Η Κυριακή 15 Ιανουαρίου αλλά και η Δευτέρα 16 Ιανουαρίου σηματοδοτούν δύο ημέρες κατά τις οποίες οι βασικοί πλανήτες της σχέσης και της προσέγγισης ανάμεσα στους ανθρώπους, η Σελήνη και η Αφροδίτη, θα βρεθούν σε όψεις συνόδου με ένα πλανήτη και έναν αστεροειδή, τον Κρόνο και το Χείρωνα αντίστοιχα, που δηλώνουν της αντίθετες τάσεις. Έννοιες όπως απόσταση, παγωμάρα, τυπικότητα, όρια, μοναξιά, τραύμα, πληγή και ασθένεια θα προσεγγίσουν έννοιες όπως η αγάπη, η αφοσίωση, η δοτικότητα και η συναισθηματική προσέγγιση και θα δημιουργήσουν ένα εκρηκτικό, συναισθηματικά κυρίως, σκηνικό.

Η Σελήνη σε σύνοδο με το Ζυγό σηματοδοτεί την τακτική επαφή αυτών των δύο πλανητών, μία φορά κάθε μήνα, και είναι η στιγμή που δίνεις σημασία (ή σου τονίζουν) το αγκάθι που υπάρχει στη ζωή σου και σε κάνει να θέλεις να αποδράσεις από αυτή. Οι σχέσεις γίνονται τυπικές ή απόμακρες, ψυχρές ή ανύπαρκτες, φοβιστικές ή εξαρτώμενες και μπορεί να νιώσεις πως η απόσταση ανάμεσα σε εσένα και στον/ην Άλλο/η (σύντροφο, φίλο, συνεργάτη, συνάδελφο, γονιό) μεγαλώνει. Είναι φυσικό λοιπόν, η Δευτέρα 16 Ιανουαρίου να εκκινεί μία εβδομάδα που μπορεί να φαντάζει σαν την μπάλα στα πόδια του βαρυποινίτη.

Από την άλλη πλευρά, η σύνοδος της Αφροδίτης με το Χείρωνα στους Ιχθείς φωνάζει από μακριά πως η αγάπη περιλαμβάνεις και πόνο. Η αδυναμία σου να αγαπήσεις τον εαυτό σου μπορεί να αποτελέσει αφορμή να αναζητήσεις εξωτερικά ερεθίσματα για να δώσεις λογικές εξηγήσεις στην κατάσταση που βιώνεις. Η μοναξιά δε σημαίνει πως δε σε πλησιάζουν οι άλλοι γύρω σου, αλλά πως δεν αφήνεις να σε πλησιάσουν γιατί γνωρίζεις πως θα πρέπει να δώσεις για να πάρεις. Και όταν λέω να δώσεις δεν αναφέρομαι σε υλικά αγαθά, δεν εννοώ να κάνεις κινήσεις εντυπωσιασμού, αλλά κινήσεις ουσίας που χτυπούν στην καρδιά του/ης Άλλου/ης.

Με τη σύνοδο Αφροδίτης/Χείρωνα μπορείς να εκτιμήσεις καλύτερα τον εαυτό σου, αφού θα αντιληφθείς πως η συναισθηματική επαφή έχει και πόνο. Φυσικά και κουβαλάς μέσα σου εμπειρίες και μνήμες, εικόνες και ήχους από τραυματικές στιγμές και είναι απόλυτα κατανοητό να μη θέλεις να τις σερβίρεις σε κοινή θέα. Όταν όμως δεν τρομάξεις στο να απλώσεις τις φοβίες σου μπροστά στα μάτια του/ης Άλλου/ης, τότε μόνο θα απομυθοποιήσεις και θα σε απομυθοποιήσει και ο/η Άλλος/η και θα καταλάβετε πως το φάρμακο για να σταματήσει να σε ενοχλεί αυτό το εσωτερικό αγκάθι είναι να αγαπήσεις. Και δεν αναφέρομαι στην αγάπη για τον/ην Άλλο/η, αλλά στην αγάπη για εσένα, τις δυνάμεις και τις αδυναμίες σου, τις ικανότητες και τις φοβίες σου, τα ταλέντα και τα κόμπλεξ σου.

Εμπρός λοιπόν, στάσου μπροστά στον καθρέφτη και αγάπησε τον εαυτό σου, βρες την άλλη σου πλευρά που επιμένεις να θεωρείς αδύναμη και καχεκτική. Και αν ο καθρέφτης είναι ο/η Άλλος/η, τότε η ίαση είναι ένα παιχνίδι που έχει δύο νικητές και ένα μοναδικό έπαθλο: μία ασυνείδητα τραυματική, άρα συνειδητά υγιή, σχέση...

Από signingstar στις 15-01-2012