Τι ενδιαφέρον που έχει η ζωή! Δεν ξέρω αν φταίει ο Ουρανός, ο Θεός ή το πεπρωμένο μας. Εκεί που έχεις βάλει ένα πλάνο και ένα πρόγραμμα στη ζωή σου, ξαφνικά στα φέρνει όλα τούμπα και δεν ξέρεις από που σου έχει έρθει. Πριν δύο χρόνια στη ζωή μου είχα σταθερές (είμαι και άνθρωπος της ασφάλειας). Φίλους από τα παιδικά μου χρόνια, σχέση τα τελευταία πέντε χρόνια που στο μυαλό μου θεωρούσα ότι θα έρθει συγκατοίκηση, γάμος, παιδιά και όλο το πακέτο, γονείς και συγγενείς πάντα στο πλευρό μου και δουλειά σταθερή τα τελευταία έξι χρόνια.
Και τσουπ! η ανατροπή. Ο καλός μου με χωρίζει, επειδή πλέον με "νιώθει σα βάρος". Χάνω την μπάλα. Γκρεμός μπροστά μου. Δεν με καλύπτει τίποτα: ούτε οι καλοί μου φίλοι, ούτε οι γονείς μου, ούτε η δουλειά μου, ούτε καν.....οι έξοδοι και τo shopping!!!!
Κι εκεί που είμαι χωρίς τίποτα, λέω να γραφτώ σε μια σχολή χορού να περνάει και η ώρα μου. Κι εκεί αλλάζουν τα πάντα, χωρίς να έχω υπολογίσει και να περιμένω τίποτα.
Μπαίνουν στη ζωή μου από το πουθενά 5 φίλοι. Είχα καιρό να κάνω νέους φίλους. Δεν τους είχα ανάγκη, αφού έχω από το σχολείο φίλους σχεδόν αδέλφια. Και κολλάμε απίστευτα. Ίδια ενδιαφέροντα, ίδιους προβληματισμούς, ίδιο τρόπο διασκέδασης, ίδια πάθη και πολύ... γέλιο. Πάμε διακοπές μαζί, ξεσαλώνουμε, μοιραζόμαστε την καθημερινότητά μας, φλερτάρουμε (όσο μπορούμε, δεν το κατέχει το σπορ κανείς ιδιαίτερα, ακόμα ένα κοινό μας σημείο). Και μέσα σε όλο αυτό, φλερτάρω ασύστολα με έναν 7 χρόνια μικρότερό μου και περνάω και σούπερ!!! Πράγμα πολύ extreme για μένα. Περνάω μια δεύτερη εφηβεία στα 32 μου. Αλλά τι λέω "δεύτερη εφηβεία", αφού είναι λίγο χειρότερη και από την πρώτη μου.
Δεν ξέρω που θα με πάει όλο αυτό. Σίγουρα περνάω καλά και εντελώς απρόβλεπτα. Θέλω όμως να κάνω μια σοβαρή σχέση και οικογένεια. Το θέλω πολύ. Αφού για αλλού το πήγαινα, και αλλού με έβγαλε. Αντί να έχω έναν μπέμπη που θα είναι ο καρπός του έρωτά μου με τον άντρα της ζωής μου, τώρα γνωρίζω όλη τη night life της Αθήνας.
Θα δούμε όμως....... Έχω περιέργεια να δω τι θα γίνει στη συνέχεια.