Ο φόβος

Υπάρχει πάντα μία δόση φόβου απέναντι στις πολύ στενές σχέσεις, ενός φόβου που δημιουργείται στην παιδική ηλικία και οφείλεται στην εμπειρία κάποιας πρώιμης δύσκολης σχέσης. Η επιθυμία, όμως, των περισσότερων από μας να γίνουμε ζευγάρι με κάποιον άλλο, είναι πολύ ισχυρότερη από το φόβο μας και τον υπερνικά. Μέσα από μια ερωτική σχέση, έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να μάθουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Για ένα άτομο με ανάδρομο Κρόνο στο γενέθλιο χάρτη, οι φόβοι απέναντι στην οικειότητα και τις στενές σχέσεις είναι τεράστιοι. Είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να συνδεθεί εύκολα με τους άλλους και να δείχνει πολύ φιλικός και φαινομενικά εξωστρεφής. Η αλήθεια όμως είναι, ότι τα πηγαίνει θαυμάσια με τους ξένους ή με τους νέους του φίλους, αλλά αντίθετα, «απενεργοποιεί» και «ευνουχίζει» όσους είναι καιρό δίπλα του και τον αγαπούν ή όποιον τον πλησιάζει τόσο κοντά, ώστε να μπορεί να εντοπίσει τις λεπτές «ρωγμές» στην εικόνα που προτιμά να δείχνει στον κόσμο. Κάτω από το έντονο «εγώ» που προβάλλει, υπάρχει κρυμμένο ένα πολύ τρυφερό και συναισθηματικά ευάλωτο βρέφος που θέλει να αγαπηθεί γι΄ αυτό που είναι, που λαχταρά να το φροντίσουν, να το λατρέψουν, να το καταλάβουν και να το εκτιμήσουν. Ένας άνθρωπος με ανάδρομο Κρόνο, φοβάται ότι δεν είναι αρκετά καλός, ότι δεν είναι αυτό που οι άλλοι περιμένουν από εκείνον, ότι είναι αδύναμος και ευάλωτος απέναντι στους άλλους ή ακόμη χειρότερα, ότι είναι άχρηστος και ότι δεν τον χρειάζεται κανένας. Ο φόβος αυτός οδηγεί την ψυχή του όλο και βαθύτερα σε ένα απομονωμένο και μοναχικό μέρος, όπου σαν ένας ξένος μέσα στο σκοτάδι, παρακολουθεί τους άλλους και αναρωτιέται, γιατί να νιώθει τόσο φρικτά μόνος.

Ο έρωτας

Είναι ένας άνθρωπος που απορροφά σαν σφουγγάρι όλη την ενέργεια των γύρω του και διαισθητικά γνωρίζει τι συμβαίνει και πώς να προστατεύει τον εαυτό μέσα σε μια κατάσταση. Η ιδιαιτερότητά του αυτή, τον οδηγεί από πολύ νωρίς στην προσπάθεια κατασκευής ανώφελων ορίων. Καθώς το «εγώ» του αναπτύσσεται, μαθαίνει να χτίζει ψηλότερα και παχύτερα συναισθηματικά τοιχώματα, εξαιρετικά αμυντικά εμπόδια, και είναι σαν να΄χει κρεμασμένη στο λαιμό του την ταμπέλα «μην πλησιάζετε». Φυσικά, όσοι διατηρούν επιφανειακές σχέσεις με τον άνθρωπο αυτό, πιθανόν να μην το αντιλαμβάνονται έτσι, επειδή οι φόβοι του δεν ενεργοποιούνται, παρά μόνο όταν κάποιος τον πλησιάσει περισσότερο και αναπτύξει μαζί του στενότερη σχέση. Μόλις ο έρωτας πλησιάσει, γίνεται το Μπαμ! Ο φόβος αρχίζει να τον πλημμυρίζει και τα προστατευτικά τείχη ξαφνικά και ως δια μαγείας ορθώνονται. Η ανησυχία ότι το αγαπημένο πρόσωπο δεν θα αγαπήσει τον «πραγματικό» εαυτό του, μπορεί να είναι τόσο ισχυρή, ώστε το επόμενο βήμα του είναι να απομακρυνθεί συναισθηματικά ή να διακόψει τη σχέση, προκειμένου να προστατεύσει τον εαυτό του και τον αγαπημένο του. Η ειρωνεία είναι, πως αν τολμούσε να πλησιάσει τον άνθρωπο που αγαπά, αν του μιλούσε ανοιχτά, και αν έβρισκε έναν τρόπο να γκρεμίσει τα τείχη, θα μάθαινε, ότι ο άλλος αγαπά την τρωτότητά του, και ότι παρουσιάζοντας τον πραγματικό εαυτό του, έχει τη δυνατότητα ν΄αγαπηθεί γι΄ αυτό που είναι, με όλα τα τραύματα και τις πληγές που μπορεί να κουβαλά. Ωστόσο, από τη στιγμή που τελικά αρχίσει να ανοίγεται στον αγαπημένο του, η ένταση της «αφύπνισης» μπορεί να είναι τόσο μεγάλη, ώστε να νιώσει την ανάγκη να αποσυρθεί και να προστατευθεί με κάθε κόστος. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα, όταν πρόκειται για την έναρξη μιας καρμικής ερωτικής σχέσης.

Η άρνηση

Η απομάκρυνση και η άρνηση της αγάπης κομματιάζει την καρδιά και των δύο. Παρότι ο έρωτας αποσύρεται με δική του πρωτοβουλία, ο άνθρωπος με τον ανάδρομο Κρόνο υποφέρει και αισθάνεται στερημένος, και μάλιστα ο πόνος είναι ακόμη μεγαλύτερος γι΄αυτόν από ό,τι για τον αγαπημένο του. Η αδυναμία του να αντιμετωπίσει την οικειότητα, τον ωθεί στην απομόνωση, την απελπισία και τη μοναξιά, και δεν μπορεί εύκολα να καταπραΰνει και να μετριάσει αυτά τα συναισθήματα. Αν το αγαπημένο πρόσωπο δεν έχει κι αυτό ανάδρομο Κρόνο, είναι σε θέση να προχωρήσει μπροστά αντιμετωπίζοντας τη σχέση ως μια μεγάλη εμπειρία ζωής. Το πρόσωπο με τον ανάδρομο Κρόνο, επίσης, μπορεί να μάθει πολλά για τον εαυτό του, αλλά η δυστυχία που θα συνοδεύει αυτό το «μάθημα» μπορεί να διαρκέσει για αρκετά χρόνια, καθώς θα συνειδητοποιεί αργά-αργά, ότι ήταν η δική του ανικανότητα να αγαπήσει που δημιούργησε το σχίσμα και έδιωξε την αγάπη μακριά.

Τα «παζάρια»

Όσοι έχουν ορθόδρομο Κρόνο στο χάρτη τους, έχουν έναν Κρόνο λίγο-πολύ στα καλύτερά του, γιατί σ΄αυτή την περίπτωση, ο πλανήτης δημιουργεί δομές και προικίζει την προσωπικότητα με τις απαραίτητες δυνάμεις που χρειάζεται για να λάμψει στον κόσμο. Όσοι όμως έχουν τον πλανήτη αυτό ανάδρομο, χτίζουν δομές εντός τους για να κρύψουν αυτό το φως. Δεν νιώθουν αρκετά ασφαλείς μέσα στον κόσμο, ώστε να μοιραστούν πραγματικά τον εαυτό τους. «Καταπίνουν» τα ίδια τους τα δημιουργήματα και τα κρατούν στο σκοτάδι. Το να μοιραστούν τον εαυτό τους εμπεριέχει τον κίνδυνο της απόρριψης καθώς και της απώλειας της προσωπικής τους ισχύος ή του κύρους τους. Ο Κρόνος, στη χειρότερη μορφή του, είναι ένα άπληστο, φοβισμένο, εγωιστικό μικρό αγόρι, που καταβροχθίζει όλα τα μπισκότα και δεν τα μοιράζεται με κανέναν. Χρησιμοποιεί τα μπισκότα αυτά για να «παζαρέψει», και έτσι κρατά όλους τους άλλους (τις εξωτερικές απειλές) μακριά του . Αν οι άλλοι κάνουν ό,τι επιθυμεί ο ίδιος, τότε ίσως – αλλά και πάλι παίζεται – να τους προσφέρει ένα μπισκότο ως ανταμοιβή. Ο άνθρωπος αυτός ενδέχεται να γνωρίζει απόλυτα αυτή την πτυχή της προσωπικότητάς του, εντούτοις όμως είναι απρόθυμος ή ανίκανος να παραδεχτεί, ότι το παιδί μέσα του πρέπει να μεγαλώσει και να μπει στον κόσμο των ενηλίκων. Ο μόνος τρόπος για να μεγαλώσει, ωστόσο, να αναπτύξει πραγματικά τον εαυτό και να μάθει τις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες του, είναι μέσα από τις σχέσεις του με τους άλλους.

Ο ρόλος του πατέρα

Η σχέση με τον πατέρα έχει συχνά διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση του ισχυρού εξωτερικού περιβλήματος και στο ευάλωτο βρέφος που κρύβει μέσα του. Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να μην είχε μια ισχυρή πατρική φιγούρα στη ζωή του. Ο πατέρας μπορεί να ήταν απών, σωματικά, διανοητικά ή συναισθηματικά, έτσι το παιδί ανέλαβε έναν ισχυρό, προστατευτικό ρόλο μέσα στην οικογένεια, στην ουσία το ρόλο του πατέρα απέναντι στον εαυτό του, στα αδέρφια του, ακόμη και στη μητέρα του. Η λαχτάρα του για πατέρα μπορεί να έχει γίνει ισχυρότερη, απλά επειδή εκείνος δεν ήταν διαθέσιμος. Το παιδί μπορεί να αισθάνθηκε ότι η απουσία του πατέρα οφειλόταν σε δικό του λάθος ή να ενοχοποίησε και να κατηγόρησε γι΄αυτό τη μητέρα. Σ΄αυτή την περίπτωση υπήρξε πρόβλημα και με τις δύο γονικές φιγούρες, και το παιδί είχε πια την αίσθηση ότι εκπλήρωνε και υποκαθιστούσε το ρόλο και των δύο γονέων του. Ο άνθρωπος με ανάδρομο Κρόνο συνήθως έμοιαζε πολύ ώριμος στους ξένους κατά τη διάρκεια της εφηβείας του και των πρώτων ενήλικων χρόνων της ζωής του, μόνο που φόρτωνε τους φαινομενικά ισχυρούς του ώμους με πολύ μεγαλύτερες ευθύνες. Δεν υπήρχε ποτέ πολύς χώρος για συναισθηματισμούς, δεν υπήρχε χρόνος για κλάμα και γκρίνια, ούτε η δυνατότητα να σπαταλά το χρόνο του σαν όλα τα παιδιά. Η επιβράβευση, για το ότι ήταν ένα τόσο δυνατό αγόρι (ή κορίτσι), επιβεβαίωνε τον «πατρικό» του ρόλο, και την πορεία του ως μια φιγούρα εξουσίας πάνω στους άλλους, ενός ανθρώπου που θα μπορούσε να ανταποκριθεί και να αναλάβει την ευθύνη όποτε χρειαζόταν. Μέσα του, το μικρό παιδί κραύγαζε για προσοχή, αλλά ο «ώριμος» εαυτός του του έλεγε να του βουλώσει και να συνεχίσει να κάνει αυτό που οι άλλοι περίμεναν από εκείνον. Έτσι το παιδί παρέμενε μέσα του, φυλακισμένο, καθώς ο ανάδρομος Κρόνος είχε «καταπιεί» την επιθυμία του να είναι ελεύθερο, και την ανάγκη του να αγαπηθεί, να ωριμάσει και να εκφραστεί.

Ο γάμος & ο καρμικός έρωτας

Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, όταν έρθει αντιμέτωπος με ένα πρόσωπο που μπορεί να διαπεράσει τις άμυνές του, θα δει ν΄ανοίγεται μπροστά του ένας ολόκληρος καινούργιος κόσμος, ένας κόσμος όπου δεν θα χρειάζεται να παίζει το ρόλο του τιμονιέρη και όπου η δομή του «εγώ» του θα καταρρεύσει κάτω από το φως της πραγματικής αγάπης. Πολύ συχνά ένας άνθρωπος με ανάδρομο Κρόνο παντρεύεται πολύ νέος, μόνο και μόνο για να διαπιστώσει τελικά, ότι ο σύντροφός του δεν είναι συμβατός ή δεν εκπληρώνει αυτό που πραγματικά ζητά η ψυχή του. Παντρεύτηκε, επειδή είθισται κοινωνικά να παντρεύονται οι άνθρωποι, και σε πολλές περιπτώσεις επειδή ο σύντροφός του ήθελε το γάμο. Τελικά, κάποια στιγμή της ζωής του, θα έρθει πρόσωπο με πρόσωπο μ΄αυτό που ονομάζουμε καρμικό έρωτα, με έναν εραστή που πραγματικά θα του πάρει τα μυαλά. Κάποιον που θα κατανοεί και θα αποδέχεται την τρωτότητά του και τον αληθινό εσωτερικό εαυτό του. Κι αυτό μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε, είτε είναι ήδη παντρεμένος είτε όχι. Φανταστείτε την ένταση και τη σφοδρότητα αυτής της ένωσης. Φανταστείτε τη λαχτάρα της ψυχής ενός ανθρώπου με ανάδρομο Κρόνο, όταν αυτός (ή αυτή), συναντά αυτόν που θα μπορούσε να είναι η προσωποποίηση της αγάπης που περίμενε μια ολόκληρη ζωή. Τότε, σε περίπτωση που είναι παντρεμένος, διαπιστώνει ότι βρίσκεται ήδη αλυσοδεμένος μέσα σε έναν δύσκολο γάμο και για να κάνει ό,τι η κοινωνία περιμένει από αυτόν, θα πρέπει να παραμείνει με το σύζυγο. Το να αρνηθεί ο άνθρωπος αυτός τον έρωτα της ζωής του και να παραμείνει με το σύζυγο, ανεξάρτητα από το πόσο ακατάλληλος μπορεί να είναι, αποτελεί μια άλλη μια έκφραση του τρόπου με τον οποίο η ενέργεια του ανάδρομου Κρόνου γυρίζει προς τα μέσα και καταστρέφει (ή εμποδίζει) την ψυχή από την ανάπτυξη και την εξέλιξή της. Αρνούμενος να μπει σε μια παθιασμένη ερωτική σχέση, που έχει τη δύναμη να διαπεράσει όλες τις άμυνες του «εγώ» του, ο άνθρωπος αυτός απαρνιέται τις ανάγκες της ψυχής του.

Η κατάρρευση της πρόσοψης & η θεραπεία

Για να ξεπεράσει τα εμπόδια του ανάδρομου γενέθλιου Κρόνου του κανείς, πρέπει να καεί στις φωτιές της κόλασης. Να εγκαταλείψει την αίσθηση του εαυτού του και να αφήσει το άλλο πρόσωπο να τον πλησιάσει. Πρέπει να παραδοθεί. Να επιτρέψει στο παιδί που είναι μέσα του να γεννηθεί και να συμφιλιωθεί μαζί του. Να αφήσει τον κόσμο να καταρρεύσει. Μόλις η πρόσοψη καταρρεύσει, ο άνθρωπος με ανάδρομο Κρόνο θα συνειδητοποιήσει, ότι αυτό που κάποτε αντιμετώπιζε με φόβο, είναι στην πραγματικότητα ο δρόμος προς τα εμπρός, προς το φως. Δεν θα θέλει πια να χτίσει εσωτερικές άμυνες, και θα προσπαθεί όλη αυτή τη δημιουργική δύναμη που έκρυβε μέσα σε τόσο στενά όρια, να την εξωτερικεύσει, να τη δείξει έξω στον κόσμο. Θα θελήσει ν΄αφήσει το εσωτερικό του φως να λάμψει και δεν θα το ξανακρύψει πια. Οι φλόγες ενός παθιασμένου έρωτα ίσως να είναι η μόνη τόσο ισχυρή δύναμη, που μπορεί να διαλύσει τη σκληρή και τραχιά μάσκα του ανθρώπου με ανάδρομο Κρόνο. Όποιος όμως δεν γνωρίζει αυτή τη βαριά ενέργεια του πλανήτη και την επιρροή που έχει επάνω στη ζωή του, μπορεί να τρέξει να ….γλιτώσει από την αγάπη, όταν τον πλησιάσει, εξακολουθώντας να κρατά κλειδωμένο το παιδί μέσα του, και χτίζοντας μια προσωπικότητα που θα κρατά τους άλλους μακριά. Συνειδητοποιώντας όλο και περισσότερο τις δυσκολίες της παιδικής του ηλικίας, τη λατρεία ή την οργή για τον πατέρα ή τους γονείς γενικότερα, και το πώς αυτά τα συναισθήματα επηρεάζουν ακόμα τη ζωή του, είναι ίσως ο σημαντικότερος τρόπος για να ανοιχτεί στους άλλους. Γκρεμίζοντας τις άμυνες, ο άνθρωπος με ανάδρομο Κρόνο αποκτά τη δυνατότητα να γίνει ο ίδιος ένα λαμπρό φως αληθινής εξουσίας και κύρους, αντί να αρνείται τη ζωή, τη δύναμή του να δημιουργεί, να σχεδιάζει και να διαμορφώνει το δικό του κόσμο.

http://asteriskos.wordpress.com/2012/02/19