Κοίταξε τους.

Δουλωμένους

κλαψιάρηδες,

όλο μουρμούρα κʼ ακατάπαυστα

«Εγώ» να ξεστομίζουν,

βάρβαροι που σήκωσαν

λάβαρο το ψέμα,

το προσωπείο χρυσό,

να σκιάζει την βρωμιά τους.

Φιλντισένιοι μου,

Ασημοστόλιστοι μου,

φυλαχτείτε.

Τα προσωπεία –ναι και τα χρυσά-

πέφτουν.

Τα λάβαρα,

αιώνες τώρα,

σκίζονται.