Κοιτούσε ολόγυρα την λογική
χαρτόκουτα καλοβαλμένα και κλειστά
ταινία μονωτική στις ενοχές
σφραγισμένα με φελλό μπουκάλια
-να αναπνέει το αίμα, να μην χύνεται-
και απαντάει το βλέμμα τετράγωνα.

Φοβού τους κύκλους
τις λέξεις τις ανάποδες
τα νοήματα τ' αντεστραμμένα
και αυτή την σιχαμένη υστερία των γυναικών
που ούτε τετράγωνες και ούτε στρόγγυλες
τρίγωνα σκέτα,
παλεύουν να ισορροπήσουν στις γωνίες τους.