ΕΛΑ ΛΟΛΑ
Κική Δημουλά


Όνειρο περιπολικο
σε φτωχογειτονιές εγκαταλείψεων συνέλαβε
επ αυτοφώρο μια παλιά γνωστή μου υπόνοια
να κρυφακούει σκυμμένη
σε κάποιο κουφωτό ενδεχόμενο

-Κατάλαβε το, οι άνθρωποι που παίρνεις
δεν είνια για πέταμα. Μην τους παραχώνεις.
Κοψομεσιάζομαι μετά να τους περισυλλέγω.
Είναι για επιδιόρθωση και πρός επιστροφήν.
Μη φέρεσαι σαν τέλος τους.
Ένας μπαϊλντισμένος φουκαράς υπνάκος είσαι
κάτω από τη δροσούλα των δακρύων
όσο διαρκεί η επιδιόρθωση για να μην πονά.

Άξια επιδιορθώτρια η έμπνευση
μοντάρει επακριβώς τα ίδια βάσανα τους
χωρίς αυτά το σώμα
δεν εμπιστεύεται καμιάν ανάταξη του.

Καινούριοι άνθρωποι ουδέποτε υπήρξαν.
Και αν κάποιους ονομάσαμε πρωτόπλαστους
ήταν για να μας δώσει ψήφο εμπιστοσύνης
η πλειονότης φαντασία.
Φθαρμένους πάντα μας τους έστελνε
η άγνωστη αρχή τους, άγνωστο κι αυτή
πόσο γερασμένη, τι σκλάβα προυπήρξε
μαστιγώματος σε φυτείες κυττάρων
επί δεινόσαυρους αιώνες και αιώνες.

Τίποτα δεν ξέρουμε.
Κάθε αρχή μας περιήλθε ώς μια παρομοίωση
με το μυστήριο της.

Σπουδαία επιδιορθώτρια η έμπνευση
κάθε αρχής φθαρμένης.
Ξεκαινουργώνει τέχνες τεχνάσματα και βίον
[.......]
 
Ώστε παλιά κάθε καινούρια λύπη.
Πολύ ακριβά πληρωμένο το καινούριο της κουτί.

Άχ μυστικά 
κουκουλοφόροι απαγωγείς
εκατομμυριούχων απαντήσεων.
 


Χρόνια πολλά και μια μεγάλη αγκαλιά!

Τα σιγανά ποτάμια, όταν μεγαλώνουν (αν μεγαλώσουν) γίνονται θάλασσα!