Σε λίγες ώρες θα είχες γενέθλια... Ξέρεις, από τα δικά μας, τα αστρολογικά. Ηλιακή επιστροφή. Ψάρι, γεννημένη στη μηδενική μοίρα. Μάλλον ήθελες να βγεις ψάρι για να νοιάζεσαι για τους άλλους. Για να νοιάζεσαι υπερβολικά ίσως. Στην ηλιακή σου επιστροφή φέτος σε θυμήθηκα έγκαιρα (με τα γενέθλια γενικά δεν τα πήγαινα καλά, το θυμάσαι?).

Dream, άλλαξαν πολλά στο Stardome. Αλλάξαμε. Μπήκαμε στη νέα εποχή. Γίναμε "επίσημοι"... Σ' ακούω να γελάς ήδη. Ναι, είναι αστείο από μια έννοια. Πάμε στο σημαντικό όμως. Θυμάσαι τότε που είμαστε 5000 με το ζόρι; Είχαν γίνει 20.000 πριν φύγεις. Και τώρα είμαστε πάνω από 50000. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; 30000 άνθρωποι δεν κατάφεραν να σε διαβάσουν ποτέ! Ελπίζω να μου επιτρέπεις να τους χαρίσω ένα μικρό κομμάτι από την υπέροχη υπόσταση σου. Κι αν δεν μου επιτρέπεις ελπίζω να με συγχωρείς (τι ζητάω από μια Σκορπιοσελήνη ε? Τέλος πάντων, θα πάρω τα ρίσκα μου). Ένα κομμάτι που είχες γράψει λίγες μέρες πριν του Αγ. Βαλεντίνου, το μακρινό πια 2007 (πως πέρασαν αυτά τα κωλοχρόνια...). Χρόνια πολλά! Γιατί θα είναι πολλά, όσο μερικοί κουβαλάμε μέσα μας μερικά από τα λογάκια σου.

Κυρίες και κύριοι, η DreamShow μας...

ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ 

Έρχεται του Αγίου και λέω με την αφορμή να κανω τρία δωρα (συμβολικος αριθμος) -ενα καθε μερα, σαν ευχες στο τζίνι, σαν εξόφληση των λογαριασμών ΟΤΕ και ΕΥΔΑΠ στο γκισε του Ταχυδρομείου...
Κοιτάχτε απο την κλειδαρότρυπα -γιαυτο άλλωστε τραβηξαμε το κλειδι, να μπει λίγο Φως, Φως στα Μαύρα Σκοτάδια του Ερωτα (ξερω-ξερω, Φεγγάρια...)
Γράμμα 1o λοιπόν, Γράμμα στον Prince... Oliver.

2/11/2…
 

 

…«μα γιατί το τραγούδι να ναι λυπητερό, μεμιάς θαρρείς κι απ την καρδιά μου ξέκοψε κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά ανέβηκε στα χείλη μου και μ έπνιξε».

Κουράστηκα Prince. Enough is not enough, αντιθέτως απ ότι έλεγε το παλιό τραγούδι, ούτε και το θυμάμαι πια… Ένας κούκος δεν έφερε ποτέ την Άνοιξη, πόσο μάλλον ένα «κούκου»… Κούκου - Τα!! (δεν έχεις εσύ μόνο το αποκλειστικό προνόμιο πρόσβασης στην μπεμπέ φάση-αφασία. Αν και τα πρωτότοκα είναι συνήθως μικρομέγαλα από πολύ νωρίς, υπήρξα κι εγώ «μπέμπα» και μάλιστα υπήρξα πολύ μετά την ενηλικίωση μου).
Πολλά placebos μαζεμένα αλλά ποιος κατάφερε τελικά να κοροϊδέψει τον ίδιο του τον εαυτό; Κι αν η «α-σθένεια» (από το α-στερητικό και τη «δύναμη» βγαίνει η αρρώστια· δύναμη, σθένος, ρώμη…) είναι «πραγματική», πόσες αυθυποβολές επιδέχεται; Στην καλύτερη περίπτωση επέρχεται «στασιμότητα», δηλαδή «χρόνια» κατάσταση (και καταχρηστική).

Πω-πω, Νέα Σελήνη σήμερα (πάνω στη Σελήνη μου ακριβώς) και με πήδηξε. Τα «καλά» του Σκορπιού… Κατά τα άλλα, όλα έπρεπε να είναι ειδυλλιακά τουλάχιστον, σύμφωνα με τα εγχειρίδια. Ναι, παρά τρίχα! Τις πλανητικές αναποδιές τις είδαμε όλες και μάλιστα 3D, χαΐρι δεν έτυχε να δω ποτέ! Έκ(θ)λειψη εις το διηνεκές…

Έχω οχτώ χιλιάδες ερωτήσεις. Δεν δικαιούμαι όμως! Και το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι για τις περισσότερες έχω δικές μου «απαντήσεις». Μπορεί με τις αυθαίρετες (και εναλλακτικές, για ποικιλία) απαντήσεις μου απλώς να χτίζω ένα παράλληλο σύμπαν και στην άμμο παλάτια· μπα, καθόλου «παλάτια» δεν είναι τα πυργάκια μου –πίστεψε με. Πύργοι κι αλογάκια πέφτουν αβέρτα στο σκάκι μου και στρατιωτάκια κι όλα, πάρτα κάτω. Ότι μπορώ κάνω με τη Ren μου μόνο αλλά το χουμε ρίξει στο τσάμικο μέσα στο ναρκοπέδιο μου φαίνεται…
Και με «ψέματα» (κατά συνθήκη ή κατά συνείδηση, της άγνοιας, τα εξ αμελείας, της συνενοχής, όλα ψέματα δεν είναι εντέλει;) το ίδιο παράλληλα και ασύμπτωτα σύμπαντα δημιουργούνται. Άλλωστε τι είναι «για πάντα»; Αυτό που είναι η μαρτυρία του σήμερα και αλήθεια, αύριο είναι κάτι άλλο και μεθαύριο είναι παλιά ξινά σταφύλια, λήθη, τίποτα. Σε παράφραση: δε φοβάμαι τίποτα γιατί δεν πιστεύω (σε) τίποτα…

Βαριά φιλοσοφία Prince. Κι εσύ -για του λόγους σου- επέλεξες απέναντι μου να πάρεις θέση «μωρού» (χαζό παιδί χαρά γεμάτο). Γιατί να σου χαλάσω τη «Χαρά» της υπόθεσης;;; Είναι εγκληματικό. Άπλωσες το χέρι στην ευδαιμονία του νηπιακού ακαταλόγιστου κι όχι στον βάσανο –σοφή επιλογή! Για το μήλο της Γνώσης εξοστρακίστηκαν οι άλλοι από τον Παράδεισο, για ένα «Γιατί… όχι». Τι να λέμε τώρα;…
 

Prince, αυτό το σκάκι από εκδρομή αναψυχής έγινε πολεμική εκστρατεία. Τέλειωσαν τα παιχνιδάκια, τα λαλά-λα, οι μύθοι και τα παραμυθάκια. Δεν είσαι στο απυρόβλητο· φυλάξου!! Δεν είναι ούτε καν προειδοποίηση· είναι μια ιπποτική κίνηση αβροφροσύνης από γυναικόπαιδα (που όταν χρειαστεί φυλάνε Θερμοπύλες). Την επόμενη φορά θα σου ρίξω!
«Ας ζήσω ή ας πεθάνω σʼ ένα flamenco απάνω»…