Η Liz Greene στο βιβλίο της "Neptune and the quest for redemption" έχει αφιερώσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο ρομαντικό κίνημα και τη σύνδεση του με τα αρχετυπικά θέματα που συνδέονται με τον Ποσειδώνα (σύγχρονος κυβερνήτης των Ιχθύων).
Έχει ενδιαφέρον δε το γεγονός πως οι απαρχές του κινήματος του Ρομαντισμού συνδέονται με την είσοδο του Ποσειδώνα στον Ταύρο, το ζώδιο που είναι πιο στενά συνδεδεμένο με το ρεαλισμό, την υλική αντίληψη της ζωής αλλά φυσικά και τις πέντε αισθήσεις. Ο ρομαντισμός είναι ένα κίνημα που έχει ως μια από τις κεντρικές του αντιλήψεις πως ο κόσμος είναι στο σύνολο του ΕΝΑΣ ζωντανός οργανισμός και οι αισθήσεις μας και όχι η λογική επιτρέπουν την καθαρή εμπειρία του. Εξίσου ενδιαφέρον είναι πως στις αρχές του 18ου αιώνα είχαμε σύνοδο Ουρανού - Πλούτωνα στην Παρθένο που βρισκόταν σε τρίγωνο με τον Ποσειδώνα στον Ταύρο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εξ ου και ο ριζοσπαστικό χαρακτήρας του κινήματος του ρομαντισμού που ακολουθεί τον καθαρά επιστημονικό/ορθολογικό προσανατολισμό του διαφωτισμού.
Η ίδια σύνοδος Ουρανού - Πλούτωνα επαναλαμβάνεται μετά από δύο αιώνες, μέσα στη δεκαετία του 1960, όπου έχουμε άνοδο του κινήματος των hippies και τα παιδιά των λουλουδιών. Ο Ποσειδώνας τότε σχηματίζει εξάγωνο (ευνοϊκή όψη ξανά) με τον Ποσειδώνα στο Σκορπιό.
Δεν υπάρχει ελευθερία από το σημείο εκείνο στο οποίο οι νόμοι επιτρέπουν οι άνθρωποι να παύουν να είναι άτομα και να γίνονται πράγματα.
Μπεκαρία (1764)
Ναι, δίκιο έχεις Stardomε...και γω πνευματικό τέκνο της εποχής είμαι...προσπαθώ να συνδυάσω και λογική και αισθήσεις όσο μπορώ να βρω μια χρυσή τομή που θα με βοηθήσει να ζω όσο μπορώ καλύτερα.
Ανέβασα το συγκεκριμμένο πόστ για να θυμηθούμε πόσο όμορφο είναι κάτι το τόσο απλό όπως η αγάπη, ο έρωτας, ο ενθουσιασμός. Και για μένα που θυμήθηκα κάποια πράγματα.
'Οποιοι σκεφτόμαστε παρόμοια τα πράγματα τουλάχιστον.
Θέλω να πιστεύω ότι έχουμε περάσει προ πολλού την εποχή του Μπεκαρία πάντως. Ο Ρατζνίς/'Οσσο - κατά τι και πιο σύγχρονος - πάντως λέει "Ελευθερία σημαίνει κίνηση προς το άγνωστο, χωρίς να ξέρεις που πας, χωρίς να ξέρεις τι θα συμβεί την επόμενη στιγμή".
Το μέλλον είναι για να υπάρχει μεν στο μυαλό μας, αλλα όχι για να μας τρώει και την ψυχή.
Μακάρι στην εποχή μας κάποιοι άνθρωποι να μπορούσαν να ανοιξουν το κομμάτι εκείνο της ενσυναίσθησης που έχουν μέσα τους...Τότε ίσως ναι να ήταν δυνατό να "επανεξαθρωπιστούν" οι ανθρώπινες σχέσεις που εχουν υποστεί μεγάλες αλλοιώσεις τα τελευταία χρόνια....
Φυσικά δεν μιλάμε για πτήσεις πάνω σε "ρόζ σύννεφα" αλλά για μία κατάσταση πιο αισθαντική,εκλεπτυσμένη και βαθιά...
Φυσικά και αρχή είναι το μέτρο άρα θα μπορούσαμε ας πούμε να μιλήσουμε σε μια πρώτη φάση για αισθήματα φιλτραρισμένα υπο τα πλάισια της λογικής....
flamescreen73 συμφωνώ και επαυξάνω ως προς τη θέση ότι τα όνειρα υπάρχουν αυτόφωτα μέσα μας....Το πρόβλημα ξεκιναει όταν αυτά γίνονται αυτοσκοπός και η πραγμάτωσή τους εμμονική διάθεση μέσα στο χάος της ανθρώπινης υπαρξης...
Τα όνειρα υπάρχουν για να πραγματοποιούνται Stardust, αυτός είναι ο σκοπός τους...μπορεί και να μην πραγματοποιηθούν όπως τα ονειρεύτηκες, μπορει και καθόλου, αλλά για αυτό τα κάνουμε κιόλας για να βάζουμε στόχους και να τους πετυχαίνουμε. Το πόσο πραγματοποιούμε τα όνειρα μας και ζούμε μέσα σε αυτά - καμμία σχέση με σύννεφα και ροζ γυαλιά - συνήθως προσδιορίζει και την ευεξία μυαλού και ζωής μας. Πόσο χαιρόμαστε όταν κάποιο απο αυτά πραγματοποιείται, σκέψου... : )
Δεν υπάρχουν για να είναι αιωνίως στο βάθος του μυαλού μας και να καταλήγουν απραγματοποίητοι στόχοι, τότε μετατρέπονται σε εφιάλτες. Και δεν είναι όλα το ίδιο, κάποια τα έχουμε αμέσως, κάποια τα κυνηγάμε για χρόνια και δεν είναι εμμονή το να κυνηγάς τα όνειρα σου αφου αυτά είναι οι στόχοι σου. Και χωρίς στόχους ο άνθρωπος δεν προχωράει, δεν έχει κίνητρο.
Και όταν τα πραγματοποιείς, μια αγαλίαση, ότι τα πέτυχες και μια ευφορία απίστευτη και να μετατρέπεσαι σε πομπό αισιοδοξίας και για τους άλλους...τα όνειρα είναι όμορφα πράγματα με αυτά γεμίζεις τις μπαταρίες σου και βλέπεις αλλιώς τη ζωή...λογικό να τα θέλεις να πραγματοποιηθούν, δε βρίσκεις? Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς όνειρα? Γιαυτό και βάζουμε σε διάφορους τομείς.
Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που μου λές!!!
Η τελευταία πρόταση πήγαινε απλά σε όνειρα τύπου "great expectation" που εννίοτε είναι απλά αδύνατον να πραγματοποιηθούν και έχει να κάνει με υπερεκτίμηση καταστάσεων,δυνατοτήτων αλλά και εξωτερικών παραγόντων που έιναι δυσκολο να εκτιμηθούν στο κατα πόσο θα βοηθήσουν το ονειρο ταδε να πραγματοποιηθεί όπως το θέλω....Γι αυτό και έμαθα στη ζωή μου όταν φτανω σε τοίχο να ξεκινάω το ταξίδι της επαναδιαπραγματευσηςμε τον εαυτό μου και της αυτοκριτικής μου για την επανατοποθέτηση στόχων και ονείρων.....
Δεν αντιλέγω...το θέμα με τα πράγματα που πετυχαίνεις ή δεν πετυχαίνεις στη ζωή σου είναι ότι μπορεί και να μην είναι όνειρα...κάποια σου έρχονται απο το πουθενά, όπως ένα μήλο πάνω στο κεφάλι σου και προκύπτει ο νόμος του Νεύτωνα, ή μια κληρονομιά απο το Θείο στην Αμερική, και μπορεί και να σε βοηθάνε όμως κιόλας στα όνειρα σου, φαντάζομαι ο Νευτωνας είχε όνειρο να γίνει φημισμένος στον κλάδο του και το όνομα του να περάσει στις επόμενες γενιές, να έχει υψηλό κοινωνικό στάτους, ή αυτός που πήρε την κληρονομιά να αγοράσει ενα σπίτι, ενα αυτοκίνητο, ή να κάνει ταξίδια σε μακρυνούς προορισμούς...απλά ποτέ δεν ξέρεις.
Τα εκάστοτε όνειρα διεκδικούνται όπως καθένας νομίζει...δεν θα εμποδίσω κάποιον να σταματάει να διεκδικεί τα όνειρα του ή να τα βγάλει απο το μυαλό του, η να τα αλλάξει, αλλά δε σημαίνει ότι είμαστε ίδιοι και θα αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο...μπορει και εγω να διεκδικήσω αλλιώς άλλωστε, λιγότερο, περισσότερο ή και καθόλου, ανάλογα με τα όνειρα και πόσο πολύ θέλω να τα εκπληρώσω...
Και θα σου δώσω και ένα παράδειγμα...το Έβερεστ δεν κατακτιέται αν δεν γίνεις εμμονικός, με την καλή έννοια...και είναι μια ongoing process, μπορείς να πάρεις βοήθεια για αυτό, μπορείς και να το κατακτήσεις μόνος σου που είναι πιο δύσκολο, αλλά πάντα κάτι θα το κάνεις για πρώτη φορά και θα είναι δύσκολο. Αλλά το θέμα είναι να τα παρατάς όταν θέλεις και κρίνεις σωστό, οι απογοητεύσεις είναι μέσα στο παιχνίδι κάποιες φορές, μπορεί και να σκοτωθείς προσπαθώντας...
Αλλά εαν σβήσεις τα όνειρα σου όχι απο δική σου επιθυμία, αλλά επειδή άκουσες κάτι που κάποτε, κάποιος σου είπε, κάπου νομίζω πάνω απο όλα αδικείς τον ευατό σου και τον βάζεις στη διαδικασία να αναμασάει τις σκέψεις και τα αισθήματα του. Γιατί δεν αναλαμβάνει να νιώσει ο άλλος για σένα τον πόνο ή τη χαρά, ή το θυμό ή την αγάπη ή το μίσος. Οχι, αυτή την υποχρέωση την αφήνει στους δικούς σου ώμους. Και όπως και θα έπρεπε.
Συμφωνώ μεχρι ενός σημείου flamescreen...Υπάρχουν όνειρα ομως που τα θέλεις αλλά δεν σε θέλουν
Πχ...Λόγω της φύσης μου κάποτε ήθελα να γίνω γιατρός...Έδωσα 3 φροες...Και τις 3 απετυχα γιατι ειχα θέμα στο να παπαγαλιζω τα λάθη! Στο βιβλίο χημείας κάποιες εξισώσεις ήταν εσφαλμενες στα παραγωγα αυτων...Ο καθηγητης που μας διδασκε χημεια ελεγε>με του βιβλιου να πατε τον τυπο....Εγώ όμως που ηξερα χημεία και πως να βγάζω σωστα τα παράγωγα δεν το ειχα!!!!Την ώρα εκείνη που επρεπε να λύσω την άσκηση πήγαινα με τη λογική μου.Αποτέλεσμα να μου μηδενιζουν την ασκηση και να κοβομαι!
Δεν περασα....Έπρεπε να κάνω κάτι άλλο...Και έκανα!Κοιτώντας πίσω θεωρώ πλεον ότι δεν είναι τυχαιο που δεν πέρασα...Δεν με ήθελε η ζωη του γιατρού,η φύση του επαγγέλματος,οι συνθηκες εργασιας U name it.....Δεν ηθελε το συμπαν να γινω γιατρός και μου το έδιχνε με τρελλους τρόπους καθε φορά που πηγαινα να δώσω επεφταν κάτι περίεργα...Σαφώς και θα μου πείς ας παπαγάλιζες και θα ήσουν τώρα στο Ιπποκράτειο...
Μπαααααααα...Κάτι άλλο θα με έιχε κοψει ακόμα και αν είχα περάσει...Γιατι δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιούσα τη λογική μου ενάντια στο συναίσθημα....Κοιτώντας τώρα πίσω λεω ΝΑΙ!Δεν έπρεπε να γίνω γιατρός..Θα είχα τρελλο θεμα με πολλους παράγοντες αυτου του επαγγέλματος...Όχι τη φύση της δουλιεάς αλλά τα πλαισιά της....Δεν ήμουν εγω για να γίνω γιατρός όσο και αν το ήθελα,επρεπε να καταπατήσω της αρχες και τη λογική μου και να κανω το λαθος σωστο!!!!
Φυσικά...θα υπάρχουν και τέτοια...
Αλλά αυτά δεν είναι όνειρα τόσο όσο επιθυμίες...και οι επιθυμίες έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά... Αντικαθίστανται απο άλλες όταν έρθει ο καιρός τους ή μπορεί και να μην αντικατασταθούν και καθόλου, μπορεί να μη χρειάζεται...το να γίνεις γιατρός, δεν είναι στην ουσία όνειρο...είναι μέσο για το όνειρο, να βοηθάς ας πούμε τον κόσμο...μπορεί και να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους, και έχω την εντύπωση ότι δεν σου έχει φύγει σαν επιθυμία...κάπου σα να σε βλέπω ότι προσπαθεις να βοηθάς καταστάσεις - όχι για ιδίον όφελος - αλλά για να επωφεληθούν οι άλλοι...επομένως το όνειρο μένει ζωντανό και πραγματοποιείται κιόλας...άλλαξε όμως το μέσο πραγμάτωσης ή ακόμη και η μέθοδος ή η διάθεση χρόνου...π.χ. μέσω του ελεύθερου χρόνου σου και όχι τόσο της εργασίας(η μέσω και αυτής κατά κάποιον ουδέτερο ή αφαιρετικό τρόπο, δίνοντας στους άλλους χαρά μέσω αυτής, ή διασκέδαση).
Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσεις ποιο ήταν ακριβώς το όνειρο...
Μακάρι κάποτε να μου δωθεί η ευκαιρία να κάνω αυτό που θέλω.....Ως τώρα όσο και να το έχω κυνηγήσει δεν μου έχε κάτσει...Αλλά που θα παει!....Ίσως δεν έχει έρθει ακόμα η ωρα του!...
Ναι, ο Ποσειδώνας στους Ιχθείς???? Μιλάμε θα είναι χάρμα. Διαδοχικά θα αντιθεσιάζει Ερμή, Σελήνη, Κρόνο και Παρθένο μου. Έχει να πέσει ποσειδωνίασμα, έχω την εντύπωση ότι θα κυκλοφορώ στην Ποσειδώνος με χλαμύδα και δαφνύφυλλα, θα νομίζω ότι είμαι η Πυθία.
'Άντε καλέ που θα σου πω.....Εϊναι σε primitive φαση μέσα μου ....Ρευστο σαν το μελι ενα πράμα....Μόλις πάρει την ακριβή του μορφή θα σε πάρω τηλέφωνο!
Ενα ποτήρι νερό για να δροσιστούμε
Έχει ενδιαφέρον δε το γεγονός πως οι απαρχές του κινήματος του Ρομαντισμού συνδέονται με την είσοδο του Ποσειδώνα στον Ταύρο, το ζώδιο που είναι πιο στενά συνδεδεμένο με το ρεαλισμό, την υλική αντίληψη της ζωής αλλά φυσικά και τις πέντε αισθήσεις. Ο ρομαντισμός είναι ένα κίνημα που έχει ως μια από τις κεντρικές του αντιλήψεις πως ο κόσμος είναι στο σύνολο του ΕΝΑΣ ζωντανός οργανισμός και οι αισθήσεις μας και όχι η λογική επιτρέπουν την καθαρή εμπειρία του. Εξίσου ενδιαφέρον είναι πως στις αρχές του 18ου αιώνα είχαμε σύνοδο Ουρανού - Πλούτωνα στην Παρθένο που βρισκόταν σε τρίγωνο με τον Ποσειδώνα στον Ταύρο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εξ ου και ο ριζοσπαστικό χαρακτήρας του κινήματος του ρομαντισμού που ακολουθεί τον καθαρά επιστημονικό/ορθολογικό προσανατολισμό του διαφωτισμού.
Η ίδια σύνοδος Ουρανού - Πλούτωνα επαναλαμβάνεται μετά από δύο αιώνες, μέσα στη δεκαετία του 1960, όπου έχουμε άνοδο του κινήματος των hippies και τα παιδιά των λουλουδιών. Ο Ποσειδώνας τότε σχηματίζει εξάγωνο (ευνοϊκή όψη ξανά) με τον Ποσειδώνα στο Σκορπιό.
Μπεκαρία (1764)
Ανέβασα το συγκεκριμμένο πόστ για να θυμηθούμε πόσο όμορφο είναι κάτι το τόσο απλό όπως η αγάπη, ο έρωτας, ο ενθουσιασμός. Και για μένα που θυμήθηκα κάποια πράγματα.
'Οποιοι σκεφτόμαστε παρόμοια τα πράγματα τουλάχιστον.
Θέλω να πιστεύω ότι έχουμε περάσει προ πολλού την εποχή του Μπεκαρία πάντως. Ο Ρατζνίς/'Οσσο - κατά τι και πιο σύγχρονος - πάντως λέει "Ελευθερία σημαίνει κίνηση προς το άγνωστο, χωρίς να ξέρεις που πας, χωρίς να ξέρεις τι θα συμβεί την επόμενη στιγμή".
Το μέλλον είναι για να υπάρχει μεν στο μυαλό μας, αλλα όχι για να μας τρώει και την ψυχή.
Φυσικά δεν μιλάμε για πτήσεις πάνω σε "ρόζ σύννεφα" αλλά για μία κατάσταση πιο αισθαντική,εκλεπτυσμένη και βαθιά...
Φυσικά και αρχή είναι το μέτρο άρα θα μπορούσαμε ας πούμε να μιλήσουμε σε μια πρώτη φάση για αισθήματα φιλτραρισμένα υπο τα πλάισια της λογικής....
flamescreen73 συμφωνώ και επαυξάνω ως προς τη θέση ότι τα όνειρα υπάρχουν αυτόφωτα μέσα μας....Το πρόβλημα ξεκιναει όταν αυτά γίνονται αυτοσκοπός και η πραγμάτωσή τους εμμονική διάθεση μέσα στο χάος της ανθρώπινης υπαρξης...
Δεν υπάρχουν για να είναι αιωνίως στο βάθος του μυαλού μας και να καταλήγουν απραγματοποίητοι στόχοι, τότε μετατρέπονται σε εφιάλτες. Και δεν είναι όλα το ίδιο, κάποια τα έχουμε αμέσως, κάποια τα κυνηγάμε για χρόνια και δεν είναι εμμονή το να κυνηγάς τα όνειρα σου αφου αυτά είναι οι στόχοι σου. Και χωρίς στόχους ο άνθρωπος δεν προχωράει, δεν έχει κίνητρο.
Και όταν τα πραγματοποιείς, μια αγαλίαση, ότι τα πέτυχες και μια ευφορία απίστευτη και να μετατρέπεσαι σε πομπό αισιοδοξίας και για τους άλλους...τα όνειρα είναι όμορφα πράγματα με αυτά γεμίζεις τις μπαταρίες σου και βλέπεις αλλιώς τη ζωή...λογικό να τα θέλεις να πραγματοποιηθούν, δε βρίσκεις? Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς όνειρα? Γιαυτό και βάζουμε σε διάφορους τομείς.
Η τελευταία πρόταση πήγαινε απλά σε όνειρα τύπου "great expectation" που εννίοτε είναι απλά αδύνατον να πραγματοποιηθούν και έχει να κάνει με υπερεκτίμηση καταστάσεων,δυνατοτήτων αλλά και εξωτερικών παραγόντων που έιναι δυσκολο να εκτιμηθούν στο κατα πόσο θα βοηθήσουν το ονειρο ταδε να πραγματοποιηθεί όπως το θέλω....Γι αυτό και έμαθα στη ζωή μου όταν φτανω σε τοίχο να ξεκινάω το ταξίδι της επαναδιαπραγματευσηςμε τον εαυτό μου και της αυτοκριτικής μου για την επανατοποθέτηση στόχων και ονείρων.....
Τα εκάστοτε όνειρα διεκδικούνται όπως καθένας νομίζει...δεν θα εμποδίσω κάποιον να σταματάει να διεκδικεί τα όνειρα του ή να τα βγάλει απο το μυαλό του, η να τα αλλάξει, αλλά δε σημαίνει ότι είμαστε ίδιοι και θα αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο...μπορει και εγω να διεκδικήσω αλλιώς άλλωστε, λιγότερο, περισσότερο ή και καθόλου, ανάλογα με τα όνειρα και πόσο πολύ θέλω να τα εκπληρώσω...
Και θα σου δώσω και ένα παράδειγμα...το Έβερεστ δεν κατακτιέται αν δεν γίνεις εμμονικός, με την καλή έννοια...και είναι μια ongoing process, μπορείς να πάρεις βοήθεια για αυτό, μπορείς και να το κατακτήσεις μόνος σου που είναι πιο δύσκολο, αλλά πάντα κάτι θα το κάνεις για πρώτη φορά και θα είναι δύσκολο. Αλλά το θέμα είναι να τα παρατάς όταν θέλεις και κρίνεις σωστό, οι απογοητεύσεις είναι μέσα στο παιχνίδι κάποιες φορές, μπορεί και να σκοτωθείς προσπαθώντας...
Αλλά εαν σβήσεις τα όνειρα σου όχι απο δική σου επιθυμία, αλλά επειδή άκουσες κάτι που κάποτε, κάποιος σου είπε, κάπου νομίζω πάνω απο όλα αδικείς τον ευατό σου και τον βάζεις στη διαδικασία να αναμασάει τις σκέψεις και τα αισθήματα του. Γιατί δεν αναλαμβάνει να νιώσει ο άλλος για σένα τον πόνο ή τη χαρά, ή το θυμό ή την αγάπη ή το μίσος. Οχι, αυτή την υποχρέωση την αφήνει στους δικούς σου ώμους. Και όπως και θα έπρεπε.
Πχ...Λόγω της φύσης μου κάποτε ήθελα να γίνω γιατρός...Έδωσα 3 φροες...Και τις 3 απετυχα γιατι ειχα θέμα στο να παπαγαλιζω τα λάθη! Στο βιβλίο χημείας κάποιες εξισώσεις ήταν εσφαλμενες στα παραγωγα αυτων...Ο καθηγητης που μας διδασκε χημεια ελεγε>με του βιβλιου να πατε τον τυπο....Εγώ όμως που ηξερα χημεία και πως να βγάζω σωστα τα παράγωγα δεν το ειχα!!!!Την ώρα εκείνη που επρεπε να λύσω την άσκηση πήγαινα με τη λογική μου.Αποτέλεσμα να μου μηδενιζουν την ασκηση και να κοβομαι!
Δεν περασα....Έπρεπε να κάνω κάτι άλλο...Και έκανα!Κοιτώντας πίσω θεωρώ πλεον ότι δεν είναι τυχαιο που δεν πέρασα...Δεν με ήθελε η ζωη του γιατρού,η φύση του επαγγέλματος,οι συνθηκες εργασιας U name it.....Δεν ηθελε το συμπαν να γινω γιατρός και μου το έδιχνε με τρελλους τρόπους καθε φορά που πηγαινα να δώσω επεφταν κάτι περίεργα...Σαφώς και θα μου πείς ας παπαγάλιζες και θα ήσουν τώρα στο Ιπποκράτειο...
Μπαααααααα...Κάτι άλλο θα με έιχε κοψει ακόμα και αν είχα περάσει...Γιατι δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιούσα τη λογική μου ενάντια στο συναίσθημα....Κοιτώντας τώρα πίσω λεω ΝΑΙ!Δεν έπρεπε να γίνω γιατρός..Θα είχα τρελλο θεμα με πολλους παράγοντες αυτου του επαγγέλματος...Όχι τη φύση της δουλιεάς αλλά τα πλαισιά της....Δεν ήμουν εγω για να γίνω γιατρός όσο και αν το ήθελα,επρεπε να καταπατήσω της αρχες και τη λογική μου και να κανω το λαθος σωστο!!!!
Αχ ρε Καρλ!!!
Αλλά αυτά δεν είναι όνειρα τόσο όσο επιθυμίες...και οι επιθυμίες έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά... Αντικαθίστανται απο άλλες όταν έρθει ο καιρός τους ή μπορεί και να μην αντικατασταθούν και καθόλου, μπορεί να μη χρειάζεται...το να γίνεις γιατρός, δεν είναι στην ουσία όνειρο...είναι μέσο για το όνειρο, να βοηθάς ας πούμε τον κόσμο...μπορεί και να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους, και έχω την εντύπωση ότι δεν σου έχει φύγει σαν επιθυμία...κάπου σα να σε βλέπω ότι προσπαθεις να βοηθάς καταστάσεις - όχι για ιδίον όφελος - αλλά για να επωφεληθούν οι άλλοι...επομένως το όνειρο μένει ζωντανό και πραγματοποιείται κιόλας...άλλαξε όμως το μέσο πραγμάτωσης ή ακόμη και η μέθοδος ή η διάθεση χρόνου...π.χ. μέσω του ελεύθερου χρόνου σου και όχι τόσο της εργασίας(η μέσω και αυτής κατά κάποιον ουδέτερο ή αφαιρετικό τρόπο, δίνοντας στους άλλους χαρά μέσω αυτής, ή διασκέδαση).
Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσεις ποιο ήταν ακριβώς το όνειρο...
Μακάρι κάποτε να μου δωθεί η ευκαιρία να κάνω αυτό που θέλω.....Ως τώρα όσο και να το έχω κυνηγήσει δεν μου έχε κάτσει...Αλλά που θα παει!....Ίσως δεν έχει έρθει ακόμα η ωρα του!...
Θα μας μαλακώσει κάπως από τη σκληρότητα της εποχής που διανύουμε πιστεύω. Τελοσπάντων.
Καλά Χριστούγεννα να' χουμε.
: http://www.youtube.com/watch?v=tE5NLpZC6r0
Εννοείται στο γνωστό νούμερο.