Τίτλος επεισοδίου: Μα να μοιάζουν τόσο πολύ τα ψάρια? Το ανοιξιάτικο καθάρισμα μου άρχισε με έναν έρωτα προσδοκώμενο και πολύ πολύ επιθυμητό, συνέχισε με την απομυθοποίηση ονείρων και ανθρώπων που είχα "κοντά" μου και "ψηλά" στην υπόληψη μου και κατάληξε στη διαπίστωση ότι "η μητέρα Τερέζα πέθανε", να βγάλουν πέρα μοναχοί τους, τους αγαπώ αλλά έχω και τις δικές μου βαλίτσες και η μέση μου με εγκαταλείπει.Τί μου μένει ακόμα?Ένα καλό ξεσκόνισμα και να πετάξω από τη ζωή μου το ψωροπερήφανο λιοντάρι της χρονιάς 2007 που με παιδεύει από τον Σεπτέμβριο (ήμαρτον παναγία μου). Και όλον αυτό το θόρυβο από τους ανθρώπους που είναι με κάποιο τρόπο στη ζωή μου αλλά ξαφνικά τους έγινα πολύ ενδιαφέρουσα και διεκδικούν χώρο και χρόνο και με έχουν ΦΡΙΚΑΡΕΙ.Α και να σταματήσω να κοιτάω το ταβάνι για ατελείωτεσ ώρες ή τουλάχιστον να βάψω το ταβάνι σε άλλο χρώμα. ΧΟΚΑ ΧΕΙ
κι ομως ναι.μοιαζουμε σαν...τρεις σταγονες νερο!!!γιατι....αμα δε σε τσουξει, πως θα δεις τι ωραιο χρωμα εχει το καινουριο μου ταβανι?ε?ε?πουστε,φιγουρατζηδες,ψωροπερηφανοι και αγαντα τριπλαδοροι,εσεις που δε σας ακουμπαει κανενας ισχυριζομενοι ξαφνικα οτι ειστε πολυ δυνατοι, πολυ πανω και πολυ εξω απ ολα, ενω στην πραγματικοτητα παραπαιετε η ακροβατειτε μεταξυ φθορας κι αφθαρσιας και το παραμικρο αερακι θα σας διελυε....kiss my **s!!!!!!!!!!!!!
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ..