Τι είναι τελικά αυτό που κάνει τα μονίμως παραπονεμένα ψάρια-και όχι λόγια,αν και όλο λόγια είναι-να βυθίζονται στα νερά τους για καιρό και μία στο τόσο να πλατσουρίζουν με καμία φιλική γοργόνα στις ακτές?Είναι το νερό;Το ίδιο κάνουν και οι καρκίνοι ας πούμε;Δεν νομίζω.Κάτι συμβαίνει με τα ψάρια,υπάρχει κάτι ιερό και ταυτόχρονα σατανικό στη φύση τους..Ένας εξορκιστής και ένα βαμπίρ την ίδια στιγμή..Δεν είναι τόσο αθώα όσο θέλουν να τα παρουσιάζουν συνήθως και η ευαισθησία τους δεν είναι μια απλή ευαισθησία αλλά κάτι πιο σύνθετο που κρύβει μέσα πολλά...Μα είναι δυνατόν ένας ιχθύς να μιλάει έτσι για την θαλάσσια πανίδα;Θα αναρωτηθείτε....Είναι...Γιατί τα ψάρια με την ίδια ευκολία που βουτάνε στο ψέμα,με την ίδια ευκολία παίρνουν μια ταβανόβουρτσα ,την βουτάνε στην μπογιά της αλήθειας και στην τρίβουν στην μούρη...
Θέτω λοιπόν το ερώτημα...Να είσαι ιχθύς ή να μην είσαι ιχθύς; Ευχή ή κατάρα; Ιδου η συναγρίδα! Εεεε...η απορία ήθελα να πω....