκυρά.

Σε κάνει να αναρωτιέσαι(βέβαια περιμένω να το περιγελάσουν και αυτό μερικοί-μερικοί, αλλά μου έδωσε τροφή για σκέψη).