(ενα πειραματακι κανω..ανεβαζοντας τη φωτογραφια αυτη. αν τελικα πετυχει, αυτο που θα φαινεται ειναι η κοιτη του αχεροντα, ενα-δυο χιλιομετρα πριν τις εκβολες του ποταμου, κοντα στο χωριο γλυκή. πραγματικα μαγικο τοπιο. που ετσι, για να μας αφηνει αναυδους, αλλαζει καθε λιγο και γινεται αλλοτε πιο ομορφο,πιο λαμπερο, αλλοτε πιο επικινδυνο, πιο σκοτεινο, ή πιο φωτεινο...εκει στο βαθος τωρα, αναμεσα στα δεντρα, μεσα στην κοιτη, φαινεται ενας αντρας..που, αφου πηγε μονος μεχρι τις πηγες του ποταμου, εκει οπου βρισκοταν οι πυλες του αδη στην αρχαιοτητα, του κατω κοσμου, του θανατου, ..ξαναγυρνα. αυ-ταααααααααα.....!!!!  )
σημ. οποιος δεν το εχει περπατησει, πραγματικα δεν ξερει τι χανει. μπορω να γραψω ανετα και μια και δυο σελιδες περιγραφοντας αυτα που ειδα, και αυτα που ενιωσα, οσες φορες εχω παει. και ενω με τρωνε τα δαχτυλα μου να το κανω, οχι...δε θα το κανω! θα πω μονο αυτα τα λιγα...τι μπαντζι τζαμπινγκ, ραφτινγκ, κανοε καγιακ, ραπελ  και μ*λ*κιες! εδω ερχεσαι σε επαφη με ΠΝΕΥΜΑ και σωμα. νιωθεις στην ψυχη σου την τεταρτη διασταση..  ο χρονος που εχει περασει εκει, εδω, παντου,...ερχεται και γινεται ενα με το τωρα και το μετα. τα νερα μιλανε..τραγουδανε..τα πνευματα του δασους..χρυσα φιδια..νεραιδες..τη μια ακους τραγουδια, χαχανητα, γαργαρα νερα να κυλανε δυνατα, και την αλλη ησυχια...νεκρικη σιγη...απολυτη. σχεδον πνιχτη. σχεδον. τη μια, η ομορφια του τοπιου σε κατακλυζει, με τα νερα να πεφτουν στο ποταμι απο πλαινες πηγες, ολοφρεσκα και πεντακαθαρα, κρυσταλλινα, την αλλη αγριευουν,  σκοτεινιαζουν, πεφτουν δυνατα, σαν απο καταρρακτη..
τη μια, παντου γυρω σου πλατανια, με τις ριζες μεσα και εξω απ το χωμα και το νερο..γερικα, αλλα χορτασμενα και ακομα δυνατα..και την αλλη βραχια...δεκαπεντε-εικοσι μετρα ψηλα...σμιλεμενα απ τη ροη χιλιαδων χρονων..
στοπ. σταματαω εδω. καλο σας ταξιδι! :))))