Οι ανησυχίες της Magneto με ώθησαν στο να μοιραστώ τις σκέψεις μου...

Είμαστε τελικά όλες οι γυναίκες προορισμένες για να κάνουμε οικογένεια; Ή έχουμε παιδαγωγηθεί από μικρές για να το νομίζουμε αυτό; Τελικά όποιες από εμάς δεν κάνουμε παιδιά έιτε γιατί δεν έτυχε, είτε γιατί δε μπορούμε, είτε γιατί όταν μποροσύσαμε δε θέλαμε είμαστε καταδικασμένες να δυστυχίσουμε; Μου ακούγεται εξαιρετικά επικίνδυνο κάτι τέτοιο. 

Προσωπικά δεν έχω νιώσει την ανάγκη να γίνω μάνα. Το αντίθετο θα έλεγα. Έχω ανήψια και φίλες με παιδάκια και αν και τα λατρεύω και όταν τα βλέπω ασχολούμαι και παίζω μαζί τους, είμαι μέχρι εκει, για κάνα δύωρο το πάρα πολύ, μετά με κουράζουν αφάνταστα...

Όταν λέω ότι νιώθω πως δεν θέλω να κάνω παιδιά, οι φίλες μου με κοιτάνε σαν άλιεν και μόλις τους περάσει το σοκ από αυτό που άκουσαν μου εξαπολύουν επίθεση! Αυτός είναι ο προοροσμός της γυναίκας, δε μπορούν να με ακούνε να λέω τέτοιες βλακείες, είμαι αντιδραστική και απλά θέλω να είμαι ο αντίλογος και άλλα πολλά. Δεν το πιστεύουν ότι μπορεί να νιώθω έτσι. Είμαι 30, δεν θέλω να είμαι απόλυτη, ίσως αργότερα στη ζωή μου θελήσω να κάνω παιδι, δεν ξέρω... Το μόνο που ξέρω με 100% σιγουριά είναι ότι δεν θέλω να κάνω παιδί αν δουλεύω ατελειώτες ώρες οπότε θα μεγαλώσει στον αυτόματο, χωρίς μάνα, ίσως με τις γιαγιάδες, όπως επίσης ότι δεν θέλω να κάνω παιδί εάν δε βρω τον άνδρα που θα μου δημιουργήσει την επιθυμία να κάνω παιδί μαζί του. Νομίζω ότι θα ήταν και ο μόνος λόγος που θα σκεφτόμουν την μητρότητα, ο άνδρας που θα με έκανε να θέλω με όλο μου το είναι να με τεκνοποιήσει, που θα ένιωθα πως ένα παιδί πραγματικά θα συμπληρώσει την ευτυχία μας.

Είμαι εκ φύσεως άνθρωπος που θέλω και απαιτώ τον προσωπικό μου χώρο και χρόνο. Δε μπορώ καθόλου να εξαρτώνται άλλοι από εμένα, με πνίγει αυτό. Όταν χρειαστεί θα τρέξω, θα σκιστω αλλά δε θα βάλω από μόνη μου έγνοιες στον εαυτό μου. Ούτε θέλω να κάνω καμιά τρελή καριέρα. Και αυτό ένας περιορισμός είναι. Θέλω να κάνω μια δουλεία που να μου προσφέρει τα προς το ζην, να μπορώ να ζω αξιοπρεπώς και να έχω το χρόνο και την άνεση να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν και μου προσφέρουν ηρεμία και γαλήνη. 

Αυτό λοιπον που με φοβίζει -γιάτι κάποια στιγμή πρέπει να καταλλήξω κάπου- είναι μήπως τελικά το περιβάλλον μου, η κοινωνία τελικώς με πείσει ότι ένας από τους προορισμούς μου σε αυτή τη ζωή πρέπει να είναι και η οικογένεια, ή ακόμα χειρότερα, μήπως πεισθώ ότι εάν δεν κάνω τελικά οικογένεια είμαι καταδικασμένη να μείνω ανολοκλήρωτη κι δυστυχισμένη...

Και για να δώσω και μια αστρολογική πινελιά, έχω ακμή 5ου στο σκορπιό με ουρανό, ποσειδώνα και βερτεξ στον τοξότη (ο ποσειδώνας κάνει τετράγωνα με σελήνη και άρη στους ιχθείς, εξάγωνο με ερμή στον υδροχόο, ο ουρανός τρίγωνα με κλ. τύχης και ωροσκόπο στο λεοντάρι και το βέρτεξ τετράγωνα με τα φώτα στους ιχθείς και τρίγωνο με Β.δεσμό στο λεοντάρι)