Οι ποιότητες των δώδεκα ζωδίων, ως σύμβολα της ζωής στο ηλιακό μας σύστημα, διαδέχονται η μία την άλλη σε μια αέναη κυκλική κίνηση, που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Ο καθένας μας, με τη γέννησή του, «σταματάει» τον κύκλο και εισέρχεται στο παιχνίδι της ζωής. Στη σύγχρονη δυτική αστρολογία, ως καθαρά συμβολική έναρξη της ζωής θεωρούμε το ζώδιο του Κριού ενώ την κατάληξή της σηματοδοτεί το ζώδιο των Ιχθύων. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι οι Ιχθύες εκπροσωπούν μια ανώτερης τάξης ενέργεια και οι Κριοί μια κατώτερη. Το παζλ της ζωής συντίθεται συγχρόνως και συνεχώς και από τις δώδεκα ενέργειες και καμία δεν μπορεί να επιβιώσει από μόνη της. Σαν μια κινηματογραφική ταινία, που εμείς γινόμαστε μάρτυρες ενός αποτελέσματος για το οποίο έχουν εργαστεί δεκάδες άνθρωποι με ξεχωριστούς, διακριτούς και ισάξιους ρόλους.

Η πρώτη σπίθα της ζωής ανάβει με τον Κριό. Το άτομο εκτινάσσεται με δύναμη στο γήινο πεδίο, όπου όλα είναι καινούρια και όλα βρίσκονται σε φάση άνθισης μετά από έναν μακρύ και βαρύ χειμώνα. Όλα τα ζώδια της φωτιάς έχουν έναν ενθουσιασμό για το καινούριο, στον Κριό όμως ο ενθουσιασμός αυτός είναι απαραίτητος για την επιβίωσή του.  Σαν το μικρό παιδί που κοιτάζει έξω από το παράθυρο του λεωφορείου και εντυπωσιάζεται από τα άλλα οχήματα, από τα δέντρα στους δρόμους, από το ασθενοφόρο που περνάει, από το αεροπλάνο που πετάει από πάνω τους και εκνευρίζει τη μητέρα του που τα έχει ξαναδεί πολλές φορές στο παρελθόν και δεν της προξενούν καμία εντύπωση. Κι ως μικρό παιδί βέβαια, έχει άγνοια κινδύνου και δεν θέλει η μητέρα του να τον κρατάει από το χεράκι για να περάσουν απέναντι. Αλλά δεν πειράζει. Και να φάει τα μούτρα του, απλά θα σηκωθεί, θα σκουπίσει το αίμα που τρέχει από τη μύτη του, θα τινάξει τη σκόνη από τα ρούχα του και θα συνεχίσει το τρέξιμο. Εκείνο που ενδιαφέρει έναν Κριό, είναι να φτάσει κάπου πρώτος. Δεν έχει σημασία αν θα είναι κάποια καινούρια θεωρία ή εφεύρεση, η γραμμή τερματισμού σε αγώνα ταχύτητας ή κάποια απάτητη,παρθένα παραλία το καλοκαίρι. Σημασία έχει να πάει με θάρρος και τόλμη εκεί όπου δεν έχει πάει κανείς πριν απ’ αυτόν. Δυστυχώς για τον Κριό, η πυρίτιδα έχει ανακαλυφθεί, η Αμερική επίσης,και δεν υπάρχει στις μέρες μας χρυσόμαλλο δέρας ούτε Μινώταυρος. Παρόλα αυτά,οφείλει να αναζητήσει τον σκοπό για τον οποίο γεννήθηκε και μόλις τον εντοπίσει, να μην σταματήσει το κυνήγι, αν δεν τον πετύχει.

Αυτό το κυνήγι όμως είναι εξαντλητικό, εξουθενωτικό. Δυστυχώς δεν ζούμε αιωνίως ούτε  έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου που θα μας επέτρεπε να βιώσουμε ολόκληρο το φάσμα της ανθρώπινης εμπειρίας. Ο Ταύρος, που ακολουθεί το ζώδιο του Κριού, διαπιστώνει ότι όλο αυτό το αγχωτικό και πυρετώδες κυνηγητό του Κριού, δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο να απολαύσεις τις ομορφιές της ζωής ούτε γίνεται να ζεις συνεχώς μέσα στον κίνδυνο. Οι προκλήσεις της ζωής ναι μεν έχουν ενδιαφέρον, αλλά δεν νοείται να ζεις μονίμως μέσα στην αβεβαιότητα αν την επόμενη μέρα θα έχεις φαγητό στο τραπέζι ή μέσα στην αγωνία για το πότε θα χτυπήσει ο επόμενος χιονιάς ή η επόμενη καταιγίδα. Πότε θα ζήσεις τον έρωτα; Πότε θα απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα; Πότε θα αδειάσεις το μυαλό σου από τις καθημερινές έννοιες ώστε να μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια; Γι’ αυτό και για τον Ταύρο είναι απαραίτητο να έχει τις βασικές του ανάγκες καλυμμένες, ώστε να μπορεί να επιδοθεί στην απόλαυση που του παρέχουν οι αισθήσεις. O Ταύρος δεν θα χάσει χρόνο με φιλοσοφικά ερωτήματα ούτε θα αναρωτηθεί για τη μετά θάνατον ζωή, αν δεν μπορεί να έχει άμεσες απαντήσεις. Όχι ότι υστερεί σε τίποτα, απλά ο στόχος του είναι να μάθει να ζει με το σώμα του και σε μια διαλεκτική σχέση μ ετη φύση, εκμηδενίζοντας όσο γίνεται τον κίνδυνο της απώλειας.

Έχοντας όμως καλύψει τις βασικές του ανάγκες, το άτομο, στο στάδιο των Διδύμων, αρχίζει και αισθάνεται ανήσυχο. Συνειδητοποιεί ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω, για τον οποίο δεν ξέρει τίποτα απολύτως. Καλό το προστατευμένο περιβάλλον του Ταύρου, αλλά μήπως η γνώση είναι η πραγματική δύναμη; Μόνο αυτή μπορεί να φέρει πραγματική ασφάλεια, γιατί ό, τι γνωρίζεις γίνεται οικείο και πολύ λιγότερο τρομακτικό. Το άτομο Δίδυμος λοιπόν,θα βγει ξανά προς τα έξω και θα αρχίσει να ρωτά, να μαθαίνει και να βάζει ταμπέλες στα πράγματα. Κάθε γνώση είναι χρήσιμη, κάθε πληροφορία πολύτιμη, δεν είναι ώρα για διακρίσεις. Γι’ αυτό το λόγο και ο Δίδυμος κατηγορείται για επιφανειακή γνώση, ότι δηλαδή δεν ενδιαφέρεται για το νόημα της κάθε πληροφορίας και για την πρακτική εφαρμογή της, αλλά ότι μότο του είναι η γνώση για τη γνώση. Με την αναζήτησή του αυτή όμως ο Δίδυμος έρχεται σε επαφή με άλλα άτομα και δημιουργεί δεσμούς με το περιβάλλον του. Και για πρώτη φορά το άτομο συνειδητοποιεί ότι ναι μεν ανήκει στο ζωικό βασίλειο, αλλά υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και τα άλλα είδη. Μόνο ο άνθρωπος, πέρα από τη συνύπαρξη με το περιβάλλον, είναι ικανός να επέμβει και να το τροποποιήσει κατά το δοκούν. Είτε για καλό είτε για κακό.

Τι να την κάνεις όμως τη γνώση,αν δεν έχεις έναν δικό σου άνθρωπο να γυρίζεις το βράδυ; Και πώς μπορείς να εμπιστευτείς τον οποιονδήποτε πρώτο τυχόντα που συνάντησες στον δρόμο ότι σου λέει την αλήθεια; Στο στάδιο του Καρκίνου, μόνο οι άνθρωποι που σε αγαπάνε είναι άξιοι εμπιστοσύνης, κανείς άλλος. Ο Καρκίνος θα αναζητήσει λοιπόν την ομάδα του, τη φυλή του, την οικογένειά του και η γνώση θα μεταδίδεται από πατέρα, σε γιο, σε εγγονό. Στον σκληρό κόσμο που έχουμε βρεθεί, θα πρέπει να βρούμε στηρίγματα και να αναζητήσουμε την ασφάλεια στους δεσμούς αίματος. Την ασφάλεια που σου δίνει η γνώση ότι όσα λάθη κι αν κάνεις, όσο σφάλματα κι αν έχεις διαπράξει, τη στιγμή που θα αποφασίσεις να επιστρέψεις ως άσωτος υιός στο οικογενειακό λίκνο, ο πατέρας σου θα σφάξει τον μόσχο τον σιτευτό. Έτσι, χωρίς καμιά απαίτηση, καμιά εξήγηση, απλά και μόνο επειδή είσαι εσύ. Αυτή την άνευ όρων αγάπη προσπαθεί να αντικρίσει ο Καρκίνος στα μάτια των συνανθρώπων του και μόνο όσοι του τη χαρίζουν απλόχερα έχουν το δικαίωμα να στέκονται δίπλα του. Ο κόσμος όμως, δυστυχώς για τον Καρκίνο, δεν ανταποκρίνεται με τον ίδιο ενθουσιασμό σε αυτή τη συναισθηματική απαίτηση και τότε ο Καρκίνος κλείνεται στο καβούκι του, αρνούμενος πεισματικά να ξεμυτίσει αν δεν πάρει πρώτα τα εχέγγυα αγάπης που ονειρεύεται.

Αυτή η αγάπη όμως έχει κάτι το αρρωστημένο. Είναι εξάρτηση που καταστρέφει κάθε ιδέα ατομικότητας. Στο στάδιο του Λέοντα το άτομο θέλει να σταθεί στα πόδια του και να δραπετεύσει από την οικογενειακή φυλακή. Πέρα από μέλος μιας οικογένειας ή μιας ομάδας, ποια είναι η αξία μου ως ατόμου; Αυτό αναρωτιέται και αναζητά ο Λέων. Όλοι οι άνθρωποι δεν είμαστε το ίδιο και ο καθένας μας έχει μια ξεχωριστή αποστολή. Και μόνο ως ξεχωριστό άτομο θέλει να αγαπηθεί ένας Λέοντας. Αυτό που φωνάζει με δύναμη είναι: «Δεν θέλω να μ’ αγαπάς επειδή είμαι αίμα σου, δεν θέλω να μ’ αγαπάς επειδή είμαι άνθρωπος κι επειδή όλοι οι άνθρωποι αξίζουν ν’ αγαπηθούν, δεν θέλω να μ’ αγαπάς έτσι όπως θ’ αγαπήσεις αύριο κάποιον άλλον. Θέλω να μ’ αγαπά ςεπειδή με ξεχώρισες, επειδή με διάλεξες από το πλήθος, επειδή σου προσφέρω αυτά που δεν μπορεί κανείς άλλος να σου προσφέρει.» Ο Λέων σιχαίνεται την ομοιομορφία και την ισοπέδωση. Κι από μικρό παιδί, θα ψάξει και θα καλλιεργήσει εκείνα τα στοιχεία που τον διακρίνουν από τη μάζα. Δεν θέλει όμως να ιδρώσει γι’ αυτά και πολλές φορές του λείπει η υπομονή. Θέλει το ταλέντο του να αναγνωρίζεται άμα τη εμφανίσει και μόνο η παρουσία του να είναι αρκετή για να προκαλέσει ρίγη ενθουσιασμού στο κοινό του. Γι’ αυτό και το θανάσιμο αμάρτημά του είναι η υπερηφάνεια.

Το οποίο αμάρτημα θα το πληρώσει ακριβά το άτομο στο ζώδιο της Παρθένου. Η αίγλη χάνεται, το χειροκρότημα σταματά και ο βασιλιάς είναι γυμνός. Μετά την υπερηφάνεια, η ταπεινοφροσύνη.Δύσκολο, πολύ δύσκολο. Όταν έχεις μεγαλώσει με χρυσά κουτάλια, το πλαστικό πιρούνι,μπορεί μεν να κάνει την ίδια δουλειά, σου προκαλεί όμως αποτροπιασμό. Όσο γρηγορότερα ξεχάσει η Παρθένος τα περασμένα μεγαλεία, τόσο το καλύτερο.Διαφορετικά θα ζήσει τη ζωή της μέσα στη μιζέρια, περιμένοντας πότε θα σπάσει ο πρωταγωνιστής το πόδι του για να πάρει τη θέση του επάνω στη σκηνή. Δεν είναι ώρα για εφήμερες δόξες, αλλά για δουλειά. Γιατί κατέρρευσε το οικοδόμημα του Λέοντα; Γιατί από κάτω δεν υπήρχε υπόβαθρο. Οπότε, η Παρθένος πρέπει πάλι να καταφύγει στη γνώση, όχι όμως στη συλλογή της όπως ο Δίδυμος, αλλά στην επεξεργασία της. Να εξακριβώσει ποια γνώση είναι χρήσιμη και ποια όχι. Να γίνει ένα άτομο στο οποίο μπορεί να στηριχτεί κάποιος για να φέρει σε πέρας μια εργασία. Όλη αυτή η δουλειά όμως απαιτεί μια σχετική απομόνωση και πρέπει να γίνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, τουλάχιστον έως ότου αυτή τελειοποιηθεί. Για να μπορεί να αντέξει το καυτό φως των προβολέων.

Ξαφνικά όμως το άτομο συνειδητοποιεί ότι καλή όλη αυτή η γνώση, αλλά δεν έχει αντίκρισμα αν την κρατήσει μόνο για τον εαυτό του. Στο στάδιο του Ζυγού θα επιδιώξει να την τεστάρει με έναν άλλο άνθρωπο, με έναν τρίτο. Θα επιχειρήσει να συμπλεύσει μαζί του, ώστε να χαράξουν μία κοινή πορεία, η οποία θα βασίζεται σε αμοιβαίους συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Ο Ζυγός θα ρίξει λοιπόν τον εγωισμό του και θα απαιτήσει από τον άλλον να κάνει το ίδιο. Στόχος του είναι η αρμονία, το πώς δύο διαφορετικές προσωπικότητες θα καταφέρουν να συνυπάρξουν εν ειρήνη. Ο Ζυγός σηματοδοτεί τη δεύτερη γέννηση του ατόμου, με στόχο πλέον όχι να ανακαλύψει αυτά που το χωρίζουν από τους άλλους, αλλά αυτά που το ενώνουν. Ο Ζυγός όμως σου ξεκαθαρίζει από την αρχή ότι μαζί του υπογράφεις συμφωνητικό. Ότι θα αντιμετωπίσεις τη σχέση σας με την ίδια υπευθυνότητα που την αντιμετωπίζει κι εκείνος. Ότι αδιαλλαξίες, υπεροψίες και παιδιακίσια καμώματα δεν επιτρέπονται επ’ ουδενί. Διαφορετικά να κάτσεις στο σπίτι σου, αλλιώς θα σε στείλει εκείνος μια ώρα αρχύτερα. Γι’ αυτό και δεν πρέπει την όποια πραότητά του να την εκλάβεις ως αδυναμία. Απλά απεχθάνεται τις αιματηρές συγκρούσεις και, ως ζώδιο του αέρα, θέλει να γεφυρώσει τις διαφορές του με πολιτισμένο τρόπο.

Αυτή όμως η πολιτισμένη σχέση κάποια στιγμή φαντάζει άνευ ουσίας. Στο ζώδιο του Σκορπιού, το άτομο συνειδητοποιεί ότι ως Ζυγός δεν ξεπέρασε τον πρωτόγονο εαυτό του, απλά τον καταπίεσε. Επομένως η σχέση που έφτιαξε με έναν άλλον άνθρωπο είναι εξαιρετικά εύθραυστη, γιατί δεν επιτεύχθηκε η απόλυτη ένωση, η οποία είναι ουσιαστική μόνο όταν έχεις ξεγυμνωθεί απόλυτα. Θα πρέπει η σκιά του ατόμου, όλα όσα κρύβει επιμελώς να βγουν στο φως και να εξαγνιστούν. Ο Σκορπιός λοιπόν, καλείται να πάρει ένα μεγάλο ρίσκο. Θα επιστρέψει στο συναίσθημα, θα το απομακρύνει από το ασφαλές περιβάλλον του Καρκίνου και θα το εκθέσει δημόσια. Και τώρα πλέον, θα αναζητήσει την αγάπη από ένα τρίτο, ένα ξένο πρόσωπο, το οποίο δεν έχει καμία υποχρέωση να του την ανταποδώσει. Και θα αρχίσει η μάχη μέχρι θανάτου, γιατί, καθώς ο Σκορπιός θα τα έχει δώσει όλα, περιμένει το ίδιο και από την άλλη πλευρά. Η σκιά όμως δεν αρέσκεται στο φως και ο Σκορπιός το κάνει μετά πόνου ψυχής. Γι’ αυτό και σε περίπτωση που δεν βρει ανταπόκριση, αισθάνεται απίστευτα προδομένος και εκτεθειμένος και από τη μια ζητάει εκδίκηση κι από την άλλη τα βάζει με τον εαυτό του που υπήρξε τόσο αφελής. Αυτό που πρέπει να καταλάβει όμως είναι ότι  σκοπός του δεν είναι η δημιουργία μιας ήρεμης σχέσης διαρκείας, αλλά μέσω δύσκολων συναισθηματικών καταστάσεων, να καταφέρει να συμφιλιωθεί με το σκοτεινό κομμάτι του.

Όλη αυτή όμως η πάλη με τη σκιά σε φθείρει τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Οπότε, στο στάδιο του Τοξότη, το άτομο θα αρχίσει να αναρωτιέται αν όλος αυτός ο πόνος αξίζει τον κόπο.  Κι επειδή θα συνειδητοποιήσει ότι δεν γίνεται αλλιώς, ότι όλες οι προηγούμενες διαδικασίες ήταν απαραίτητες, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Κι εφόσον λοιπόν η ζωή έχει νόημα και τίποτα δεν γίνεται τυχαία, ο Τοξότης θα αναζητήσει αυτό το νόημα στη φιλοσοφία, στη θρησκεία, στη μελέτη διαφόρων πολιτισμών, σε ο,τιδήποτε θα μπορέσει να του δώσει απαντήσεις. Το άτομο θα στραφεί εκ νέου στη γνώση, όμως αυτή τη φορά, όλες οι εξωτερικές πληροφορίες θα χρησιμοποιηθούν ως αφορμή για να οδηγηθεί το άτομο στην εσωτερική αλήθεια. Ο κίνδυνος που παραμονεύει είναι να οδηγηθεί το άτομο με περισσή επιπολαιότητα σε αυτήν και να αρνείται επίσης πεισματικά να την αμφισβητήσει. Αρκετοί Τοξότες πάλι, δεν θα μπουν καν σε αυτή τη διαδικασία και θα προτιμήσουν να εστιάσουν στην προσοχή τους σε ό,τι ευχάριστο και αισιόδοξο έχει να προσφέρει η ζωή, φοβούμενοι όπως ο διάολος το λιβάνι το πισωγύρισμα στο στάδιο του Σκορπιού, το οποίο φέρουν ως κυτταρική μνήμη.

Όλες όμως οι θεωρίες είναι πολύ καλές και άγιες, αλλά εκείνες που θα προκριθούν είναι αυτές που θα εφαρμοστούν με επιτυχία στην πράξη. Ο Αιγόκερως θα επιχειρήσει να δοκιμάσει όλες τις νέες ιδέες που αναπτύχθηκαν στο στάδιο του Τοξότη και θα κρατήσει εκείνες με τα καλύτερα αποτελέσματα. Οποιαδήποτε νέα ιδέα αντέξει στο τεστ του χρόνου θα γίνει νόμος και κανόνας, όχι μόνο για το ίδιο το άτομο, αλλά και για το κοινωνικό σύνολο γενικότερα. Μόνο με τη θέσπιση κανόνων και την πιστή τήρηση αυτών, μπορεί να αντιμετωπιστεί το χάος της ύπαρξης. Γι’ αυτό και ο Αιγόκερως πολύ δύσκολα θα ανεχτεί οποιαδήποτε παρέκκλιση. Ποιος ο λόγος να έχεις αρχές, όταν τις παραβιάζεις συνεχώς; Τα πράγματα όμως αρχίζουν και γίνονται επικίνδυνα, όταν ο Αιγόκερως αρχίζει να θεωρεί τον εαυτό του δικαστή και τιμωρό των πάντων. Ακριβώς επειδή ο ίδιος τρέμει στην ιδέα της κατάρρευσης του συστήματος, μπορεί να γίνει πολύ αυστηρός με τους αντιφρονούντες. Σε ακραίες περιπτώσεις, η διαφορετικότητα αντιμετωπίζεται ως απειλή που είναι αποφασισμένος να την πατάξει. Στην καλή εκδοχή του όμως, ο Αιγόκερως είναι ένα πολύτιμο στήριγμα για τους υπόλοιπους ανθρώπους και υπόδειγμα ωριμότητας. Δεν φοβάται τις ευθύνες, αντίθετα αναλαμβάνει συνήθως πολύ περισσότερες από όσες του αναλογούν.

Όλα όμως τα συστήματα και όλοι οι κανόνες κάποτε σκουριάζουν. Στο στάδιο του Υδροχόου, το άτομο θα κληθεί να αμφισβητήσει τους κανόνες που το ίδιο θέσπισε κι αν χρειάζεται, να προχωρήσει στη ριζική ανανέωσή τους. Ο Υδροχόος δίνει προβάδισμα στο κοινωνικό σύνολο, διότι μόνο όταν το κοινωνικό σύνολο είναι ευτυχισμένο, μπορεί και το άτομο να ευτυχήσει. Οι ατομικές ανάγκες πρέπει να τεθούν στην υπηρεσία του συνόλου, γιατί από μόνες τους αποτελούν αιτίες συγκρούσεων, καθώς είναι εντελώς διαφορετικές από άτομο σε άτομο. Ο Υδροχόος δεν αντιδρά στην ιδέα των κανόνων, και σ’ αυτό μοιάζει με τον Αιγόκερω, αλλά πιστεύει πως οι κανόνες πρέπει να προσαρμόζονται στις κοινωνικές ανάγκες κι όχι οι κοινωνικές ανάγκες στους κανόνες. Οπότε, θεωρεί πως πρέπει να είναι ενεργό μέλος της κοινωνίας στην οποία ζει, ώστε να είναι σε θέση ανά πάσα στιγμή να αντιληφθεί τις ζυμώσεις που λαμβάνουν χώρα και να παλέψει για την ανατροπή των κανόνων που εμποδίζουν την έκφρασή τους. Συχνά όμως, επειδή λατρεύει την εξέγερση, μιας και δικαιολογεί την ύπαρξή του μ’ αυτήν, αντιμάχεται ο,τιδήποτε παραδοσιακό, ακόμη κι αν είναι χρήσιμο. Κι ενώ υπερασπίζεται τη διαφορετικότητα, δύσκολα ανέχεται αντίθετη άποψη από τη δική του. Αν όμως δεν αγνοήσει το γνώθι σαυτόν και το έχει πάντα κατά νου, μπορεί να φτάσει σε μεγάλα ύψη δημοκρατικότητας.

Πάλι όμως κάτι λείπει. Η ανατροπή του κατεστημένου φέρνει ένα νέο κατεστημένο, το οποίο με τη σειρά του θα πρέπει να ανατραπεί και ούτω καθεξής. Δεν υπάρχει διέξοδος; Υπάρχει, λέει ο Ιχθύς. Δεν αρκεί μόνο να σέβεσαι τον συνάνθρωπό σου, πρέπει να αντιληφθείς ότι ο συνάνθρωπός σου κι εσύ είστε ένα. Ότι είστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό κι ότι πρέπει να επιστρέψετε στην πηγή της δημιουργίας. Το άτομο, λέει ο Ιχθύς, είναι η αιτία όλων των προβλημάτων και όλη η πορεία του μέχρι αυτό το σημείο είχε σκοπό να το κάνει να αντιληφθεί αυτή τη συμπαντική αλήθεια. Όσο θα υπάρχει διάσπαση, όσο θα υπάρχουν πολλές μονάδες, τίποτα δεν πρόκειται να λυθεί. Η μόνη λύση είναι να πάψει να υπάρχει το άτομο, τίποτα άλλο. Το άτομο πρέπει να διαλυθεί, να συγχωνευτεί με τα υπόλοιπα και όλα μαζί να ξαναφτιάξουν τον Θεό. Να γυρίσουν ξανά από εκεί που ξεκίνησαν. Ώσπου κάποια στιγμή, ο Θεός να θελήσει για άλλη μια φορά να γνωρίσει τον Εαυτό του, να επιδιώξει ξανά τη διάσπαση κι ένας νέος κύκλος να ξεκινήσει. 

ΠΕΤΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ 
Φίλοι Αστρολογίας Θεσσαλονίκης