Τα είπε όλα ο άνθρωπος! έτσι είναι δυστυχώς κατά την ταπεινή μου γνώμη. Μιλά ως άντρας, αλλά αν όπου κορίτσι/κοπέλα βάλεις τη λέξη αγόρι/άντρας νομίζω δεν αλλάζει τίποτα...
Σημασία δεν έχει που έμπλεξες.
Σημασία έχει να δώσεις χρόνο κατανόηση και πίστη, για να μπορέσεις να μείνεις μαζί του/της, έαν το επιθυμείς.
btw
Το όμορφο δεν έχει καμία σχέση, αλλίως ο κάκτος θα ήτανε το πιο άσχημο ...φυτό (που δεν είναι).
Το πιο άσχημο είναι αυτός που δεν νοίαζεται για τίποτα, παρά μόνον για τον ευατό του.
"Ερωτευόμαστε για να ξεφύγουμε από τα φαντάσματα
προηγούμενων ερώτων και οι προηγούμενοι έρωτες των αλλωνών, μάς προλαβαίνουν
στη στροφή και μας ζητούν να πληρώσουμε ανεξόφλητους λογαριασμούς, γραμμάτια
εισπρακτέα από τον κομιστή άμα τη εμφανίσει."
Αυτό είναι λάθος. Λάθος κίνηση για εμένα. Όχι μόνο δεν θα ξεφύγεις από αυτό που ένιωθες κάτι για κάποιον, αλλά σε αυτήν την δίνη θα βρείς και ένα θύμα. Ώστε την χειρότερη του στιγμή, θα τον θυσιάσεις για να γυρίσεις σε έναν πρώην.
Όμως μάλλον σε κανέναν δεν ενδιαφέρει τι έχει να πει η ζωή. Και έτσι ένας κύκλος δεν θα κλείσει ποτέ, και για ποιο λόγο στην τελική;
Γιατί πολλοί προτιμάνε να ζούνε με κάποιον που θα τους οδηγεί στην καταστροφή, αδιαφορώντας για τον ίδιο τους τον εαυτό. Και στην τελική.. δικός σου ειναι ο εαυτός. Κάνε τον ότι θέλεις Γιατί όμως να μπλέξεις και έναν άλλο, στην καταστρόφη σου.. έναν 3ο
Σκεπτόμενε Τοξότη παρασκεφτεσαι και τα κανεις κουλουβάχατα στο τέλος.
Δε σου λεει ότι είναι σωστό ή λάθος παρουσιάζει μια κατασταση. Πας μες στην τρελή χαρά να κάνεις σχέση με κάποιον που γνωριζεις και τα κομπλεξ κ τα ψυχικά τραύματα που κουβαλάει από προηγούμενες σχεσεις ή τον τρόπο που μεγάλωσε τα βγάζει πάνω σου και σου καταστρέφει την αθωοτητά σου και την πίστη σου στους ανθρώπους.
Η πίστη μας στους ανθρώπους alice16 δοκιμάζεται καθημερινά και αν δεν δοκιμαζόταν δεν θα λεγόταν πίστη. Αν ο κάθε άνθρωπος ερωτεύεται για να ξεπεράσει τα φαντάσματα προηγούμενων σχέσεων, τότε ήδη υπάρχουν προβλήματα. Όμως αν η αθωότητα μας υπάρχει μονάχα γιατί δεν μας έχουν πληγώσει,τότε ονομάζεται αφέλεια. Για μένα το στοίχημα στη ζωή ειναι να μπορούμε μέσω του ρεαλισμού μας, δηλαδή την αποδοχή της πραγματικότητας και των γεγονότων,να επιστρέφουμε στον ονειρικό μας κόσμο. Αλλά όχι γιατί θέλουμε να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα αλλά γιατί από το όνειρο προερχόμαστε.
Kαι εγω για να ξεκινησω κατι καινουριο σημαινει οτι εχει τελειωσει το προηγουμενο αλλα ολοι οι ανθρωποι δεν ειναι το ιδιο...Ο καθενας εχει τι δικες του ιδιαιτερορητες...Αλλοι τα κουβαλανε και περιιμεουν απο καποιους να τα λυσουν .....
Δεν νομιζω οτι θελει να πει πως ξεκινας μια καινουρια σχεση, εχοντας αισθηματα για τον/την πρωην. Εννοειται πως οταν ερωτευεσαι ξανα, εχει μηδενισει το κοντερ και δεν υπαρχει πλεον κατι που να σε κραταει στο παρελθον.
Αυτο που θελει να πει νομιζω ειναι, οτι ολοι μεσα μας κουβαλαμε εμπειριες, κι ας τελειωσαν τα αισθηματα. Εμπειριες που μας πληγωσαν, μας εφθειραν, μας κουρασαν και μας σημαδεψαν κατα καποιο τροπο.
Ισως οι πιο νορμαλ, και λογικοι να τα βαζουν κατω και να λενε οτι δεν θα χασουν την πιστη τους επειδη βρεθηκαν δυο, πεντε, δεκα ( ) μαλακες. Αλλα πιστευω πως οι περισσοτεροι δυσκολευομαστε να ξεκινησουμε μια σχεση αφηνοντας πισω ολες τις αμυνες και τις πισινες μας. Γιατι οπως λεει κι ο σοφος λαος, οταν καεις απο τον χυλο, φυσας και το γιαουρτι !
Αυτο δε σημαινει οτι αν ξεκινησες με μια στραβη σχεση, μεχρι τα βαθια γεραματα θα τυραννιεσαι...αυτο εξαρταται απο το κατα ποσο εισαι προθυμος να δουλεψεις με τον εαυτο σου και τον ανθρωπο που εχεις διπλα σου, και κατα ποσο εχεις μαθει τι ειναι αυτο που ζητας...Με τον χρονο και την προσπαθεια ολα ξεπερνιουνται, αλλα δεν γινεται να μην μας σημαδευουν καταστασεις που εχουμε ζησει και ατομα που εχουν περασει απο τη ζωη μας...αυτο θα ηταν απαθεια...
Η ταπεινη μου γνωμη παντα
moisture ο Χριστοφορος Κάσδαγλης (κι όχι Χρήστος όπως έγραψα εκ
παραδρομής, γιατί το πρώτο του βιβλίο το έβγαλε με το ψευδώνυμο Χρήστος
Καστανάς) είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος και καθόλου μαλάκας. Ίσως
έχετε ακουστά το πρώτο βιβλίο του "Απολύομαι και τρελαίνομαι" με
εμπειρίες του από τη στρατιωτική του θητεία. conorob3rst φυσικά και συμφωνώ μαζί σου! ωραία τα λες, μηπως να γίνεις κι εσύ συγγραφέας;
Εγώ
αυτό που καταλαβα διαβαζοντάς το είναι αυτό που εγραψε και η magia54
-μη λέω τα ίδια και επαναλαμβανόμαστε. Και προσωπικά το βρισκω απόλυτα
αληθινό. Όλοι μας κουβαλάμε εμπειρίες κι άρα γνωσεις από προηγούμενες
σχέσεις μας, το πώς όμως αντιδρά με βάση αυτές τις εμπειρίες του ο
καθενας από μας είναι καθαρά προσωπικό θέμα/προσωπική στάση. Κάποιοι
μπαίνουν σε μια σχέση σα να είναι η πρώτη τους, δεν κουβαλάνε
φαντάσματα, πεστο κι απωθημενα αν θέλεις. άλλοι πάλι αυτά τα απωθημενα
δεν μπορούν να τα ξεπεράσουν. Κι απωθημενα ή κόμπλεξ δε μας δημιουργούν
οπωσδήποτε κάποιες σχέσεις που καναμε, αλλά -κυρίως, κατά τη γνώμη μου- ο
τρόπος που μεγαλώσαμε. Πώς μπορείς να προσφέρεις αγάπη και κατανόηση,
αν δεν ξέρεις τι είναι αυτό το πράγμα, αν κανείς δε σε χάιδεψε και δε σε
στήριξε όταν ήσουν παιδί;
Γιατί είναι τόσο δύσκολο τελικά να βρούμε το άλλο μας μισό...
Σημασία έχει να δώσεις χρόνο κατανόηση και πίστη, για να μπορέσεις να μείνεις μαζί του/της, έαν το επιθυμείς.
btw
Το όμορφο δεν έχει καμία σχέση, αλλίως ο κάκτος θα ήτανε το πιο άσχημο ...φυτό (που δεν είναι).
Το πιο άσχημο είναι αυτός που δεν νοίαζεται για τίποτα, παρά μόνον για τον ευατό του.
αντί της αγάπης, βασιλεύει ο εγωισμός κι έχει γεμίσει με πληγές τους ανθρώπους...
προηγούμενων ερώτων και οι προηγούμενοι έρωτες των αλλωνών, μάς προλαβαίνουν
στη στροφή και μας ζητούν να πληρώσουμε ανεξόφλητους λογαριασμούς, γραμμάτια
εισπρακτέα από τον κομιστή άμα τη εμφανίσει."
Αυτό είναι λάθος.
Λάθος κίνηση για εμένα.
Όχι μόνο δεν θα ξεφύγεις από αυτό που ένιωθες κάτι για κάποιον, αλλά σε αυτήν την δίνη θα βρείς και ένα θύμα. Ώστε την χειρότερη του στιγμή, θα τον θυσιάσεις για να γυρίσεις σε έναν πρώην.
Όμως μάλλον σε κανέναν δεν ενδιαφέρει τι έχει να πει η ζωή.
Και έτσι ένας κύκλος δεν θα κλείσει ποτέ, και για ποιο λόγο στην τελική;
Γιατί πολλοί προτιμάνε να ζούνε με κάποιον που θα τους οδηγεί στην καταστροφή, αδιαφορώντας για τον ίδιο τους τον εαυτό.
Και στην τελική.. δικός σου ειναι ο εαυτός. Κάνε τον ότι θέλεις
Γιατί όμως να μπλέξεις και έναν άλλο, στην καταστρόφη σου.. έναν 3ο
Δε σου λεει ότι είναι σωστό ή λάθος παρουσιάζει μια κατασταση. Πας μες στην τρελή χαρά να κάνεις σχέση με κάποιον που γνωριζεις και τα κομπλεξ κ τα ψυχικά τραύματα που κουβαλάει από προηγούμενες σχεσεις ή τον τρόπο που μεγάλωσε τα βγάζει πάνω σου και σου καταστρέφει την αθωοτητά σου και την πίστη σου στους ανθρώπους.
Τότε εγώ κατάλαβα λάθος.
Και το ΕΣΥ.. ας Μετατραπεί στο ΣΥΝΟΛΟ.
Η ουσία των λέξεων μου όμως παραμένει.
Αλλά αλλάζει ο άνθρωπος...και αν αλλάζει, σταματάει ποτέ να αλλάζει;
conorob3rst
Τι είναι αυτός,ψυχολόγος;;;;
(της κακιάς ώρας)
Όταν ξεκινάς κάτι...έχεις μηδενίσει το "κοντέρ".
(Που γράφει αυτός;;;
Σε κανένα κοσμοπολιταν ή έχει κρίσεις μελαγχολιας;;
Τι Μαλακας!!!!
Kαι εγω για να ξεκινησω κατι καινουριο σημαινει οτι εχει τελειωσει το προηγουμενο αλλα ολοι οι ανθρωποι δεν ειναι το ιδιο...Ο καθενας εχει τι δικες του ιδιαιτερορητες...Αλλοι τα κουβαλανε και περιιμεουν απο καποιους να τα λυσουν .....
Αυτο που θελει να πει νομιζω ειναι, οτι ολοι μεσα μας κουβαλαμε εμπειριες, κι ας τελειωσαν τα αισθηματα. Εμπειριες που μας πληγωσαν, μας εφθειραν, μας κουρασαν και μας σημαδεψαν κατα καποιο τροπο.
Ισως οι πιο νορμαλ, και λογικοι να τα βαζουν κατω και να λενε οτι δεν θα χασουν την πιστη τους επειδη βρεθηκαν δυο, πεντε, δεκα (
Αυτο δε σημαινει οτι αν ξεκινησες με μια στραβη σχεση, μεχρι τα βαθια γεραματα θα τυραννιεσαι...αυτο εξαρταται απο το κατα ποσο εισαι προθυμος να δουλεψεις με τον εαυτο σου και τον ανθρωπο που εχεις διπλα σου, και κατα ποσο εχεις μαθει τι ειναι αυτο που ζητας...Με τον χρονο και την προσπαθεια ολα ξεπερνιουνται, αλλα δεν γινεται να μην μας σημαδευουν καταστασεις που εχουμε ζησει και ατομα που εχουν περασει απο τη ζωη μας...αυτο θα ηταν απαθεια...
Η ταπεινη μου γνωμη παντα
παραδρομής, γιατί το πρώτο του βιβλίο το έβγαλε με το ψευδώνυμο Χρήστος
Καστανάς) είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος και καθόλου μαλάκας. Ίσως
έχετε ακουστά το πρώτο βιβλίο του "Απολύομαι και τρελαίνομαι" με
εμπειρίες του από τη στρατιωτική του θητεία.
conorob3rst φυσικά και συμφωνώ μαζί σου! ωραία τα λες, μηπως να γίνεις κι εσύ συγγραφέας;
Εγώ
αυτό που καταλαβα διαβαζοντάς το είναι αυτό που εγραψε και η magia54
-μη λέω τα ίδια και επαναλαμβανόμαστε. Και προσωπικά το βρισκω απόλυτα
αληθινό. Όλοι μας κουβαλάμε εμπειρίες κι άρα γνωσεις από προηγούμενες
σχέσεις μας, το πώς όμως αντιδρά με βάση αυτές τις εμπειρίες του ο
καθενας από μας είναι καθαρά προσωπικό θέμα/προσωπική στάση. Κάποιοι
μπαίνουν σε μια σχέση σα να είναι η πρώτη τους, δεν κουβαλάνε
φαντάσματα, πεστο κι απωθημενα αν θέλεις. άλλοι πάλι αυτά τα απωθημενα
δεν μπορούν να τα ξεπεράσουν. Κι απωθημενα ή κόμπλεξ δε μας δημιουργούν
οπωσδήποτε κάποιες σχέσεις που καναμε, αλλά -κυρίως, κατά τη γνώμη μου- ο
τρόπος που μεγαλώσαμε. Πώς μπορείς να προσφέρεις αγάπη και κατανόηση,
αν δεν ξέρεις τι είναι αυτό το πράγμα, αν κανείς δε σε χάιδεψε και δε σε
στήριξε όταν ήσουν παιδί;